θέλω να τρέξω.

όμως, έχω χοντρύνει.
πρόπερσι μια κυρία έχασε σε κεντρικό δρόμο την τσάντα της, άνοιξα την πόρτα του ταξί και της την έδωσα, γύρισα αμέσως, ούτε γάτα ούτε ζημιά.
- τι ευλυγισία είναι αυτή, είπε ο ταξιτζής. είσαστε πολύ νέα βέβαια.
χοντρό κομπλιμέντο και λιγο πραγματικό, δε φαινόταν να λέει ψέμματα έστω κι αν αυτό που έλεγε δεν ήταν αλήθεια.
πέρσι έσπασα το πόδι μου και αποφάσισα να γεράσω.
με κατέβαλε όχι μόνο το δύσκολο σπάσιμο, αλλά κυρίως η βλακεία μου: μετά μεγάλης αιδούς, σας λέω ότι έπεσα από μύλο παιδικής χαράς από όπου πήδηξα με την όπισθεν, και εν κινήσει ο μύλος, και βρήκα ένα βαθούλωμα και ο αστράγαλος τώρρα έχει 7 βίδες και μια λάμα, κανονικό μεκανό.
η βλακεία με γέρασε.
όπως ίσως με απομάκρυναν από τη ζωή και οι ευρωεκλογές, λόγω της απίστευτης μαλακίας που πήγα και ψήφισα. το 'χω πει στον αδελφό μου, και συφιλιάστηκε, σε μια φίλη που την πάγωσε, σε μια άλλη που έβαλε τα γέλια, και φυσικά στην ψυχίατρό μου την αλέκα, που έμεινε όντως κάγκελο.
ήθελα κι εγώ να είμαι όπως το κόμμα που ψήφισα. για φτύσιμο, αλλά να μη με φτύνουν. όπως αυτούς.
αφού γέρασα, πρέπει να τρέξω.
να προλάβω να πάρω το λεωφορείο που περνάει από τη στάση μια απρόβλεπτη ώρα για το περβόλι τ' ουρανού.
πριν πάρω το λεωφορείο, θέλω να προλάβω να γράψω όλες τις βλακείες που έχω στο κεφάλι μου.
αυτό είναι άκρως εγωιστικό.
όποιο άλλοθι και να παίρνει, τύπου 'είμαι τυχερή' κλπ.
και οι ιδέες μπόρούν ΄να γίνουν χώμα.
άλλωστε, είναι.
ένας δρόμος σαλιγκαριού.