Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

ο τίτλος μπορεί να είναι 'εντυπωσιασμός'.

'αυτοχειρία' είναι τελικά συνώνυμο με την αυτοκτονία; όχι. μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις στον εαυτό σου. πως λέμε κάτι 'χειροποίητο'. ε, ναι, αλλά 'αυτόχειρα' εννοούμε κάποιον που 'αυτοκτόνησε'. πού είναι όμως η δύναμη κάθε ανθρώπου; σε ποιο σημείο συγκεντρώνει κάποιος τη δύναμή του για να τη βγάλει έξω και να κερδίσει κάτι; και τι είναι αυτό που θέλει να κερδίσει έξω; νομίζω είναι αυτό που έχει αποφασίσει μέσα του. η σκέψη λοιπόν γύρω από την αυτοχειρία είναι σε πόσα επίπεδα αυτουργός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος. μερικοί μιλουν για ηθικό αυτουργό. ως υποκινητή άλλων προσώπων. η μελέτη της ψυχής τον 20ο αιώνα ξεκάθαρα πλέον, δείχνει με την ανάδειξη των ψυχοσωματικών και σωματοψυχικών (έχει διαφορά;) ασθενειών πως και το σώμα το ίδιο είναι μια κοινωνία όπου το χέρι δε χρειάζεται να κινηθεί για πολλά πράγματα, αυτά γίνονται από μόνα τους...
ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει, είναι του μπαλζάκ, 'ο κρίνος μέσα στην κοιλάδα'. πέρα από τον εντυπωσιακά παράξενο τίτλο, την ιστορία την καθαρά ρομαντική, το ρομαντικό θέμα μιας γυναίκας που αφήνεται να πεθάνει για να μπορέσει να βγάλει την αλήθεια της (ειρήσθω εν παρόδω, αν δει κανείς έτσι τη ρομαντική λογοτεχνία τόσο στους δυτικούς όσο και στους ανατολίτες θα έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα και στοιχειωθετημένη πολιτική σκέψη για το φεμινισμό), είναι ένα θέμα εξαιρετικά πλεγμένο στους διαλόγους και στις κινήσεις που περιγράφει ο μπαλζάκ, στην ίδια την περιγραφή του.
η ιδέα αυτή δεν αφορά βέβαια μόνο γυναίκες. αφορά και τους άντρες, και τη δική τους εγνωσμένη αυτοκαταστροφικότητα. εγνωσμένη βαθιά από τον ίδιο τους τον εαυτό, και καμιά φορά σπανίσω εκπεφρασμένη στον ίδιο τους τον εαυτό. συνήθως γι'αυτά τα πράγματα δε μιλάς, παρά μόνο όταν είσαι σίγουρος για τη δρομολόγησή τους.
τι σόι σκέψεις είναι αυτές;
είναι σκέψεις διερεύνησης πολλές φορές αυτού που ονομάζουμε διαίσθηση.
δι-εθνές, δια-πολιστισμικό, δια-θρησκευτικό, δι-αίσθηση.
εντελώς σοφή λέξη από μόνη της. και καθόλου παράταιρη, όπως της έχουμε δώσει μερικοί μιαν έννοια πολύ περιορισμένη, και κάπως 'ότι για μερικούς δεν υπάρχει'.

6 σχόλια:

happypepper είπε...

Μια καλημέρα
μόνη της, σκέτη.
Απ αυτές που δεν έχουν τί να πούν, τί να σχολιάσουν, αλλά,
είναι εδώ.
Καλημέρα λοιπόν.

Unknown είπε...

είναι ουσιαστική και αληθινή.
το γνωρίζω.
στην ανταποδίδω με αγάπη.

P. Kapodistrias είπε...

Μια Καλημέρα είναι αυτή!...

Unknown είπε...

καλημέρα πκ!
σήμερα διάβαζα σε μια φίλη το ποίημα που είχες γράψει πάνω σ'ένα δικό μου, πριν πολύ καιρό, με τ΄τλο 'σας παρακαλώ να το παραποιήσετε'. όπως κατέστρεψα το μπλογκ μου, πάει κι εκείνη η ανάρτηση. είχα όμως φυλάξει το δικό σου 'παραποίημα', γιατί ήταν πολύ ωραίο, και το διάβαζα σήμερα...
σε φιλώ
με πολλή αγάπη

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Eγώ, τέτοια ώρα, ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ θα πω!

Και καλώς σε βρίσκω :))

Unknown είπε...

λωσορίσατε! να προσφέρω ένα κονιάκ λόγω των ημέρών;
:)