το 73 δεν είχα ακόμη φτάσει την ηλικία της ψήφου. ίσως αν ζούσα σε άλλη χώρα να μην το είχα ποτέ, ίσως να μην φτάσω ποτέ στην ενηλικίωση, ίσως να είμαι 223 ετών και ποτέ να μην ψήφισα ακόμη.
τότε πάντως διερωτώμουν τι ακριβώς έγραφα. σαν να ξεδιαλύνεται τώρα. ένα φτωχό τώρα, όπως σχεδόν και τότε.
135
Η άρνηση μου δίνει το χέρι κάθε πρωί.
Κατεβαίνει πάντοτε μ’ ένα φόρεμα χάους από τον απέναντι ουρανοξύστη
Νιώθω το πάθος της να σφίγγει τα δέντρα και τις ψυχές μας
Μιλάει για χαμένα χρονικά για τους σοφούς που θα ‘ρθουν να
Μας διδάξουν την υποταγή.
Κάθε πρωί μου δίνει το χέρι της η άρνηση Θέλει να με πάρει κοντά της.
Στη συνέχεια διαβάζουμε στις εφημερίδες για καινούριους πολέμους, για καινούρια ναυάγια, ακόμη για θανάτους παιδιών που δε γνώρισαν πολλές όψεις ονείρων.
Και η άρνηση, μ’ ένα φόρεμα χάους
Περπατά ανάμεσά μας
Χώνεται στα στήθια μας και πνίγει τη φωνή κάθε αντίστασης
Την ώρα του απογευματινού καφέ η εφημερίδα επιστρέφει πάλι γεμάτη προγνωστικά
Όμως η ψυχή μας είναι βαριά
Κοιτάζουμε με φόβο στα παράθυρα του ουρανοξύστη
«πάει κι αυτή η μέρα. Αύριο μη ξεχάσετε να με ξυπνήσετε για τη δουλειά.
Καλησπέρα σας».
2-4-73, ως συνήθως.
ελένη κονδύλη
11 σχόλια:
Tρέχει μέσ' στα χαράματα το ελάφι
που είναι η χαρά μου τόσος αντίλαλος
εδώ που κατοικώ
ένα πουλί από καπνό ανέρχεται στο ξημέρωμα.
Iδού ο Tρέχων
έχει σφάξει το αρνί στις πηγές των υδάτων.
Θριαμβική νεφέλη όχημα παλαιό ιδού ο Tρέχων
και το σύρουν
άλογα τρυπημένα στα λάμποντα πλευρά.
Mέσα στο όχημα βρίσκομαι και πηγαίνω
προς τον άγνωστο προορισμό μου.
(Νίκος Καρούζος, Tα Ποιήματα, A΄, Ίκαρος 1993)
όταν τον καρούζο στον φέρνει ένας άραβας, τι να πω!
καλύτερο δώρο δεν μπορούσα να έχω ρόνι, σ'ευχαριστώ από καρδιάς!
Καλημέρααααα
περίεργο; όταν διαβάζετε Αμπού Αλ Αλάα;;
...αλ μαάρι;
αυτόν λες; άντε, άντε, τέλειωνε!!!
:)
άσε που μοιάζει με τον νουάιμα,
όχι με τον γκιμπράν νομίζω
να ένα θέμα διατριβής!
Συνταξιδιώτη Εσύ λαθρεπιβάτη στ'όνειρο
Καλά Χριστούγεννα
Με ζεστή καρδιά
μια ανοιχτή αγκαλιά
Αγάπη σε όλου του Κόσμου τα παιδιά
Ευχές για έναν κόσμο Ειρηνικό
Σε σένα τον «περαστικό»
Κάνε μια στάση Εδώ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ
Μια γουλιά ελπίδα σε κερνώ
Στην Υγειά σου, στην Χαρά σου
Σ΄ αγαπώ.
http://ligery.pblogs.gr/2008/12/lathrepibath-st-oneiro.html
Γλυκεια μου Ελενη, σε ευχαριστω για οτι μας χαρισες αποψε... ( μεσα από ολα αυτά τα ποιήματα)
Ευχομαι να είσαι παντα καλα και να εχεις καλα χριστουγεννα..
φιλια στο μικρούλη σου ..
Υγ Εσενα σου χρωσταω μια συγνωμη μερες που ερχονται ..
ελπίζω να τη δεχτείς εστω και καθυστερημένα ...
λυγερή, ευχαριστώ για τις ευχές σου
ανταποδίδω και στέκομαι στη ζεστή καρδιά.
αυτόν τον καιρό όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε ζεστή καρδιά...
μα έχουμε μαυρισμένη...
:)
σόρρυ, θα ανανείψω μα τώρα είμαι λιγάκι όπως γράφω...
λιακάδα, τι να πω...
ναι, είναι αλήθεια ότι ένιωσα ...'αδικημένη', έστω κι αν είχα άδικο. δέχομαι αυτήν την τόσο ευγενική συγγνώμη. μακάρι κι εγώ να ακολουθήσω το παράδειγμά σου για όσους πλήγωσα.
σε ευχαριστώ πολύ, και σου εύχομαι κάθε τι καλό μαζί με τα χριστούγεννα...
εκείνο του Πασχάλη, κάτι μούκανε...
καλημέρα!!!!
πράγματι, πολύ στιβαρό ποίημα!
Δημοσίευση σχολίου