Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

το ιδανικό. ένα γράμμα. το δ. δικαιοσύνη

ελένη με λένε, και προσπαθώ να μπω σ'ένα πουκάμισο ή σ'ένα κουκούλι να ξαναγεννηθώ. να μπορώ να γεννάω αστυνομικούς με όπλα που θα είναι μολυβένια και θα ακουμπούν σε χαρτιά να γράφουν και να ζωγραφίζουν.
ένα δέλτα γράμμα ν'ανέβω παραπάνω από το φωνήεν που στιγγλιάζει μέσα μου αυτό τον καιρό
άνθρωποι, εεεεε άνθρωποι, ακούει κανείς;
τι γλώσσα μιλάμε;
μόνο βαβέλ βλέπω.
ερημώνω. φεύγω γιατί κανείς δεν ακούει και κανείς δεν καταλαβαίνει.
τι μπορούσε να σκεφτεί το παιδί τη στιγμή που σφηνώθηκε η σφαίρα στην καρδιά του;
σαν τι μπορούσε να περάσει από τα εσωτερικά του μάτια εκείνη την Ιερή Ώρα όπου ο θάνατος τον μύησε μια για πάντα και πολύ σπαρακτικά σ'έναν άλλον κόσμο;
κανείς δε μαθαίνει αυτήν την τελευταία παρακαταθήκη του αύριο.
ο ίδιος ο νεκρός γίνεται διαθήκη μόνος του.
ο αλέξανδρος είναι μια διαθήκη του καιρού μας. στο όνομά του γράφτηκε το δράμα μας. είναι ο ήρωας του μονόπρακτού μας. η ελλάδα σβήνει με τη γραφή του. η αναταραχή φέρει το όνομά του. η επανάσταση ξεκινάει από το κορμί του, ένα κορμί που δε θα μεγαλώσει άλλο. θα είναι πάντα το κορμί του έφηβου που πήγε να γνωρίσει τον άλλο κόσμο. στα εξάρχεια.
κι είμαστε εμείς εδώ κι αυτός τώρα πια εκεί.
το εδώ είναι μια δαγκάνα, κι εμείς, η γενιά των γονιών του, μοιάζουμε αλεπουδάκια άταχτα, πονηρά, και να η δαγκάνα τώρα κι ο πόνος απίστευτος κι η ακινησία ακόμα πιο τρομερή.
είμαστε εδώ.
αυτό το δέλτα με συγκλονίζει.
οίδα
είδα
εδώ
είδηση
αφαιρέστε τα φωνήεντα να σταθούμε σ'αυτό που μένει μέσα στο στόμα 'και δεν μπορεί να βγει'.
το εδώ και το είδα, είναι η μαρτυρία του παρόντος. το εδώ, το είδα και το οίδα, είναι η γνώση.
η γνώση που γεννάει και γεννιέται μαζί.
το δέλτα του ποταμού είναι η διακλάδωσή του πριν χαθεί στη θάλασσα.
το πιο εύφορο κομμάτι του, το πιο επισφαλές. το πιο άγνωστο. μα δίνει στόχο στα πουλια, στα ζώα, στους ανθρώπους, στους ταξιδευτές και άλλους.
δες τώρα, δέσμιος είσαι στην ανάγκη να δεις ένα παιδί να κοιμάται. για πάντα κάπου αλλού. στο βασίλειο των νεκρών.
κι ακόμη δεν είδες τίποτε.
κι εγώ, ελένη και μάνα παιδιών, τυφλή ακόμη, ψάχνω ΔιέξοΔο, την οΔό.
ο χριστός είπε: εγώ ειμί η οδός.
να ενας δρόμος.
ο δρομος αυτός ήρθε από το πουθενά.
με ταλανίζει η σκέψη της δικαιοσύνης.
τι να είναι η δικαιοσύνη, εν ονόματι της οποίας σήμερα ήδη τόσα ψέμματα ακούσαμε, για παρεξηγήσεις, για μαχαίρια που θα φτάσουν στο κόκκαλο, για βαλιστικές που πρέπει να μαγειρευτούν κάτι σα στιφάδο, για αποφάσεις της δικαιοσύνης αν έπρεπε να πεθάνει ή όχι ο έφηβος που πήγε βόλτα στα εξάρχεια, κλπ κλπ κλπ
δικαιοσύνη αυτό είναι;
ο χριστός ήρθε από το πουθενά λοιπόν,
και να που ο ιωσήφ, βλέπει την παναγία να φέρει καρπό μέσα της χωρίς ο καρπός να είναι δικός του.
ο νόμος του λέει, όπως μέχρι σήμερα, ότι γυναίκα με ξένο καρπό μέσα της, λιθοβολείται.
κι ο ιωσήφ, λέει το ευαγγέλιο
ΔΙΚΑΙΟΣ ΩΝ, εβούλετο λάθρα απολέσαι αυτήν.
πραγματικά θεϊκή αυτή η ρήση, έστω κι αν εγώ δεν τη θυμάμαι καλα. αποτυπώθηκε στη μνήμη μου όταν κάποτε διάβαζα θεοφύλακτο βουλγαρίας, έναν απίθανο τύπο που ανέλυε κείμενα το 11ο αιώνα!
ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΔΙΚΑΙΟΣ, γι'αυτό το λόγο, ήθελε κρυφά να τη διώξει.
δλδ, η δικαιοσύνη και το δίκιο δεν έχει να κάνει με τους νόμους και τα νομίζω και τα νομίσματα, αλλά με την πολύ σύντομη απολογία του 'εδώ', αυτού που βλέπω, και τίποτε άλλο. με τη βαθιά γνώση του 'οίδα' ότι πάντα 'ουδέν οίδα' και γνώση είναι η αγάπη του ενός προς τον άλλον, χωρίς άλλο τίποτα.
το αλφάβητο ξαναγίνεται σκάλα αυτή τη στιγμή, κι από το Δίκιο πηγαίνω στην Ευσπλαγχνία, μια λέξη μαγική, όπου το μέσα μου ανάβει τη ζεστασιά του άλλου.
τι σχέση μπορεί δλδ να έχει η δικαιοσύνη με το αντίθετό της που είναι η εκ-δίκηση; το δίκιο και το δίκαιο είναι, θα έπρεπε να είναι το εδώ του καθενός μας. το α-δικο δε θα 'πρεπε να είναι δικό μας.
όταν λοιπόν είμαστε σκληροί εν ονόματι του δίκιου, τι είμαστε;
ο νόμος για να είναι πραγματικός, με την αγάπη και την αξιοπρέπεια σιγουρεύεται μεσα μας, κι όχι με την τρομοκρατία του πολέμου.
ας Δω δίπλα μου χώρο για τις γενιές που έρχονται.
όσοι τυχόν διαβάσατε μέχρις εδώ αυτές τις γραμμές, τι να πω...
δεν ξέρω γιατί τις γράφω.
ξέρω πως ο θεοφύλακτος άξιζε να διαβαστεί, και δε θυμάμαι καν αυτή τη στιγμή πώς λεγόταν το βιβλίο του. ήταν απαντήσεις στις ερωτήσεις που του είχε στείλει ένας μαθητής του, κι αυτός έδινε τις απαντήσεις, κι έτσι το βιβλίο φέρει το όνομα του μαθητή του. βαριέμαι να ανοίξω βιβλίο να βρω το όνομα του έργου του. θα κοιτάξω μπας και το βρω στο διαδίκτυο. στην πατρολογία γκρέκα του μίνιε βρίσκεται, δεν ξέρω αν κα΄ποιος το έχει εκδώσει, όπως και θα του ταίριαζε.

σας δίνω πληροφορίες από το διαδίκτυο
Blessed Theophylactus of Ohrid (ca. 1050/60-ca. 1108) was one of the most famous Byzantine biblical scholards and exegetes; he was born on the Greek island of Euboia, close to Athens, some time between 1050 and 1060. He pursued an education in Constantinople to be study under the finest teachers of literature and rhetoric of his time and became one of the clergy of the Great Church there. He was appointed professor of rhetoric at the patriarchal academy and tutor to the emperor's children. As a relatively young man, he was consecrated as bishop and sent, against his will, to Ochrid, where he was the Metropolitan of the Church in Bulgaria for twenty-five years.

An inspired theologian and orator, he has left many homilies and, most important, a commentary on the whole New Testament (Theophylactus completed extensive biblical commentaries on the four Gospels, the Acts of the Apostles, and the New testament Epistles. There is also supposed to be a commentary on the Greek text of the Psalms and on the Prophets), which has been has been treasured by Orthodox Christians ever since. The Patrologia Graeca has a long sermon on the cross, another on John the Baptist, and a third on the feast of the presentation.

The first English translation (and the first in any modern Western European language) of Theophylact's commentaries on the New Testament, The Explanation of the Gospels, is available from Chrysostom Press. Work is underway to complete the English translation of his commentaries on the Book of Acts and the Epistles.

In his last years he moved to Thessalonica, where he reposed in peace; the exact year of Blessed Theophylact’s repose is not known, but the latest date that can be ascertained from his letters is 1108.

The Serbian Orthodox Church, whose jurisdiction in later years came to include Ochrid and Macedonia, and other Orthodox Churches, commemorates Theophylactus as a saint, on December 31.

καλημέρα σας.
(είχα μια πρόταση ακόμη και την έσβησα, δε χρειαζότανε)

21 σχόλια:

anepidoti είπε...

καλημέρα κι από δω
λέω, να, αν μπορούσε να συνταιριαστεί η δικαιοσύνη με την ευσπλαγχνία...μπούρδες
η ευσπλαγχνία δεν περιέχει δ..
πόσο μακριά και πόσο κοντά με πάει η σκέψη σου..

Unknown είπε...

καλημέρα σου επιδίδω ανεπίδοτη:)
η λέξη μπούρδες με εκφράζει τόσο που έψαξα να τη βρώ μέσα στο κείμενό μου, γιατί λέω, δεν μπορεί, εγώ την έχω γράψει!

ναι η ευσπλαγχνία δεν περιέχει δέλτα. δεν είναι δική μας, αν κι είναι μια λέξη για τα σπλάχνα μας, θα έπρεπε να είναι μέσα μας, άρα δική μας...

"το αλφάβητο ξαναγίνεται σκάλα αυτή τη στιγμή, κι από το Δίκιο πηγαίνω στην Ευσπλαγχνία, μια λέξη μαγική, όπου το μέσα μου ανάβει τη ζεστασιά του άλλου.
τι σχέση μπορεί δλδ να έχει η δικαιοσύνη με το αντίθετό της που είναι η εκ-δίκηση; το δίκιο και το δίκαιο είναι, θα έπρεπε να είναι το εδώ του καθενός μας. το α-δικο δε θα 'πρεπε να είναι δικό μας.
όταν λοιπόν είμαστε σκληροί εν ονόματι του δίκιου, τι είμαστε;
ο νόμος για να είναι πραγματικός, με την αγάπη και την αξιοπρέπεια σιγουρεύεται μεσα μας, κι όχι με την τρομοκρατία του πολέμου."

ζω σε σχολείο. πώς μαθαίνεις να ζούν τα παιδιά με ξερούς κανονισμούς του 'δεν...', 'δεν...', 'δεν...';
τι μπορεί να είναι δικό τους σ'έναν κόσμο όπου το δίκιο είναι τιμωρία;
πού να βρουν το δικιο τους έτσι, αν δε ζουν;
αρπάζουν την πέτρα εκεί που ο άλλος κατέχει το όπλο.
κανονίζει σκέψεις.
ζητάει κανόνες για να τιμωρήσει κι όχι για να ζήσει.
μπροστά μου έχω δυο αλήτες του σχολείου αυτή τη στιγμή. που στέκουν στα παράθυρα έξω από την τάξη και κοροϊδεύουν τους πάντες.
ποιος ενδιαφέρεται για αυτά τα παιδιά, που το σύστημα του 'δεν ' τους αφαίρεσε ό,τιδήποτε ΔΙΚΟ τους;
πώς να σταθούμε στη ζωή όταν δεν έχουμε τόπο να μεγαλώσουμε; έτσι λένε.

δε θα ξεχάσω, πριν μερικά χρόνια, έναν περιθωριακό μαθητή, να φωνάζει έξω από την πόρτα του καθηγητή που τον έδιωξε:
'να βγω έξω! πού να πάω; μου λές;'...
ναι, πρέπει να ανέβει ένα γράμμα η δικαιοσύνη, πρέπει να κατέβει ένα γράμμα ο δάσκαλος κι ο δικαστής κι ο καθένας μας
δεν ξέρω
λυσσάω μπροστά στη σκέψη ότι τη δικαισύνη την κάναμε Α-ΔΙΚΉ.

:)
ξέρω. μπούρδες λέω. σ'αυτό, έχεις δίκιο! καλήμέρα!

υγ. δεν πιστεύω να παρεξηγηθείς με τη φόρα που πήρα, έχω κι άλλα στο μυαλό μου να αναφέρω...

anepidoti είπε...

μίλα, μίλα παραπάνω
από πονηριά στο λέω, μαθαίνω δίπλα σου και προχωράω, μην τα κρατάςς για σένα, είναι εγωϊστικό.
πρόσεξα πως απ' το δίκιο πας στη ευσπλαγχνία..
μετά το δ το ε, ε?
σε φιλώ, καλή μου!

happypepper είπε...

καλημέρα και από εμένα.
΄Οσο και αν είμαι συναισθηματικός, κάτι τέτοιες στιγμές, ίσως για λόγους επιβίωσης, μεταπηδώ στο κυνικό και ρεαλιστικό μέρος του εαυτού μου.
Δυστυχώς έχω διαπιστώσει -καιρό τώρα- την υποκειμενική κενότητα φτιασιδωμένων εννοιών όπως "ειλικρίνεια", ή, ακόμη χειρόοτερα, "δικαιοσύνη".
Πλαστές, φτιαχτές έννοιες, από μερίδα ανθρώπων, για μερίδα ανθρώπων, με σκοπό την εύνοια.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει(ή ότι μπορεί εν δυνάμει να υπάρξει) κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι ενάντια στη φύση του ανθρώπου. και ποτέ δεν υπήρχε. Όπως δεν υπάρχει Ηθική. Με τον ίδιο τρόπο δεν παραδέχομαι κανόνες, συνταγές μαγειρικής για συμπεριφορές, κλπ.
Πιστεύω ότι υπάρχουν Ατομικές Αρχές. Για κάποιους από εμάς.
Φυσικά, διαφωνώ με όλα αυτά τα σκατά την κοινωνίας μας...
Κλείνω όμως την πόρτα για να επιβιώσω.
Και λυπάμαι να σε βλέπω να μαραζώνεις. Στεναχωριέμαι. Ειλικρινά.
Πρόταση: (ταπεινή)
Απενδύσου τη δυστυχία και φυλακή των λέξεων και ψάξε να βρέις τα απογεύματα που φεύγουν,
το ένα μετά το άλλο.
Εδώ είναι. και αυτά.

Unknown είπε...

ανεπίδοτη, δίκιο έχεις, δε θα τα κρατήσω για τον εαυτό μου!
σύντομα θα κάνω μια ανάρτησή μου με μαγιό!

(χρόνια τώρα για κάτι τέτοιο προετοιμάζομαι...:)

Unknown είπε...

χάππυ, αυτά και τα απογεύματα και τα πρωινά, θα τα βρεις εσύ.
εγώ, γέρασα.
όλα για μένα φαίνονται κα΄τι τέτοιες στιγμές φτιασιδωμένα σαν και τη μούρη μου, έστω και χωρίς μέικ άπ.
για να φτάσω στο απόγευμα με φως
πρέπει να σκίσω πολλές σελίδες μαγειρικής μέσα μου.
πάντως κρατάω τη συμβουλή σου
γιατί σχέση με αληθινούς ανθρώπους σαν κι εσένα, βοηθάει.
άκου κι εσύ:
ατομικές αρχές. ναι. δλδ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ, σαν κι αυτές που αποπνέεις...

και μην ξεχνάς, θυμάσαι την ορχήστρα;
:)
καλημέρα,
ε λοιπόν, μπορεί το βράδυ να πάω στο πάρτυ στην κυψέλη! είσαι;

P. Kapodistrias είπε...

δ
δεν
δανείζω
δοχείο
διόπτρες
δαιμονικές
διημερεύω
δένδρο
δοτικό
δεμένο
δασύ
δοσμένο
δώθε
δευτερεύον
δυτικά
δεν
δ

Unknown είπε...

δίνω, δέστο, είδες;
μας λένε τα παιδιά...

genna είπε...

Δ και η σφεντόνα του μικρού μου
τρομάζω που δεν έχει που να στοχεύσει......

Δ η εκβολή του νερού, φραγμένη
από την απληστία μας έπνιξε το νερό που δεν έχει που να εκβάλλει...

έχει από πριν μαυρίσει το νερό του Ασωπο΄θ
σ' αυτό κολυμπάμε και πίνουμε φαρμάκι.....

κοιτώ το μικρό «Αλητάκι» μήπως βρούμε λίγο πρόσωπο κοινωνικής δυκαιοσύνης...

Παρ' όλα αυτά βγαίνει ένας τεράστιος λαμπερός ΗΛΙΟΣ για να μας τσακίσει τη ραχοκοκαλιά με βιταμίνη ανάπτυξης...

Καλημέρα κορίτσι!!!!!!!

Unknown είπε...

bonjour!

kano tin xenoglossi giati den mporo na ertho ellinika!

shirine nour είπε...

με τη βαθιά γνώση του 'οίδα' ότι πάντα 'ουδέν οίδα' και γνώση είναι η αγάπη του ενός προς τον άλλον, χωρίς άλλο τίποτα.
kai me to
ψάξε να βρέις τα απογεύματα που φεύγουν,
το ένα μετά το άλλο
perpato eis tin poli otan i poli den einai do!

Coco είπε...

Απ΄όσο ξέρω τα υπομνήματα του Θεοφύλακτου Αχρίδος υπάρχουν στον Migne και στις Catenae του Cramer (συλλογή ερμηνειών Καινής), στα νέα ελληνικά μόνο τα Προς Θεσσαλονικείς Α΄και Β΄, και τρεις ομιλίες σ΄ ένα τόμο εκδόθηκαν τον Μάη απ΄τον Ζήτρο

happypepper είπε...

πάλι καλημέρα.
Πάλι Ήλιος βγήκε.
Ηλιάτορας.
Καλη ημέρα λοιπόν.
ΘΑ έχουμε.

MenieK είπε...

αλήθεια τι να είναι η δικαιοσύνη?

Roni Bou Saba روني بو سابا είπε...

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3638222,00.html

no comment!!

Unknown είπε...

σιρίν,
περπατώ είς την πόλιν όταν η πόλη δεν είναι δω.
πήρα το λεωφορείο, με παιδιά του σχολείου του σεραφείμ για την καθιστική διαμαρτυρία, συνάντησα το φίλο μου το ραψωδό, περπατήσαμε στο εργοτάξιο της σκουφά, κατεβήκαμε στην οδό αλέξανδρου γρηγορόπουλου
καταλήξαμε στην πλατεία εξαρχείων, φτάσαμε μέχρι τη λεωφόρο αλεξάνδρας.
μια συνεχής απουσία μου σκίζει τα μάτια.

Unknown είπε...

κοκό, άλλος έχει το όνομα κι άλλο τη χάρη! σ'ευχαριστώ για το θεοφύλακτο...
μου θυμίζει αναίμακτους καιρούς
στις βρυξέλλες, σ'ένα δρόμο με βέλγους φτωχούς και μετανάστες
σπίτι μου, να κάνουμε αρχαία με παιδιά, αυτά που ήθελαν, ψάχνοντας στο θεοφύλακτο το ευαγγέλιο της κυριακής
όταν είχαμε ζητήσει να κάνουν αρχαία στα σχολεία της τετάρτης και του σαββάτου, η απάντηση ήταν: 'τι α τα κάνετ;'
όπως κι η προσπάθεια εδώ, να κάνεις ένα μετανάστη περήφανο έστω και για δυο λεφτά, για τον κόσμο του...
την ευχαρίστηση που μας έδινε τότε ο θεοφύλακτος, σίγουρα δεν την έδινε το σχολείο με το πρόγραμμα απουσιών των μαθητών και το πρόγραμμα απουσιών ζωντανής διδασκαλίας των καθηγητών. όσο οι ρόλοι δεν είναι αναστρέψιμοι, είναι ψεύτικοι. αυτό καταλαβαίνω.
:)

Unknown είπε...

χάππυ, βγήκε δε βγήκε ήλιος, είναι εκεί. η τροχιά του συμπίπτει με την επιβίωσή μας.
και πολλά άλλα!
καλημέρα και καλή εβδομάδα σε σένα και σε όλους!

Unknown είπε...

ρόνι, βάλε κανένα μέσον!
να είναι καλής ποιότητος το πράμα που θα πάρουμε!
το αστείο είναι ότι το άρθρο καταλήγει όπως καταλήγει.
κι αφού είμαστε για κλάματα, εισαγωγές-εξαγωγές δακρύων θα κάνουμε:(
:)

Unknown είπε...

μένηεκ, μου βάζεις δύσκολα!
τι είναι δικαιοσύνη!
και πού θες να ξέρω!
είναι να βλέπεις τον άλλον σα ΔΙΚό σου άνθρωπο.
είναι να λες ό,τι λες σκεπτόμενη τον άλλον στη ΔΙΚή σου θέση.
να βλέπεις την ξένη περιουσία και να σκέφτεσαι πως ό,τι ισχύει για τα ΔΙΚά σου, ισχύει και για του άλλου.
να λες αλήθεια όπως κάποιος θα ήθελες να τη λέει για σένα.
να μιλάς για τρίτους, σαν να είναι εΔώ.

δικαιοσύνη είναι να αγαπάς τον άλλον όπως (πρέπει να) αγαπάς τον εαυτό σου.
ευαγγελική η ρήση και δεν είναι αυτονόητη.
κι όταν φτάσεις να είσαι δίκαιος, τότε αναπαύεσαι στην αγκαλιά του ήλιου.
φωτίζεσαι, καίγεσαι, δεν υπάρχεις.
γίνεσαι ένα με το σύμπαν.
της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη

λησμονάτε

τη χώρα μου.
χώρα και χάος.

Roni Bou Saba روني بو سابا είπε...

αν είναι να πάρουμε κάτι καλό τότε μόνο αυτό έχουμε:

http://www.facebook.com/video/video.php?v=40780487893&oid=40778818468