θέμα εξετάσεις, 2. τρεις χτεσινές εμπειρίες.

τώρα που το σκέφτομαι, οι εμπειρίες χτες δεν είναι τρεις, είναι τρεισήμισυ.
η πρώτη δλδ, πιάνει για ενάμισυ.

εμπειρία νούμερο 1.
χτες είχα επιτήρηση στο μάθημα γεωπολιτικής του κυρίου χ.
(δεν έχω ζητήσει την άδειά του, άρα δεν αναφέρω το όνομά του).
ήταν στον δεύτερο όροφο του τμήματος τουρκικών σπουδών, που είναι ένα μικρούλι κτήριο.
καταλάθος ανεβαίνω με το ασανσέρ στον πρώτο. κάθε όροφος έχει ουσιαστικά μια αίθουσα για φοιτητές αρκετά μεγάλη, κι ίσως κι ένα γραφείο.
η ατμόσφαιρα ήταν τόσο αποπνικτική, που πραγματικά σου ερχόταν να ξεράσεις.
συγγνώμη που το λέω, αλλά έτσι ήταν. ανάμεσα στο ασανσέρ και την αίθουσα, στο μικρό σχετικά χ΄΄ωρο που υπήρχε, συνοστίζονταν όρθια τα παιδιά, περιμένοντας να ανοίξει η πόρτα για να μπει μια τετράδα και να εξεταστεί προφορικά.
συνωστισμός. ένταση. πίεση. απαράδεκτες συνθήκες.

τα είδα κι έπαθα.
ρώτησα τι κάνουν εκεί, μου εξήγησαν, και τους είπα: γιατί δεν περιμένετε κάτω, με το καφεδάκι σας; να ανεβαίνει μια τετράδα να κάθεται έξω από την πόρτα, ΄να μπαίνει μόλις βγουν οι άλλοι, και όταν οι άλλοι κατεβαίνουν, να ανεβαίνει η επόμενη τετράδα. εδώ, δεν αναπνέετε ούτε καν σωστά! πώς θα μπείτε να έχετε όλα σας τα δυνατά για τις εξετάσεις; σας το λέω γιατί αυτό δεν είναι συνθήκες που τις αντέχετε. είναι κρίμα. κάντε αυτό που σας λέω μεταξύ σας.

αυτό τους είπα και ανέβηκα παραπάνω, γιατί όντως η αποπνικτική ατμόσφαιρα δε σε βάσταγε για πολύ εκεί.
άκουσα τότε μια φοιτήτρια να κοροϊδεύει: 'ναι, βλέπεις δε θα μας έρθει έμπνευση για να απαντήσουμε'.
θέμα επιπέδου, σκέφτηκα. ίσως και θέμα άγχους. αλλά εμμμένω και στο κοινωνικό επίπεδο, που φυσικά είναι δυνατότητα εντελώς προσωπική: μην τυχόν και κάποιος άλλος σου πάρει τη θέση (ποια θέση), δεν έχει σημασία, οι άθλιες συνθήκες της πονηριάς.

μετά ανέβηκα στην αίθουσα. ήρθε ο καθηγητής. δεν τον ένοιαζε αν ήταν δίπλα-δίπλα τα παιδιά ή όχι.
στην αρχή διερωτήθηκα.
μετά όμως κατάλαβα.
τους έβαλε να βάλουν στην άκρη του διαδρόμου οποιαδήποτε τσάντα κλπ, όπως συνήθως κάνω κι εγώ.
και μετά τους είπε: παιδιά, κυριλέ θέματα: σας δίνω τρία και γράφετε το ένα, τα έχουμε κάνει στο μάθημα, κανένα πρόβλημα.
και τους μοιράζει μια σελίδα. το κάθε θέμα ήταν μια αναφορά που έπιανε μια παράγραφο.
κανένας δε βρήκε το χρόνο να μπορεί να πληροφορεί τον άλλον ή να αντιγράφει.
απλά, δεν μπορούσε να γίνει.

όντως, κανείς δεν αντέγραφε, όλοι γράφανε ή δε γράφανε.

άρα, αυτός ο τύπος με δίδαξε πώς γίνεται να είναι καλή μια εξέταση με τρία μόνο θέματα.

γιατί εγώ μέχρι τώρα την έβρισκα περίπου άδικη, αφού αν έχεις διαβάσει κάτι και σου τυχαίνει, έχει καλώς, αλλιώς την έβαψες. και τα δύο θα μπορούσαν να είναι άδικα.

καθόμουν όρθια στην πίσω μεριά της αίθουσας και μου έκανε εντύπωση που ο τύπος ήρθε κοντά και μου είπε: παρακαλώ, πηγαίνετε να καθήσετε στην καρέκλα της έδρας, θα καθήσω εγώ όρθιος.
αρνήθηκα βέβαια, γιατί αυτός έπρεπε να είναι μπροστά, ώστε να είναι στη διάθεση των παιδιών. όμως κράτησα την ευγενική του στάση.
ο τύπος, αφού είδε ότι δεν πήγαινα μπροστά, ήρθε και μου είπε:
από μια βαθμίδα και μετά δεν πρέπει να καλούμε για να γίνονται επιτηρήσεις. έχετε κι αλλα πολλά να κάνετε.
του απήντησα: δεν πειράζει, είμαστε λίγοι, δε με νοιάζει καθόλου εμένα.

(έτσι μου προέκυψε το υπολοιπο μισό), από το ενάμισυ, να τώρα το υπόλοιπο:
΄΄εκανα επιτήρηση γιατί μου το ζήτησαν από τη γραμματεία του τμήματος όπου εργάζομαι. το βρήκα σωστό.

τη δευτέρα έχω εξετάσεις σε ένα συγκεκριμένο τμήμα. τα παιδιά είναι πολλά, και έχω δύο αμφιθέατρα. ε λοιπόν, αποφάσισα ότι δε θα καλέσω από μόνη μου κανέναν επιτηρητή.
μέχρι τώρα καλούσα φίλους: ο δερμιτζάκης, ο μανώλης, η μαίρη, ο τ΄΄ασος, η μαρία, όλοι τύποι που έχουν να κάνουν κάπως με το πανεπιστήμιο, αλλά τους οποίους κάθε φορά καλούσα ως φίλους. ακόμη και η ειρήνη γκόνου, εικαστικός, είχε επιτηρήσει για μένα, άπειρες φορες΄.
ε, λοιπόν φέτος, δε θα καλέσω σε προσωπικό επίπεδο κανέναν.
κι αν δεν υπάρχει επιτηρητής, θα δω τι θα σκαρφιστώ εκείνη τη στιγμή.
είναι άδικο, μερικούς να τους προσέχουν, κι άλλους να τους αφήνουν να κάνουν τον σαλτιμπάγκο!

πάει το ενάμισυ θέμα που έλεγα.

θέμα δεύτερο:
δημήτρης δημητρίου είναι ένας άνθρωπος που είναι φίλος μου, τον γνωρίζω από τις εξετάσεις που κάναμε κάποτε στο υπουργείο παιδείας, εγώ αραβικά κι αυτός τουρκικά, τώρα εγώ τα παράτησα γιατί δεν μπορούσα να έχω και αυτό στην πλάτη μου.
τώρα ο δημήτρης διδάσκει τουρκική γλώσσα στο τμήμα τουρκικών σπουδών.
τα παιδιά θεωρούν ότι είναι πολύ δύσκολος.
φεύγουμε χτες μαζί, από τις εξετάσεις, αυτός εξέταζε τουρκικά, και αφού συζητήσαμε, ζήτησα την άδειά του για να σας μεταφέρω τι είπαμε για τις εξετάσεις.
αυτός, που οι φοιτητές θεωρούν αυστηρό, μου είπε: θεωρώ τις εξετάσεις κπολύ άδικο πράμα. όταν έχεις ένα φοιτητ΄΄η μέσα στην τάξη, τον ξέρεις πολύ καλύτερα και είσαι πιο δίκαιος μαζί του αν τον βαθμολογήσεις από τη συμμετοχή και την όλη εικόνα του, παρά από δυο πράγματα που θα τύχουν στις εξετάσεις. έτσι είσαι άδικος. τι λες εσύ;
συμφώνησα μαζί του, και θαύμασα που ένας αυστηρός καθηγητής σκέφτεται έτσι.
μου είπε και κάτι άλλο: καθένας λέει από τους φοιτητές ξέρει πού βρίσκεται. θα πρέπει η γνώμη του καθηγητή να μη θεωρείται άδικη από το φοιτητή. τότε είναι πραγματικά σωστή.

βρήκα αυτά που μου είπε πολύ θετικά και ενδιαφέρονται και σας τα παραθέττω, ίσως με το δικό μου τρόπο, αλλά του είπα ότι γράφω αυτό τον καιρό γι' αυτά και να μου το επ8τρέπει, θα γράψω τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις του. διδάσκει γλώσσα.

το νούμερο τρία που θα σας πω είναι ότι εχτές είχα εγώ, για τα δικά μου μαθήματα, προφορικές εξετάσεις.
προτιμώ τις δπροφορικές εξετάσεις, γιατί είναι πιο ΄λίγο' εξετάσεις, αφού παίζει και η επαφή μεταξύ διδασκομένου και διδάσκοντα, και συνήθως, όταν βλέπω ότι κάποιος ξέρει κάτι καλά, τον ενθαρρύνω να αρχίσει ή να τελειώσει μ'άυτό, που το θεωρώ δική του περίπου οπτική γωνία για να προσεγγίσει το σύνολο του μαθήματος. έτσι μια συζήτηση εκεί, πέραν της εξέτασης, μπορεί να γίνει εφαλτήριο γνώσης και για τον κκαθηγητή και για το φοιτητη.

ήρθε μια φοιτήτρια. όνομα δε θυμάμαι. μα θυμάμαι τη 'στιλπνότητά' της, από τις περασμένες εξετάσεις: ό,τι ερώτημα και να της θέσεις, ξέρει άμεσα να σου απαντήσει δομημένα και κατακάθαρα.
την άφησα να μιλήσει ελάχιστα. μια ερώτηση, και μετά δυο λέξεις σε δυο ερωτήσεις:
είπα και στους άλλους, και σ' αυτήν: δε σε χρειαζόμαστε εσένα για παραπάνω, το δέκα το έχεις στην τσέπη. τέλειωσαμε.

αυτή είναι τόσο ξεχωριστή που θα ήθελα πολύ να μάθει αραβικά, από ισπανίστρια που είναι, και να ασχοληθεί με ισπανο αραβικά....
φαίνεται να της ταιριάζει.

ήρθαν και κατι άλλες κοπελιές, κι αφού δεν ήξεραν ούτε τα πιο βασικά, μου είπαν, πόσο θα'θελαν να πάρουν ένα πέντε.
μια μάλιστα μου είπε:
δε φταίτε εσείς, εμείς φταίμε, ή φταίει η σχολή μας, που μας ζητά να πάρουμε μαθήματα επιλογής πέραν της ειδικότητάς μας!
ναι, έχετε δίκιο είπα, ένα μάθημα επιλογής που δε σας λέει τίποτα δε σας μορφώνει. λάθος μάθημα πήρατε. αλλά εγώ δε φταίω σε τίποτα. γιατί να πάρετε ένα μάθημα επιλογής που δε σας ενδιαφέρει, ή που δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε, και το μόνο που θέλετε είναι ένας βαθμός για να το ξεφορτωθείτε...

αυτά.
θα γράψω κι άλλα. άλλοτε. τώρα θα μαγεικέψω. αχ, είμαι μια μα΄γισσα... καλό σκ σε όλους!