Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

κλήρωσε σήμερα η αγάπη

ποια αγάπη καλέ;
τι χαζή ερώτηση!
η αγάπη, όλη.
η αγάπη είναι εν-θου-σ-ιασμός.

τις πέμπτες έχω ένα μάθημα λογοτεχνίας.
λόγω βλακείας, αρχίζω πάντα το μάθημα με μια ασχετοσύνη. αυτό, όπως καταλαβαίνετε με εκφράζει. είναι μαγεία η ασχετοσύνη. γιατί μας βοηθάει να φτιάχνουμε γέφυρες και σχέσεις, πώς αλλιώς να έρθει η γνώση κοντά σου;
διαβάζω λοιπόν στα παιδιά ένα άσχετο προς το περιεχόμενο του μαθήματος κείμενο. δεν το έχουν μπροστά στα μάτια τους, το ακούνε μονάχα δυο φορές, και μετά το σχολιάζουμε.
έχω την αίσθηση ότι αυτό δίνει αποτέλεσμα, όχι μόνο όταν τα παιδιά απαντάνε, αλλά, κυρίως, κι από αυτά που ρωτάνε κι έτσι εντοπίζουν.
σήμερα αναρωτιόμουν αν θα επέλεγα κάποιο κείμενο, μήπως έπεφτε πολύ, μιας και το θέμα μας ήταν σήμερα οι χίλιες και μία νύχτες.
πριν το μάθημα όμως διάβασα στο διαδίκτυο το σχόλιο του ξένου.
και σκέφτηκα: τις περισσότερες φορές μαθαίνουμε στους φοιτητές τη λογοτεχνία ως παρελθόν. ή ως προϊόν προώθησης.
να που το διαδίκτυο σπάει αυτή την αλυσίδα.
ένα κείμενο μπορεί να έρθει μπροστά μας ζωντανό, ζεστό: να απλωθεί μέσω διαδικτύου αμέσως.
η αμεσότητα του πολλού πρέπει να φέρει μπροστά μας τη σκέψη πόσο δεσμεύει το χτες την ιδέα της λογοτεχνίας, και πόσο το σήμερα μπορεί να μιλήσει για τη λογοτεχνία που θα αφήσει στο αύριο.
νομίζω πως τα παιδιά χάρηκαν την κουβέντα.
και να, ενώ είχαμε αρχίσει την κανονικότητα του μαθήματος, έφτασε η μαρία παπανικολάου η παραμυθού.
σε λίγο μας ξετύληξε το παραμύθι του αμπού κιρ και του αμπού σιρ, από τις 1001 νύχτες.
το απόλαυσα πραγματικά, το χάρηκα κι εγώ, σαν τα παιδιά.
έκανα δώρο στη μαρία ένα μπακιρένιο μπρίκι για καφέ, με τη ζαχαριέρα του και τα φλυτζάνια του, έτσι, γιατί βρισκόταν με όλη του τη σκόνη στο γραφείο μου, δώρο μιας φοιτήτριας κάποτε που περίμενε τη μαρία τόσα χρόνια...
συγκινηθηκε και η μαρία.
εγώ πάντως είμαι πολύ περήφανη. ποιος άλλος καθηγητής έφερε μπροστά στους φοιτητές μια παραμυθού, να δουν από κοντά την προφορικότητα να καροποφορεί όπως παλιά;
η μαρία τους μίλησε και για τις τεχνικές της αφήγησης και για τη χρήση τους. ξέρω, λίγα κάνω, μα είμαι περήφανη για τα λίγα.
ωστόσο συγκινηση και κούραση μπορεί να πηγαίνουν και μαζί,
με είχε πιάσει να λύσω ένα σουντόκου για να αδειάσει το κεφάλι μου, καθώς γύρναγα σπίτι. νάσου ένας δικηγόρος γείτονας, και κουβεντιάζουμε για πανεπιστήμιο και φοιτητές.
του λέω: παρόλο που καμιά βοήθεια δεν έχουν τα παιδιά, μερικά είναι τόσο ευσυνείδητα και σοβαρά, κλπ κλπ, και μιλώντας γι' αυτό, έχω στο νου μου ένα παιδάκι από τα φετεινά του τμήματος τουρκικών σπουδών, ένα γλυκύτατο πλάσμα, που έχει μπει στην καρδιά μου από την προσπάθεια που βλέπω να καταβάλει.
!
ενώ η Χ είναι στο νου μου, τη βλέπω εκείνη την ώρα: εργάζεται στο χαλάνδρι!
συγκινητικό! να έχεις στο νου σου ένα παιδί, που σε σκλαβώνει με τον τρόπο του στο μάθημα, και την ίδια στιγμή να το βλέπεις να δουλεύει το βράδυ για να βγάλει κάποια χρήματα ή όλα, δεν ξέρω, για τον επιούσιο...

καλά δεν έκανα που σας τα έγραψα; ήταν μια όμορφη μέρα για μένα. γεμάτη δώρα.
ευχαριστώ.
μη ρωτήσετε ποιον.

6 σχόλια:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ είπε...

Να σας δίνει τη χάρη του (μη ρωτήσετε ποιος) για το δώρο που μοιραστήκατε μαζί μας.

Unknown είπε...

παναγιώτη να είσαι καλά. αυτή η χάρη, άραγε, πόσα βουνά και βράχια θα περάσω για να μου δοθεί (πάλι);...

Θάνος Δ. Αθαν. είπε...

Πόσο πολύ ήθελα να είμαι κι εγώ εκεί (μου αρέσουν πολύ οι δραστηριότητες που είτε διοργανώνεις είτε εμπλέκεσαι ενεργά σε αυτές- ευελπιστώ να "πάρω το κολλάει" σύντομα!)
Και να μας ενημερώνεις συνεχώς(κι εγκαίρως)!

Unknown είπε...

χαρούμενε μηδενιστή, έλα αν θες τετάρτη γύρω ή μετά τις 9 στον ακροβάτη, καφενείο ψαρρών και μαίζωνος (μετρό μεταξουργείο, έξοδος δεληγιάννη. ο φίλος μου ο χρίστος στασινόπουλος με έπεισε -άλλο που δεν ήθελα- να σας παρουσιάσω κάποια δουλειά μου, να κουβεντιάσουμε, να εγκαινιάσουμε κάτι: τη συνήθεια μιας απλής κουβέντας...

Θάνος Δ. Αθαν. είπε...

Κατα πάσα πιθανότητα θα έρθω, τη βρίσκω πολύ ωραία ιδέα και πολύ θα χαρώ να μετάσχω στο διάβημα...

Unknown είπε...

σε άγιο και σε παιδί μην τάξεις
μηδενιστή
κι όπως όλοι μας, ε, κι εγώ λίγο παιδί είμαι μέσα μου...:)
σε περιμένω!