ο θυμός είναι μια λέξη
'ξεθυμασμένο' μια λέξη κοντινή του
ευθυμία
κι άλλη συγγένισα,
αχ, κι αθυμία, μια λέξη μελαγχολική...
κι αν γυρνούσαμε λοιπόν στο θυμό, και τον κοιτάζαμε...
θυμός που μας σφραγίζει μάλλον ζωντανούς, αφού χάρη σ' αυτόν μάλλον 'θυμόμαστε' πριν 'θυμώσουμε'...
βλέπεις, θυμάμαι, παθητική ή μέση φωνή;
ενώ, θυμώνω', κάτι σαν φτιάχνω θυμωνιές με πράξεις...
μια κατηγόρια: 'έχεις πολύ θυμό μέσα σου'
ναι ρε! έχω, θες τίποτα;
και γιατί έχω θυμό, εσύ θα μου πείς;
δικό σου θέμα, να πεις ό,τι θες!
εγώ, δεν ξέρω τι να πω.
ναι, έχω θυμώσει με τον εαυτό μου, γιατί δεν υπερασπίστηκα τα τρένα που περνούσαν μπροστά μου και τα άφησα να φύγουν
'τα τρένα που φύγαν, ευκαιρίες που πήρανε
αγάπες που μάτωσαν και παιδιά που κατέστρεψαν
δός μου χέρι να πιαστώ, να πιαστώ να κρατηθώ, ένα γέλιο μια ματιά..'
σταμάτα, πουθενά δε βγάζει.
αν,...
αν,...
εκεί στέκεται ο θυμός, στην ανάποδη συλλαβή του 'να' της υποτακτικής και της ευκτικής των περασμένων: να είχα κάνει έτσι ή αλλιώς...
θέλω κάτι να γράψω μα δεν το καταφέρνω. είναι σα μια μαγιονέζα που δεν πέτυχε και δε θα πετύχει πια,
είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικά 'αστείο', όπως με τόση περηφάνια βλέπω κάτω από τα γραφούμενά μου...
θυμάμαι τον λώρενς της αραβίας, που λάβαινε ένα γράμμα από έναν υποτιθέμενο θείο, ο οποίος τον διέταζε να ζητήσει από τον υπηρέτη του να τον μπαγλαρώσει στο ξύλο, για κάποιους λόγους που ο μεν υπηρέτης αγνοούσε, ο δε δόλιος λώρενς αγνοούσε προφανώς ακόμη περισσότερο, μα δεν το ήξερε...
με τη γρίππη που κουβαλάω τώρα, θυμάμαι όσους αγάπησα και όσους μ' αγάπησαν, στο αρσενικό ή στο θηλυκό, το ίδιο είναι κατά βάθος.
φυλλομετράω τρένα που δεν πήρα, συγγνώμες που δεν είπα, λόγια που δεν πρόφερα, λόγια που πρόφερα και δεν έπρεπε, αδυναμία που μ' εμπόδισε σε βασικά πράματα της ζωής.
κι εκείνο το 'απήγξατο' του ιούδα είναι πάλι στο νου μου.
δε θυμώνω πια. ώρες ώρες, σωρός από ώρες είναι σαν να μη ζω, δλδ σα να μην ελπίζω.
και μετά θυμώνω πάλι,
κι άστους να λένε, ακόμη κι αν η ζωή είναι μια μαύρη γραμμή, την ξεχωρίζω και την τραβάω μέχρι το τέλος.
παρασκευή βράδυ σπίτι, μάλλον με πυρετό κι ένα κονιάκ για το στήθος που βράζει.
και το πιο μέσα βράζει ακόμη περσότερο.
καλή διασκέδαση σ' όσους βγείτε.
εγώ κοιτάζω την οθόνη. λευκή είναι σα γάλα.
23 σχόλια:
περαστικά και σύντομα
Oταν σε πιάνει γρίππη,θυμάσαι όσους σ'αγάπησαν;;;;Καλό!!!!
Περαστικάαααα....
καλημέρα κι ευχαριστώ και τους δυο σας
και να σαστε καλά!
ναι βαντ, τότε τους θυμάμαι και σκέφτομαι 'έλα δω ρε συ να μου κάνεις κανα ζεστό, εσύ που κάποτε ήσουνα στο 'κάνε μου λίγο μμμ'! καλά ό,τι θέλω λέω πρωινιάτικο, με πυρετό είμαι,
του σαββατοπρωινού όμως:)
καλό σκ σε όλους!
Kαλημέρα κι από εμένα...και περαστικά!
(thanos athan στο facebook, Θανάσης κατά κόσμον)
Αναρωτιέμαι, παρεμπιπτόντως, αν υπάρχει ολόκληρη η ομιλία από το φετινό συμπόσιο ποίησης (μου άρεσε πολύ η ανάπτυξη!).Αν ναι, θα χαρώ να το δω αναρτημένο!
Χαιρετώ
χαρούμενε μηδενιστή είσαι ένας ψεύτης και μισός! σιγά μην είσαι μηδενιστής, εσύ που μου θύμησες ότι πρέπει να στείλω το μπλα-μπλά μου! μωρέ τι μηδενιστής, μ΄έβαλες τώρα σε τάξη! αλλά μ' έβαλες και σε δουλειά βρε παιδάκι μου, άρρωστη πράμα...
αναγκαστικά θα κάτσω να δουλέψω γιατί είδα και τη φωτό σου και μου αρέσεις φουλ!
(μη φοβάσαι, έχω καταπιεί ένα κάρο χάπια με τη γρίπη, και δεν ξέρω τι μου γίνεται!)
:)
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Ελενάκι εσύ θυμάσαι και θυμώνεις (μεταξύ μας και εγώ γιαυτό είμαι χιλιομετρα και χιλιομετρα μακριά από τον θυμό) αλλά καμμιά φορά θυμάμαι και χαίρομαι ότι ο παπούς μου ήταν από αυτούς τους εκλεκτούς διερμηνείς του Λώρενς της Αραβίας και να δείς εκεί ιστορίες που μου έλεγε .... φιλιά και περαστικά ...
penelope πολλά φιλιά! θα είσαι εδώ και την άλλη βδομάδα; να τα λέγαμε και με τη ριτς το σα΄ββατο, ελπίζω να πηγαίνω καλύτερα...
Ελένη μου,
σε διάβαζα φωναχτά χθες βράδυ,και είχα μια φίλη στο τηλέφωνο.Το διάβασα...στην αρχή μονοκόματα.
(Θυμήθηκα τον γυιό μου,που κάποια στιγμή που του διάβαζα κάτι δικό σου με διέκοψε λέγοντας μου: μάνα,η φίλη σου ληγμένα πάιρνει;)
Στην συνέχεια όμως,ζωντάνεψα και γώ από την δύναμη που έβγαζε το γραπτό σου,και τότε το διάβασα υπέροχα!Η φίλη στην άλλη άκρη της γραμμής,είχε βουβαθεί...Όταν βρήκε την φωνή της,μου είπε να σε φιλήσω και να σου μεταφέρω την αγάπη της!
Περαστικά και καληνύχτα!
πολλά περαστικά ελενάκι, αμπτθα, παυλίτσα μας! η γρίπη σε θύμωσε ε?
ο πυρετός, η ανημπόρια... γρήγορα όρθια λοιπόν και χαμογελαστή!!!
Eλενάκι να περάσετε καλά και πολλά φιλιά, θα είμαι τρανσιτ μόνο για την αλλη πατρίδα χχ
πολλά περαστικά και καλό κουράγιο. Εγώ πάντως το έχω το τρένο μου...
aγράμπελη, αυτό με τα ληγμένα μου θύμισε το δικό μου γιο: μπαίνω στο δωμάτιό του και βλέπω πάνω στο κρεβάτι του ένα βιβλίο μου. αμέσως νιώθω περήφανη και του λέω: μπα, τι βλέπω, έχω την τιμή να με διαβάζεις; κι ο λουκάς μου λέει: ξέρεις, χρησιμοποιώ το βιβλίο σου για το ποντίκι μου!!!!
κακομοίρα μου, τι σε περιμένει! θα σε βάλω στη μπλακ λιστ με κάποιους φίλους που τους παίρνω τηλέφωνο και τους διαβάζω μαλακίες! αναγκαστικά και προκειμένου να με ξεφορτωθούνε, κάνουν ότι χαίρονται όταν εχω τελειώσει, χα χα χα!
φιλάκια κι από μένα και στη φίλη σου!
σιρίν, δε με θύμωσε τόσο η φυσική ανημπόρια μου, όσο η σκέψη ότι ήρθε η ώρα για μεγαλύτερες μάχες!
αυτό φορτώνει μέσα μου
...
τι να λέω τώρα.
νιώθεις. νιώθετε!
πένελοπ, από τη μέση ανατολή στην γηραιά αλβυώνα...
κι εσύ χάππυ, σε κάποιο βαγόνι, σε κάποιο τρένο...
ταξίδι η ζωή, όντως!
καλή βδομάδα σε όλους!
λογικό να έχεις θυμό, αφού δεν μπορείς κι εσύ να βγεις έξω. περαστικά
φλου, σοφά το λε΄ς.
δεν μπορώ να βγω έξω,
μα δεν είναι από τη γρίππη.
αδιέξοδο είναι...
:(
αλλά όχι μόνο, είναι και :)
την καλησπέρα μου
όμορφο κείμενο
γιώργο καραχάλιε, δλδ να κοκκινήσω χωρίς να θυμώσω;
:)
θενκς
αγαπητή Ελένη, μία ιδιαίτερα πολυφορεμένη λέξη αλλά και σίγουρα βαρυσήμαντη, η ΑΛΗΘΕΙΑ, σχετίζεται άμεσα με την ρίζα θυμός-θυμάμαι καθότι ετυμολογικά σημαίνει ΜΗ ΛΗΘΗ δηλαδή ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ (στερητικό άλφα κλπ).
Κατά συνέπεια, είσαι αληθινός ως άνθρωπος όταν δεν ξεχνάς και το όμορφο κείμενό σου αυτό πιστοποιεί.
Συνέχισε έτσι λαμπρά.
Περαστικά Ελενάκι μου!
Κι αν το ΘΥΜικό σου είναι ζωντανό μην του ΘΥΜώνεις, ΘΥΜήσου τις φορές που 'σαι περήφανη γι'αυτό κι ας είναι βάσανο!
Σε φιλώ πολύ!
γιώργο, θυμός και λήθη δε συνάδουν παρά απλώνοντας το χέρι το ένα ξενάκι προς το άλλο...
μα θυμάμαι, έχω μέσα στην ψυχή μου, αφού 'θυμός' είναι χυμός της ψυχής, εξ ου και ευθυμία ή δυσθυμία, νομίζω...
μα πού η ψυχή ν' ακουμπήσει τη ζωή της αν όχι στην αλήθεια μέσα στο χρόνο; και να έτσι το 'θυμάμαι', υπάρχω στο χτες...
και καμιά φορά αυτό που υπάρχει στο χτες σε ματώνει, γιατί θυμάσαι και θυμώνεις για όσα δεν τόλμησες να κάνεις!
εκεί που ήμουνα, είχα ένα τριαντάφυλλο. και μου μιλούσε πάντα πρώτο εκείνο!
το τριαντάφυλλο έγινε δέντρο
ο μικρός πρίγκηπας έγινε μια σιτεμένη γυναίκα που πιστεύει στο αύριο.
έχει δίκιο.
απόδειξη: εσύ. ΚΙ εσύ.
υγ. θα πάμε το σαββατοκύριακο ή κάπου εκεί, με τη ρούλα καραμήτρου, 'σεσουάρ για δολοφόνους', ;είσαι; κι όποιος άλλο είναι να το ξεφουρνίσει τώρα, να κλείσω εισητήρια!
ti na po tora, oti eimai ratsistria?
as po kalytera oti fovamai aftous tous kinezous....
ante re paidia, peite ta ligotero kinezika!
Δημοσίευση σχολίου