ειδήσεων και θηρίων, παρουσίαση χτες. απολογισμός

να 'ρχίσω απ' την αρχή:
ξέρετε ποια είμαι γω; ε; ξέρετε;
(οι πρόβες ήταν με την ηθοποιό, τη γειτόνισα, το μπάτσο, τον νταλικέρη, να 'χουν το χέρι στη μέση, το κορμί λίγο να γέρνει, και τ άλλο χέρι σε μια κίνηση αυτοκυριαρχίας)
παρόλο που, φυσικά, το είχα επαναλάβει πολλές φορές, δε μου βγήκε, αλλά το ακροατήριο φοβήθηκε όσο να'ναι, άντε τώρα να ειδοποιείς το δαφνί να έρθει χαλάνδρι, και συμμαζεύτηκε.

ναι, αλήθεια, τώρα, περάσαν και τα χρόνια, κι ο θυρωρός της πολυκατοικίας μου τουλάχιστον αυτός, με ξέρει.
χάρη στον εκδοτικό οίκο ελληνικά γράμματα, με τη δική του διακίνηση και μέγεθος, τα βιβλία μου κάνουν τη δική τους πορεία.

πώς είναι όμως η αρχή; όταν είσαι 'σκοτάδι' ως πρόσωπο και ως πορεία;
είναι πανέμορφα.
άλλο δλδ να βγάζεις ένα βιβλίο τώρα, και να κυκλοφορεί κάπως η σκέψη 'ναι, αυτή ασχολείται με ..., έχει στο νου της ... κλπ κλπ.
βλέπεις το βιβλίο αλλιώς.
δεν το αφήνεις σχεδόν να μιλήσει.
όταν όμως το πρόσωπο είναι σκοτάδι, ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ.
έτσι λοιπόν,
στα πρώτα χρόνια του βελγίου, μαθήτρια στη δευτεροβάθμια, αυτοί που δημοσίευσαν τότε κείμενα δικά μου, όντως τα σεβάστηκαν γι' αυτό που ήταν αυτά, αυτά που κείτονταν μπροστά τους, χωρίς όνομα, χωρίς νόθευμα. έτσι ακριβώς όπως ήταν. μόνον αυτά.
ο χάρης σακελλαρίου, ο οδυσσέας ελύτης, ο κωστής τριρόπουλος ήταν αυτοί που στάθηκαν μπροστά στα κείμενα χωρίς καμιάν αναφορά σε ανθρώπινο βίο.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ.
και να
που η τιμιότητα αυτής της πρώτης αλήθειας, την ξαναβρήκα στο διαδίκτυο.
στον μπερντέ του διαδικτύου, που, ακριβώς, γράφεις ό,τι σου έρθει, με σκοπό κανέναν άλλον πέραν της αλήθειας που σου τρώει τα δάχτυλα πάνω στο πληκτρολόγιο, και βγάζει από κει το περίσσευμα της καρδίας, γιατί αλλιώς θα σκάσεις!
το διαδίκτυο λοιπόν ελευθέρωσε κι εμένα την καρδιά μου, που λέει ένα τραγούδι, ελευθέρωσε κι εμένα τη γραφή μου θα έλεγα κι εγώ, και θυμάμαι τον τίτο πατρίκιο να μου λέει, δείχνοντας μου με την αγάπη παιδιού στο πρόσωπό του ένα τετράδιο: γράφω, γράφω κάθε μέρα, να γράφεις κι εσύ, αυτό είναι δρόμος...
να λοιπόν που το 'ειδήσεων και θηρίων'
είναι προϊόν σχεδόν διαδικτύου.
κι η βραδιά εχτές, σχεδόν βραδιά διαδικτύου ήταν.
η απλότητα των σκοτεινών γνωριμιών, δλδ των πιο φωτεινών, των πιό αληθινών: δίχως τη διαπλοκή του 'κύκλου'.
κι όμως, τόσο γνωστοί, που δεν έμεινε νομίζω ούτε ένας, από τη μικρή σύναξη που ωστόσο είχε και όρθιους γιατί μπόλικοι ήταν, δεν έμεινε ούτε ένας που να μη γνωριστούμε.
η αυθεντικότητα των σχέσεων βασίλεψε δλδ τόσο, που μας έφερε όλους κοντά.
το χάρηκα.
χάρη σ' εσάς.

ευ-χαριστίες.
τελικά, πλεονασμός η λέξη.
στο 'ευ', ή στο 'χάρη' να σταθώ;

εγώ χτες στάθηκα χάρη σε σας.
στέκομαι, είναι μια λέξη δίφορη, σαν τα δέντρα.
στέκομαι: λιγάκι μια στάση, στο γολγοθά του καθενός. ένα άγγιγμα. μια ανάπαυλα. μια ανάσα. μια αλήθεια ζωής ταπεινωμένης ευτυχώς,
και στέκομαι: μπρώ και στέκομαι, δεν πέφτω. ο άνθρωπος στέκεται ορθός επειδή τον στηρίζουν οι άλλοι. έτσι μαθαίνει να είναι δέντρο.
σας ευχαριστώ όλους, σήμερα έχω πράσινα φύλλα.