έλαβα αυτό το μέιλ που απευθύνεται σε μένα και τους συναδέλφους μου

πριν αρκετό καιρό, χαιρετίσαμε επισήμως τους πρωτοετείς του τμήματος τουρκικών και σύγχρονων ασιατικών σπουδών.
μίλησα ως μαμά τριών παιδιών και ως εργαζόμενη: είπα στα παιδιά πόσο δύσκολα τα φορτώσαμε στα χρόνια της εφηβείας, με τι καταπίεση και τι παράλογο διάβασμα. τώρα τουλάχιστον ήρθε η ώρα να χαρούν! όσο πιο πολύ χαρούν τη ζωή τώρα που είναι φοιτητές, τόσο πιο ώριμοι στη χαρά και στο όραμα θα μπορέσουν να πάρουν ένα πτυχίο που θα χρησιμοποιήσουν με τον πιο δημιουργικό τρόπο.
πριν λίγες μέρες, έλαβα αυτό το μέιλ, που δεν αναφέρεται ίσως μόνο σε μένα, φαντάζομαι πως θα το έλαβαν κι άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα μου.
σας το καταθέτω.
νομίζω ότι ο θάνατος του αλέξανδρου γρηγορόπουλου, πολλούς από μας τους ενόχους μπορεί να κινητοποιήσει.
με πολλούς τρόπους. και πόσο αληθινό είναι το παρακάτω...


[Το παρακάτω κείμενο- παρά τον δηκτικό τόνο του- αποτελεί μία έκκληση να ακούσετε τη φωνή μας, εκφρασμένη με αγνά και πηγαία κίνητρα. Είμαστε φοιτητές που αγανακτισμένοι πλέον, φτάνουμε στο σημείο να φωνάζουμε τα αυτονόητα μήπως και κάποια στιγμή ακουστούμε.]



Ποιος από όλους μας δεν έχει δει γραμμένη σε θρανία την κλασσική πλέον φράση «βαριέμαι» γραμμένη με κάθε λογής τρόπο; Ε ναι λοιπόν, βαριόμαστε στα μαθήματά σας! Εσείς οι εκπαιδευτικοί είστε αφόρητα βαρετοί. Στην συντριπτική πλειοψηφία σας είστε ακαδημαϊκοί «τύραννοι της ευπρέπειας» θρονιασμένοι στους τύπους και την έδρα. Δεν βαριόμαστε ούτε γιατί δεν μας ενδιαφέρει να μάθουμε, αλλά ούτε γιατί είμαστε αντιδραστικοί και ανίκανοι να κατανοήσουμε τη σημασία της μόρφωσης. Θα σας πούμε γιατί, να το μάθετε και εσείς:

Επειδή έξω απ' την αίθουσα η ζωή περιμένει, σφύζει μέσα μας, έχουμε τόσα και τόσα πράγματα να κάνουμε, να δούμε, να νιώσουμε. έχουμε θέληση να ζήσουμε, να ονειρευτούμε.

Αντιθέτως, μέσα στην αίθουσα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια τερατώδη μάζα στεγνών λέξεων που είμαστε αναγκασμένοι να μάθουμε. Είναι σα να ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια έρημο που κάθε φορά μας καταβάλει οδηγώντας στην αποχαύνωση αντί στη φώτιση. Κλέβετε πολύτιμες ώρες απ' τη ζωή μας και τη δική σας, μια ζωή για την όποια δεν έχουμε καμιά γνώση- μια μικρή μόνο ελπίδα. Ο τρόπος που γίνεται το μάθημα είναι τουλάχιστον απαράδεχτος. Αποστραγγίζεται το ενδιαφέρον μας μαζί με οποιοδήποτε πάθος κι αγάπη έχουμε γι' αυτό που κάνουμε, και φαίνεται να μην σας ενδιαφέρει καθόλου! Μπαίνετε στην αίθουσα, κάθεστε στην καρέκλα και λέτε ό,τι έχετε να πείτε τόσο μονότονα και πληκτικά, σαν ρομπότ προγραμματισμένα απ' την καθημερινότητα. Ποια ήταν η τελευταία φορά που ρωτήσατε τους φοιτητές σας αν τους αρέσει η διδασκαλία σας; Σπουδάζουμε να γίνουμε καθηγητές κάποια μέρα και ειλικρινά μας φαίνεται αδιανόητη αυτή η αδιαφορία! Σας ενδιαφέρει η γνώμη μας; Έχετε την παραμικρή ιδέα τι επίδραση έχει η διδασκαλία στη ζωή μας και τους όρους ζωής που καλούμαστε να ζήσουμε; Αν δεν δέχεστε ή πιο σωστά αν δεν ζητάτε τη δική μας κριτική δεν έχετε καμία θέση στο έδρανο. Όπως επίσης αν δεν είστε διατεθειμένοι να αλλάξετε, δεν έχετε καμία θέση στο έδρανο.

Έχετε σκεφτεί πόσοι και πόσοι τρόποι υπάρχουν να κάνετε και το πιο «επιστημονικό» δίδαγμα ενδιαφέρον; Καταλαβαίνουμε πως οι περισσότεροι από εσάς είστε καλά βολεμένοι στις θέσεις σας, πολλές φορές σκέφτεστε μόνο το «πανεπιστημιακό» σας κύρος, βαριέστε και οι ίδιοι, χάνετε την ουσία της διδασκαλίας. Αναλογιστείτε μόνο πως κόβετε τα φτερά ανθρώπων προτού καλά-καλά μάθουν ότι μπορούν να πετάξουν, θυμηθείτε την τεράστια ευθύνη σας. Μη μας εγκαταλείπετε στη μοίρα μας γιατί και εμείς με τη σειρά μας θ' αφήσουμε τον κόσμο στη μοίρα του. Ας σταματήσουμε να συντηρούμε αδιέξοδα, πλάνες και το σύστημα που εξακριβωμένα μας θέλει σκουπιδοφάγα ρομπότ. Ανοίξτε το μυαλό σας να δείτε την αυταπάτη σας, πάψτε να κολλάτε στον ακαδημαϊσμό και δείτε την ουσία. Ζητάμε συνεργασία και όχι εξουσία σ' οτιδήποτε. Ζητάμε το μάθημα να εμπεριέχει ζωή και όχι στειρότητα. Ζητάμε με τον πιο αγνό τρόπο βοήθεια για να αλλάξουμε τη νοοτροπία που με ακρίβεια καταστρέφει τον κόσμο.

Μην ξεχνάτε ποτέ: η ευτυχία «μορφώνεται» στα θρανία πριν εκφραστεί στη ζωή.