τα κάλαντα, η οικονομία, και η φαλλοκρατία! (έστω και στο μικροσκόπιο)

λοιπόν,
24 δεκεμβρίου του σωτηρίου τρέχοντος να φύγει έτους 2009
έχουν πει τα κάλαντα όσα παιδιά πέρασαν, εξανεμίστηκαν τα φραγκάκια μου, ντρέπομαι, γιοκ άλλα.
-μαμά, χτυπάνε την πόρτα, λέει ο λουκάς
-αγοράκι μου ντρέπομαι να ανοίξω αν είναι για τα κάλαντα, φράγκο δεν έχω
-καλά, κάτι έχω εγώ. πάω ν' ανοίξω.

η πόρτα ανοίγει.

σιωπή, ούτε καν χαιρετισμός, για αυτά τα βασικά και εναγώνια δευτερόλεπτα κύματος 'καλημέρα σας' ή 'να τα πούμε;'
δεν ακούγεται τίποτα.

ο λουκάς δεν είχε κοιτάξει στη σωστή κατεύθυνση και δεν έβλεπε τίποτα.
βλέπετε, για να δεις τον σπόρο-ιγνάτιο, έπρεπε να ακουμπήσεις προστεκτικά το βλέμμα σου στο ξανθό του το κεφαλάκι, περίπου 60 με 80 πόντους από το έδαφος.
-α, καλημέρα ιγνάτιε!
(σιωπή ο ιγνάτιος)
-ήρθες να μας πεις τα κάλαντα;
(φουσκωθαλασσιά στο στέρνο του ιγνάτιου, ο οποίος παίρνει φόρα:)
-ναί! ήρθα να σας πω τα κάλαντα!
-πέστα!
-ποια;
-τα κάλαντα;
-ποια να πω;
-αυτά που θες!
-να πω τα τρίγωνα κάλαντα;
(προφανώς έχει κάνει άπειρες πρόβες με τη μαμά του, η οποία τον είχε προμηθεύσει και με το τριγωνάκι, οπότε ο μικρός, στην αγωνία του, συνδυάζει το 'τρίγωνα κάλαντα', και σου λέει αυτό είναι!)
η αγωνία του είναι εμφανής, αρχίζει το τραγούδι!
εγώ βέβαια εμφανίζομαι ως ντίβα που την κάλεσε το άσμα του καλού της, ο καλός μου είναι το γειτονάκι που μένει στο ίδιο σπίτι μ' εμάς.
ο λουκάς του δίνει ένα ευρώ, ο πιτσιρικάς το παίρνει, κι εγώ του λέω:
αγοράκι μου! χρόνια πολλά και του χρόνου! να πάρει η ευχή εγώ δεν έχω λεφτά να σου δώσω σήμερα!
και τότε, ο μικρός φαλλοκράτης, με το θράσος του 'ουφ, τα κατάφερα, τώρα πια δε φοβάμαι κανέναν!', μου λέει:
δεν έχεις λεφτάαα; τι λες κυρά μου; να πας στον άντρα σου και να του πεις 'άντε πήγαινε δούλεψε να μου φέρεις λεφτά! άκου κει!'

αν τον βλέπατε θα είχατε λυθεί στα γέλια σαν κι εμένα...
σκέτη απόλαυση, και με πολλά μαθήματα κοινωνικού περιεχομένου το τυπάκι μας!!!!!
να ζήσει και να έχει καλό, κι αυτός κι όλα τα παιδιά του κόσμου...