Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

περί μουσικής και περί συγγνώμης



επειδή η κυρία 'ζητείται ελπίς' έγραφε για τα μαθητικά μας χρόνια, κι εγώ θυμήθηκα που απαραιτήτως στο μάθημα της μουσικής με πετάγανε έξω...
χάζευα τώρα ανάμεσα στα γραπτά και βρήκα κάτι σπέσιαλ για τη μουσική. θα προσπαθήσω να σας το μεταφέρω. ας ελπίσουμε ότι το κατάφερα.
είναι ένας απίστευτος πιτσιρικάς με μια ηλεκτρική κιθάρα, απίθανος χιμπατζής-ροκάς...

αχ, η κυρία χειμωνίδου που με πέταγε έξω τόσο γλυκά... μόλις άκουγε φασαρία, χωρίς κάν να κοιτάξει, έλεγε: 'ελένη βγες έξω!' και σιγά μην της χάλαγα χατήρι...
πάντως ήταν καλή καθηγήτρια. εγώ ήμουνα πειραχτήρι, αλλά δεν ήμουν η μόνη. τέλος πάντων. αυτή έτσι με είχε πάρει.
αργότερα, όταν πήγα σε ξένο σχολείο, μακριά απ΄ την πατρίδα μου, κάποιοι με θεωρούσαν πολύ ευγενική. η madame caloud μια μέρα πέρασε μπροστά μου 15 φορές σχεδόν όλες απανωτές. στεκόμουνα σ'ένα διάδρομο τάξεων, κι εκείνη περνούσε κοιτάζοντάς με, κι εγώ, αφού το περίμενε, της έλεγα κάθε φορά: Madame, και κουνούσα το κεφάλι μου όπως κάναμε τότε, ως εκπαιδευμένος χιμπατζάκος....
όταν τέλειωσαν η βόλτες, η μαντάμ καλού, που ήταν φαίνεται πιο πειραχτήρι από μένα, ήρθε και μου είπε: 'είχα βάλει στοίχημα με τους άλλους συναδέλφους, πως όσες φορές και να περάσω, εσείς θα χαιρετάτε το ίδιο ευγενικά πάντα, ε, και σας ευχαριστώ γιατί κέρδισα το στοίχημα'...!!!
πλάκα είχε!
είμουνα πολύ ψαρωμένη...
και την αραβολογία μου πάντως, σ'έναν καθηγητή μουσικολογίας τη χρωστάω εν μέρει, το ξέρετε; αν όχι, θα σας το διηγηθώ και αυτό.

λοιπόν σήμερα είναι τελώνου και φαρισαίου.
με ποιον άραγε να μοιάζω;
ε, τόσο που κάνω τον κόκορα, μάλλον με το φαρισαίο μοιάζω, μόνο που σίγουρα δεν είμαι τόσο ευχαριστημένη από τον εαυτό μου όσο αυτός, που θεωρούσε ότι όλα καλά τα έκανε.

εγώ όχι.
σε πολλά κάνω λάθος.
εδώ λοιπόν θελω να ζητήσω συγγνώμη στην κυρία που μου ζήτησε να το καταθέσω γραπτώς στο διαδίκτυο.
πριν λίγες μέρες, σε μια στιγμή απόγνωσης, έγραψα τα συναισθήματά μου στο διαδίκτυο, θυμάστε ίσως. δεν κατηγόρησα κανέναν με το όνομά του, κι ούτε σκοπός μου ήταν αυτός. απλώς, έβγαζα τα σώψυχά μου, όπως κάνω πάντα.
μια πρότασή μου όμως σόκαρε. κάποιοι ταυτίστηκαν μαζί της. εγώ δεν είχα πρόθεση να ταυτίσω κανέναν με κανέναν άλλον. όμως αυτό έγινε, και η κυρία πικράθηκε πολύ.
λυπάμαι γι'αυτό και της ζήτησα συγγνώμη όταν το κατάλαβα. δέχτηκε τη συγγνώμη μου.
αυτό είναι καλό.

εδώ είχα διακόψει, γιατί γράφοντας αυτό έπρεπε να σταματήσω και να βγω έξω σε μια συνάντηση.
οι σκέψεις μου είναι τώρα σε άλλο μήκος κύματος. είναι έντεκα παρά το βράδυ. ο σεραφείμ είχε πυρετό σήμερα. τον πονούσε το κεφαλάκι του. ήταν λυπημένος.
δε μιλούσε.
γι' αυτόν η δυσκολία έχει μεγαλώσει. μεγαλώνει και ο ίδιος. καταλαβαίνει με το δικό του τρόπο, διαισθάνεται, αισθάνεται, πονάει. κλείνεται.
ο κόσμος είναι μια μεγάλη δυναμική. ο καθένας από μας είναι ένα μικρό κομματάκι του μεγάλου κόσμου, κι όλοι μαζί είμαστε ένα ρολόι. ο κόσμος δουλεύει ρολόι, που λέμε. μόνο που άλλοι είναι στα γρανάζια κι άλλοι στους λεπτοδείκτες, κι ο καθένας έχει τη δική του θέση στον κόσμο. μάλλον όλες οι θέσεις, έρχονται στιγμές που πονάνε.

34 σχόλια:

ange-ta είπε...

δεν έχω ήχο, αλλα εχει πιο πολύ πλάκα έτσι.
καλησπέρα γλυκειά μου!!!!!!!

Tyler Durden είπε...

χαχα! τέλειο, έχω δει και άλλα παρόμοια, αλλά αυτό είναι το καλύτερο

roula karamitrou είπε...

YEAH!!!!
κυρία μου ά παι χτη η μικρή :)

anepidoti είπε...

μήπως είστε εσείς, μανδάμ;
τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσατε...

Unknown είπε...

γειά σου ανζετάκι! βάλε και ήχο, το μικρό είναι άπαιχτο!

Unknown είπε...

τάιλερ (επιτέλους, σωστά το είπα;)
φυσικά και είναι το καλύτερο! θα γινόταν αλλιώς; αφού παιδί μου να καταλάβεις, το διάλεξα εγώ! διατί να το κρύψωμεν άλλωστε!

Unknown είπε...

ρουλιώ, εγώ νομίζω πως είναι σερνικός ο ροκάς! δεν είναι;
το θηλυκό θα το ήθελα να παίζει πιάνο και άρπα.
(όχι 'άρπα την')!:)

(ούτε 'αρπαχτή', αυτό είναι πολιτικό παιχνίδι). δεν είναι για παιδιά.

Unknown είπε...

ανεπίδοτη, λες!;;
λές να είναι το άλτερ έγκο μου;
:)

marianaonice είπε...

Πολύ θα ήθελα να μάθω το μέλλον αυτού του απίθανου πιτσιρικά!!
Απίστευτο ταλέντο στο show!!

Χαίρομαι abttha μου που έγινα η αφορμή να ξαναθυμηθείς τα δικά σου μαθητικά χρόνια! Ώστε έτσι! Χαιρετούσες κάθε φορά που έβλεπες τη madame!! Μα κι εγώ το ίδιο θα έκανα!!
χαχαχα!! Φυτά είμασταν τότε εμείς!! Όχι σαν τα σημερινά παιδιά που σημασία δεν θα έδιναν!! :))

Περαστικά στο Σεραφείμ σου και καλή εβδομάδα από αύριο!

Coco είπε...

στ΄αλήθεια σε πετάγανε έξω από την μουσική! εγώ που έκανα το παν για να φύγω από την χορωδία κι είχα μια γαϊδουροφωνάρα! καλά, μου λέγανε, τραγούδα!! έλεος, δεν γίνονται αυτά!

περαστικά στον μικρό!

Unknown είπε...

όντως μαριάννα, φαίνεται το μικρό αυτό να έχει τρομερό ταλέντο! είδα αυτό το βίντεο μια ή και δυο φορές...
όσο για το τι φυτά μπορεί να είμαστε, άστα...
εδώ που τα λέμε, για φυτό δε με βλέπω, μάλλον για σαλιγκάρι, δλδ χωνόμουνα στο καβούκι μου και κανείς δεν καταλάβαινε τι μπορεί να έκανα εκεί μέσα. μια μεγάλη υπόθεση πάντως ήταν το παιδικό διάβασμα, ή μάλλον το εξωσχολικό διάβασμα...
ενδιαφέρον για μέλλουσα ανάρτηση μου φάνηκε τώρα, καλημέρα μαριάννα μου, καλή εβδομάδα και σε σένα και σε όλους!

Unknown είπε...

κοκό, αφού και τώρα έχεις καταπληκτική φωνή, φυσικά και σε θέλανε στη χορωδία. εγώ δεν ήμουν ποτέ σε χορωδία. ποτέ στο σχολείο. όμως στο βέλγιο είχα φτιάξει μια βυζαντινή χορωδία με τα μικρά ελληνάκια της γειτονιάς του 'γκαρ ντι νορ' και ψέλναμε που και που με μεγάλη επιτυχία...
μάθαινα βυζαντινή μουσική με το μάρκελλο πιράρ, ένα βέλγο που είχε πάθος με τη βυζαντινή μουσική, και είχε μείνει μήνες στο άγιο όρος για να μαθητεύσει στη μουσική.
ο πολυτάλαντος αυτός μάρκελλος, βέλγος ων, έψελνε και πολύ ωραία αραβικά! καλή του ώρα.
τώρα θυμήθηκα και το φίλο του ρόνι, τον μάικλ!... κι αυτός με μανία γύρω από τη μουσική, και δη τη βυζαντινή. ζει στο λίβανο.
α, κοκό, ξέχασα να σου πω ότι είχα ανέβει στον πύργο της πίζας για να τραγουδήσω μια άρια! από τότε ο πύργος έγειρε, να ξέρεις, από την ταλαιπωρία.
(όχι της μουσικής, ήμουν πάνω από κάλας, απλώς έχω παχύνει λίγο...:)

koptoraptou είπε...

Μια μεγάλη καλημέρα, ένα πεταχτό φιλί και τα άλλα ελπίζω ότι θα αποφασίσουν να πάνε καλύτερα!
Ελπίζω τουλάχιστον ότι αυτή η εβδομάδα δεν θα μας δείξει τα δόντια της.
Τα φιλιά μου!

Unknown είπε...

κοπτοραπτού σε αγαπώ πολύ. το ξέρεις, έτσι;

Μηθυμναίος είπε...

Πολύ καλό, Ελένη μου!!!
Ο μικρός θα γίνει φίρμα.

Περαστικά στο Σεραφειμάκο και να έχεις μια θαυμάσια εβδομάδα!!!

Να προσέχεις τα κιλά σου, δεν θέλουμε να μπατάρει και το Χαλάνδρι...

Καλησπέρα!

Unknown είπε...

χα χα χα, μηθυμναίε μου! άκου να μπατάρει και το χαλάνδρι!
πρέπει να αδυνατίσω. είναι θέμα εθνικό στο κάτω κάτω, το χαλάνδρι είναι ένας δήμος υπόδειγμα της ελληνικής λεβεντιάς! ολέ! δε θα το αφήσω να μπατάρει!

(λίγη κοιλίτσα πειράζει;)

phlou...flis είπε...

Δεν είχες κι άσχημα μαθητικά χρόνια; Λίγο αταχτούλα, λίγο φυτό, απ' όλα έχει (ή είχε) ο μπαξές. Από φωνή όμως... μήπως κορμάρα (μάλλον γι αυτό σε ζήλευε και σε πέταγε έξω)

νατασσΆκι είπε...

Μάλιστα. Από το μάθημα της μουσικής, ε;
κι όμως, δεν είχαν δίκιο!
:)))

Την επόμενη φορά, θα τραγουδήσουμε μαζί
(θες δε θες)

Ελπίζω να είσαστε καλύτερα σήμερα

Φιλιάάάά!
Καλή βδομάδα :)

Unknown είπε...

α, κορμάρα φλου φλις, κορμάρα!
για να καταλάβεις, περνάω και το ενάμισυ μέτρο στο μπόι, κάπου ΔΕΚΑ ολόκληρους πόντους!
είχα ωραία παιδικά χρόνια.όπως το πάρει κανείς...

Unknown είπε...

α, κορμάρα φλου φλις, κορμάρα!
για να καταλάβεις, περνάω και το ενάμισυ μέτρο στο μπόι, κάπου ΔΕΚΑ ολόκληρους πόντους!
είχα ωραία παιδικά χρόνια.όπως το πάρει κανείς...

MenieK είπε...

τέλειος πιτσιρικάς... Θυμήσου μου να σου περιγράψω μια ανάλογη σκηνή με την κόρη μου μηχανόβια

Μαρια Νικολαου είπε...

Ευχαριστω για το σχόλιό σου στη σελίδα των χάικου.
Οσο για τον πιτσιρικα αρχισα και να γω να κουνιεμαι στο ρυμό
Ειναι οντως εκπληκτικος

Καλη σουμερα

ritsmas είπε...

Ο Σεραφειμ μεγαλώνει και αντιλαμβάνεται. Κάντον να αντιληφθεί ένα μέρος της αλήθειας του.
σε φιλω

Unknown είπε...

μένη, περιμένω:)

Unknown είπε...

νατασάκι, ο σεραφείμ κι εγώ γριπωθήκαμε, άστα βράστα...
εν τω μεταξύ θα πάμε σ'ένα πάρτι για ζόμπι. η άννα η κορούλα μου μού είπε ότι όλοι θα είναι ντυμένοι, γιατί όλοι θα είναι ζόμπι. 'εσύ μαμά δε χρειάζεται να ντυθείς, για ζόμπι είσαι καλή κι έτσι'... χρυσό μου... γκρ...

Unknown είπε...

μαρία, καλωσόρισες! οι στιγμές δημιουργίας με τα παιδιά είναι ό,τι καλύτερο...

Unknown είπε...

ριτς, πως να σε φτάσω...
είσαι σοφή. θα προσπαθήσω.

Socrates Xenos είπε...

επειδή είχα την τύχη να τ' αγκαλιάσω αυτό το πανέξυπνο παιδί ή και το κοιμίσαμε ευτυχώς χορτάτο απ' τις πιτούλες της Φυλλιώς σ' ένα μιντέρι του Εθνολογικού κι εμείς μιλούσαμε ήσυχοι για ώρα πολλή για ποίηση και για μυρτιές
δωσ' του, Ελένη -του ακατάδεκτου στα ξένα φιλιά, τουλάχιστον την αγάπη μου και σιδερένιος

Χαίρομαι χαίρομαι που θα τα πούμε πάλι από κοντά και που δε στερούμαι ειλικρινά
κάτι που στερούνται όσοι δε σε γνώρισαν ζωντανά

Καλό σας βράδυ

roula karamitrou είπε...

Περαστικά!

Και κοίτα να γιάνετε, γιατί το πάρτυ πλησιάζει, ναι;)

Coco είπε...

αχά γρίπη ε; σούρνεται! περαστικά περαστικά!

λοιπόν κάτι απόκριες είχα βάλει μια λαστιχένια μάσκα κακάσχημης γριάς και έφερα βόλτα την Αθήνα με το ποδήλατο, κόπηκε η χολή πολλών, τι επιφωνήματα άκουσα! χαχαχα

Unknown είπε...

ο σωκράτης, η φυλλιώ!
η φιλιώ!
εγώ τη λέω ζωή, το ίδιο δεν είναι;
ναι, και με τις δυο ορθογραφίες!
ο σωκράτης είναι φιλόξενος όσο η θράκη!
δίνει τόση τιμή στους φίλους, που όλοι τον κοιτούν με περισσή αγάπη.
εγώ δεν έχω μόνο περισσή αγάπη και για τους δυο σας, έχω κι ευγνωμοσύνη. νομίζεις ξεχνιέται πόσο έτρεξες όταν έσπασα τον αστράγαλο στην αλεξανδρούπολη;
με το καλό να ειδωθούμε.

και μετά σου λέει ότι το διαδίκτυο είναι απρόσωπο...

Unknown είπε...

καλή επιτυχία ρουλιώ!
να σκίσεις!
μαζί σου!

Unknown είπε...

α κοκό, θα ήταν απόλαυση!
κι εγώ σκέφτηκα μια φορά να πάω μασκαρεμένη να κάνω μάθημα, αλλά δεν τόλμησα! κάποτε θα το κάνω!

τώρα χασκογελάω γιατί θυμήθηκα κάτι στη λουβαίν, τη μεσαιωνική πόλη του βελγίου: εκεί τα ποδήλατα είναι ο υπ αριθμόν ένα τρόπος κίνησης. ανάμεσα στους πολλούς κι ένας κακάσχημος παππούς, ντυμένος πάντα ως εξης: μάλλινο σκουφάκι, κασκόλ, χοντρό, χοντρότατο πουλόβερ, μποτάκια και κάλτσες χοντρές.
τίποτε άλλο!!!
τον βλέπαμε, γελάγαμε, τον μπουζούριαζε η αστυνομία, και μετά λίγες μέρες πάλι στον περίπατο ο παππούς, με το ποδηλατάκι του, και άνευ σκελέα, σλιπ, μποξεράκι, τάγκα κλπ και παντελόνι! χα χαχ α...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Άλατις και system. Έλα σοβαρευτείτε λίγο... :)