ʿAṭṭār, Farīd al-Dīn (d. c.1229 (AH 627)). Persian mystic (Sūfī) and poet. He is particularly remembered for Mantiq al-Ṭāʾir (The Language of the Birds). ʿAṭṭār composed an allegory of the spiritual journey, with all the birds following the Hudhud (Hoopoe) bird. In the end they come to an indivisible union with the King.
Α ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΥΠΟ, ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛΑΝ! καλά! όοολα να τα ξέρει! αυτός κι ο παλιοζάλμοξης, ίδια ράτσα! φωστήρες! ζηλεύω!! :) (και χαίρομαι!)
τα πουλιά... Ιμπν Αττάρ... ένας κόσμος που τραγουδάει... το πουλί είναι, είπα 7 λέξεις. τώρα δεν είμαι και τόσο σίγουρη. τα δυο πόδια είναι δυο γράμματα
μπίσμι (2 λέξεις) λλάχ(ι) (1 λέξη) αλ ραχμάν (2 λέξεις) αλ ραχιμ (2 λέξεις) η λεγόμενη μπισμίλα 'στο όνομα του αλλάχ, του φιλεύσπραχνου και οικτίρμονα' εικονικότητα και ανεικονικότητα ντυμένα το ένα με το άλλο... τα λέμε ξανά, τρέχω σας φιλώ όλους θέλω να πω κι αυτό
αυτό! ΑΥΤΟ!
πήγα στο γραφείο μου να δουλέψω. ανοιχτή η πόρτα πάντα. νάσου ο γέρος αλάνι, μαθηματικός από τη φαλούτζα. τον αγαπάω και μ'αγαπάει. αδύνατον να μην κάτσει μέσα. και να μου φέρει και κάποιον άλλον, ένα γαμπρό του ή κάτι τέτοιο, εγώ να θέλω να δουλέψω, ο τύπος μου λέει: μόνο να έρθει από το αυτοκίνητο να σας χαιρετήσει, θα μάθει ελληνικά κλπ ... δε σας μιλάω, δουλέψτε... έρχεται ο ιρακινός νέος. ο γέρος παίρνει τη σακκούλα του και μου βγάζει δυο κούτες χουρμάδες, πάνω σ'ένα μεταλλικό υπέροχο δίσκο... από το ιράκ μου λέει, για σένα. το πήρα στα χέρια μου και του λέω μου το δώσατε, κι εγώ τι θα το κάνω; ο γέρος κατάλαβε και δάκρυσε, δε μίλαγε, άκουγε το νέο που έλεγε 'θα το κρεμάσετε στον τοίχο' του λέω 'το βάλατε στα χέρια μου και δεν μπορώ να το αφήσω να ακουμπήσει αλλού, τόσο που αγαπάω την πατρίδα σας' γιατί όντως, το ιράκ, πώς να το πω, δε θέλω καν να πάω να ταξιδέψω εκεί, τόσο ιερός τόπος είναι για μένα, μην τον αγγίξω ποτέ... ε, στο τέλος κλάψαμε και οι τρεις...
Πολύ μ' άρεσε η αφίσα αυτή. Κοιτάζοντας το "πτηνό" αυτό (επέτρεψε μου να χρησιμοποιήσω αυτό την λέξη), μου ήρθε στο μυαλό ένα άλλο πτηνό που κάποτε μου άρεσε πολύ. Είναι του Guillaume Apollinaire από τα Calligrammes του, με τίτλο La Colombe poignardée. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να σου το παραθέσω. Όμως μπορείς να το δεις στο http://jacquesmottier.online.fr/pages/apollinaire.html. Φιλιά
είδα τον απολιναίρ, σουλπικία μου! παρόλο που τον λατρεύω, καμιά σχέση με το αραβικό πουλί, που είναι η λεπτότητα προσωποποιημένη, σχεδόν το πέταγμα το ίδιο!
ρατσίστρια είμαι, ε; σόρρυ! η κακία θα μου μείνει!
13 σχόλια:
Κάνε μας, λοιπόν και τη μετάφραση.
Εμείς για τόσο πρωί μια λέξη ξέρουμε:
Καλημέρα!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ...
αγωνία μέχρι να πάω σχολείο με το σεραφείμ!
φιλώ σε, έστω και προδοτικά, σε σχέση με τη ζωή μου...:)
? ? ?
Hudhud (Hoopoe)
« Of all the birds in the world, none come close
to the Hud Hud to represent the Malay's quest
for a deeper purpose to life.
the Hud Hud symbolizes
the "perfected man" and the Guide »
From: The Concise Oxford Dictionary of World
ʿAṭṭār, Farīd al-Dīn (d. c.1229 (AH 627)). Persian mystic (Sūfī) and poet. He is particularly remembered for Mantiq al-Ṭāʾir (The Language of the Birds). ʿAṭṭār composed an allegory of the spiritual journey, with all the birds following the Hudhud (Hoopoe) bird. In the end they come to an indivisible union with the King.
χμμμ!
τώρα το πρόσεξα :
"...man can discover the geometric forms that constitute the Arabesque,
but these forms always existed before as part of God's creation,
as shown in this picture."
...συμπλήρωμα...
Α ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΥΠΟ, ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛΑΝ!
καλά! όοολα να τα ξέρει!
αυτός κι ο παλιοζάλμοξης, ίδια ράτσα!
φωστήρες!
ζηλεύω!!
:)
(και χαίρομαι!)
τα πουλιά...
Ιμπν Αττάρ...
ένας κόσμος που τραγουδάει...
το πουλί
είναι, είπα 7 λέξεις.
τώρα δεν είμαι και τόσο σίγουρη.
τα δυο πόδια είναι δυο γράμματα
μπίσμι (2 λέξεις) λλάχ(ι) (1 λέξη)
αλ ραχμάν (2 λέξεις) αλ ραχιμ (2 λέξεις)
η λεγόμενη μπισμίλα
'στο όνομα του αλλάχ, του φιλεύσπραχνου και οικτίρμονα'
εικονικότητα και ανεικονικότητα ντυμένα το ένα με το άλλο...
τα λέμε ξανά, τρέχω
σας φιλώ όλους
θέλω να πω κι αυτό
αυτό! ΑΥΤΟ!
πήγα στο γραφείο μου να δουλέψω. ανοιχτή η πόρτα πάντα. νάσου ο γέρος αλάνι, μαθηματικός από τη φαλούτζα. τον αγαπάω και μ'αγαπάει.
αδύνατον να μην κάτσει μέσα.
και να μου φέρει και κάποιον άλλον, ένα γαμπρό του ή κάτι τέτοιο, εγώ να θέλω να δουλέψω, ο τύπος μου λέει: μόνο να έρθει από το αυτοκίνητο να σας χαιρετήσει,
θα μάθει ελληνικά κλπ ...
δε σας μιλάω, δουλέψτε...
έρχεται ο ιρακινός νέος.
ο γέρος παίρνει τη σακκούλα του και μου βγάζει δυο κούτες χουρμάδες, πάνω σ'ένα
μεταλλικό υπέροχο δίσκο...
από το ιράκ μου λέει, για σένα.
το πήρα στα χέρια μου και του λέω
μου το δώσατε, κι εγώ τι θα το κάνω;
ο γέρος κατάλαβε και δάκρυσε, δε μίλαγε, άκουγε το νέο που έλεγε 'θα το κρεμάσετε στον τοίχο'
του λέω 'το βάλατε στα χέρια μου και δεν μπορώ να το αφήσω να ακουμπήσει αλλού, τόσο που αγαπάω την πατρίδα σας'
γιατί όντως, το ιράκ, πώς να το πω, δε θέλω καν να πάω να ταξιδέψω εκεί, τόσο ιερός τόπος είναι για μένα, μην τον αγγίξω ποτέ...
ε, στο τέλος κλάψαμε και οι τρεις...
ειχα αφήσει σχόλιο εδώ. Γιατί, άραγε, χάθηκε ;
Μπορεις να περασεις από Ντίνο, σε παρακαλώ ;
ριτς, πέρασα και διάβασα και λυπήθηκα και έγραψα...
εδώ αυτό είναι το μοναδικό σχόλιο από σε΄να που βλέπω...;
καλα Ελενακι, μπορεί να τοσβησα κατα λάθος μονη μου ή να νομισα ότι περασε... Ναι,λυπηρό, ο μικρός ειναι μαυρο χάλι...φιλια
Καλή η γενική/επιφανειακή γνώση (ξερόλας) και χρήσιμη ...
ΑΥΤΗ η εξειδικευμένη γνώση όμως
ΚΑΙ περισσότερο σε γεμίζει
ΚΑΙ πιο πολλά σου προσφέρει (και προσφέρεις)...
μιχαηλάν,
μιλάω με αποκοτιές
μιλάς με αγάπη...
είσαι νερό που ξεδιψάει,
ευχαριστώ από καρδιάς,
και σχώρα τις πολλές αποκοτιές, σημαίνουν κι αυτές κάτι.
καλημέρα!!!
:)
Πολύ μ' άρεσε η αφίσα αυτή. Κοιτάζοντας το "πτηνό" αυτό (επέτρεψε μου να χρησιμοποιήσω αυτό την λέξη), μου ήρθε στο μυαλό ένα άλλο πτηνό που κάποτε μου άρεσε πολύ. Είναι του Guillaume Apollinaire από τα Calligrammes του, με τίτλο La Colombe poignardée. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να σου το παραθέσω. Όμως μπορείς να το δεις στο http://jacquesmottier.online.fr/pages/apollinaire.html.
Φιλιά
Υ.Γ. Έχεις πρόσκληση στο bourek-sulp.blogspot.com
είδα τον απολιναίρ, σουλπικία μου!
παρόλο που τον λατρεύω,
καμιά σχέση με το αραβικό πουλί, που είναι η λεπτότητα προσωποποιημένη, σχεδόν το πέταγμα το ίδιο!
ρατσίστρια είμαι, ε;
σόρρυ! η κακία θα μου μείνει!
Τς Τς Τς...
πάω να δω τη διεύθυνση που δίνεις!
Δημοσίευση σχολίου