Θα ταφώ, Αντιγόνη
Μαζί με σένα
Σ’ ένα στενό μονοπάτι ανάμεσα στοργή και δικαιοσύνη.
Σκληρό ευτυχώς το χώμα,
Λάσπη εσύ δε γνώρισες, ατόφιο και παρθενικό είναι το κορμί σου.
Εγώ, μάνα. τον πηλό έχω αγγίξει
Για μια, για δυο, για τρεις φορές,
Και στάχτη στα έγκατα στήθη μου λουφάζει τώρα καθώς
Ανοίξαν τα φτερά τους τα παιδιά, κι εγώ παρέμεινα να λούζω το κορμί σπονδές.
Για πες
Για δες
Που γόνιμη δεν ήσουνα ποτέ σου.
Να θάψεις αδελφό κι άνομο νόμο,
Η φύση εσένα θέσπισε -,
εγώ
Λάσπη, στη βρώμικη συνείδηση μαζεύω,
και σημαδεύω το πετάρισμα αηδονιού,
Για να τελειώσω το τραγούδι.
Αυτό, θα είναι το τραγούδι του θανάτου.
Αυτό η απολογία κάποιου μετεωρίτη ευτυχίας
Που μου καρφώθηκε στα στήθια.
Και θα υπάρχω
Χαρίζοντας ευγένεια σ’ ένα κόσμο που μου ζήτησε παιδιά.
.ελένη κονδύλη.2009-03-25
6 σχόλια:
!!!!!!!!
kaλημέρα αγαπημένε μου π.κ.!
στο σχολείο του γιου μου ήρθε προχτές μια καθηγήτρια με απόσπαση, και κάτι είπε για βανάτο ζακύνθου!
α, της λέω, εκεί είναι ένας εξαιρετικός έτσι κι έτσι.
μα η κοπελιά δεν είχε βάλει ποτέ το ποδαράκι της εκεί...
ευχαριστώ που δε με ξεχνάς
μα είμαι για πέταμα κατά κυριολεξία.
σήμερα περνάμε υγειονομική επιτροπή το σεραφείμ και το άγχος μου είναι τέτοιο που έχω χάσει τα μισά χαρτιά.
καλημέρα με αγαπη κι ευγνωμοσύνη
... λόγια που κάνουν να μυρίζει πιο όμορφα η γη...
Καλημέρα Ελένη μου!!!
μου έχεις λείψει καλοντυμένε!
Χαθήκαμε... κι άντε να βρεις το γιατί...
Καλησπέρα!
άνοιξε φτερό ο πηλός σου.
υποκλίνομαι.
καλή σου νύχτα καλή μου!
Δημοσίευση σχολίου