κούραση

Μου είπε, λέει, το σπίτι, έτσι να το κάνεις
Τι να προλάβει να κάνει
… όλη η ταλαιπωρία…
…πέντε φράγκα … δεν αξίζει
κι όμως
στο λιβάδι
γραμμές
φυλάνε
κομποσκοίνια.
Κάνουν προσευχές για τους άντρες στο καφενείο
Και τις γυναίκες που ετοιμάζουν φαγητό.

Ένα ζευγάρι τραγουδά μαζί και σωπαίνει,
Καθώς,
Τις αλυσίδες τούς φορούν μιας ‘παρά-δοσης’ που αχός βαρύς βαραίνει το μήνυμα του χωρισμού:
Ζωή και θάνατος
Ζωή και ανέχεια
Θάνατος.
Ή
Αθανασία.
Σας τραγουδώ φιλιά του χτες, ένοχη πραγματικότητα του ανέμου που όλα τα παίρνει.
Σκόρπα τώρα τις προσευχές
Ν’ ανθίσουν θυσίες πάνω στους άντρες και τις γυναίκες και τα παιδιά.
Γαλανός, όμορφος, τελειωμένος ουρανός.

15-09-2009 ελένη κονδύλη