σαλιγκαρική προφητεία

καλημέρα σ' όλους! μου συνέβη κάτι ομολογουμένως γλοιώδες, αλλά εξαιρετικό και μου άρεσε. μισοξυπνημένη καθόμουν στην αυλίτσα μου, ένιωσα σε μια φάση κάτι πολύ δροσερό να μου ακουπμά το πόδι και να κυλάει. σκέφτηκα μήπως κατουρήθηκα από λάθος τρύπα. αυτό σκέφτηκα, γιατί το βρέξιμο ήταν στη γάμπα. ε λοιπόν, ήταν ένα σαλιγκάρι που έρποντας και σέρνοντας και μετα τα κέρατά του (που λένε) ολάνοιχττα, ήτοι τα ματάκια του, που έκανε βόλτες! κατέβασα το πόδι μου και το βάστηξα κάτι μέχρι που κατέβηκε τελείως και έφυγε.
το θεώρησα εξαιρετικά όμορφο πλησίασμα, έστω κι αν με απώθησε στην αρχή.
έγραφα και σας κοίταζα να σας το γράψω, κι ο νους μου ήταν πού έχει φτάσει το φιλαράκι μου. βλέποντας το γαλλοτραφή σκύλο μου να βγαίνει με το καλάθάκι της για σαλιγακράκια προβηγγίας, βούτηξα το σαλιγκάρι μου με γαλλική ευγένεια, το οποίο, ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑ (που λέμε), αλλά ένιωσε καλά ιπτάμενο, και πήγα και το πέταξα σε κάτι μαλακά φύλλα. παρατήρησα ότι χωρίς φόβο και χωρίς βιασύνη συνέχισε την πορεία του μετά την προσγείωση.

ηθικόν δίδαγμα.
ή ηλίθιο ήταν, ή πραγματικά ένιωσε άνετα μαζί μου.
δλδ ούτως ή άλλως, ταυτιστήκαμε.

ε κι εγώ δεν πρόκειται να πλύνω το πόδι μου. θα αφήσω να νιώθω την εγγύτητά του. είδατε; πριν λίγες μέρες κάτι σας είχα γράψει για σαλιγκάρι, και τίποτα εσείς!
να λοιπόν!