μια καληνύχτα...

Mohammed Dib


Εμφανίζονται λοιπόν τα πουλιά
Ανάβει φλόγα.
Είναι γυναίκα.

Δίχως όνομα, συγγένεια, μαντήλα,
Πορεύεται με τα μάτια κλειστά,
Η γυναίκα καλυμμένη με τη δροσιά της θάλασσας.

Μα ξάφνου πάλι τα πουλιά κάνουν την εμφάνισή τους
Η φλόγα μακραίνει
Διακρίνεται φτωχά στο βάθος της κάμαρας.

Κι η θάλασσα,
Είναι η θάλασσα, στην αγκαλιά του ύπνου φέρνει ήλιο
Ούτε ανατολή ούτε βοριάς, ούτε εμπόδιο ούτε μπαλκόνι, η θάλασσα.

Μοναχά η θάλασσα σκοτεινή και ήπια,
Πεσμένη απ’ τ’ άστρα, μάρτυρας ουράνιων ακρωτηριασμών,
Μοναξιά, προαίσθημα, ψιθυρίσματα.

Μοναχά η θάλασσα.
Σβησμένα μάτια,
Δίχως κύμα, αγέρι, μαντήλα.

Μα ξάφνου πάλι τα πουλιά κάνουν την εμφάνισή τους.
Είναι η γυναίκα,
Ούτε άστρο ούτε όνειρο, ούτε γκέιζερ ούτε ρόδα, η γυναίκα.

ξανάρχονται τα πουλιά,
Και μόνο η θάλασσα.



-----------
μετάφραση ελένη κονδύλη