ένα ατυχές περιστατικό

ναι, έγινα τούρκος.
τουρκάλα.
και φυσικά δεν είπα τίποτα. το είχα βουλώσει, τουλάχιστον ελληνιστί.
γιατί δεν είπες τίποτε; θα με ρωτήσετε. μα γιατί είναι το στυλ μου, να είμαι δειλή, άφωνη, λυπημένη μπροστά σε μικρά λυπηρά πράγματα.

μα δεν θα το αφήσω έτσι. ψυχανάλυση τόσα χρόνια, δεν είναι για να καταλήγει κανείς στην υστερία, μα στην αλήθεια του τι έχει μέσα του. στην έξοδο.

να λοιπόν η ιστορία.
πρέπει να πάω να υπογράψω κάποια θέματα στον τόπο εργασίας μου.
λέω στο γιο μου το σεραφείμ: να προσπαθήσεις να είσαι όσο πιο ήσυχος μπορείς, κι εγώ, αν προσπαθήσεις, σου υπόσχομαι να τελειώσουμε γρήγορα και να κάνουμε ό,τι θέλεις.
-να γυρίσουμε σπίτι, είπε ο σεραφείμ.
-ωραία. κι εσύ να προσπαθήσεις.

η λέξη 'προσπάθεια' πιάνει καταπληκτικά.
μπαίνουμε λοιπόν στη γραμματεία. δέχομαι ένα πάκο γράμματα. ο σεραφείμ κάθεται στην πολυθρόνα ενός άδειου γραφείου.
όρθιος ένας νεαρός υπάλληλος της υπηρεσίας όπου γνωρίζετε οι περισσότεροι ότι εργάζομαι.
είναι νέος. όχι και τόσο βέβαια. απλώς, προσπαθεί να κάνει λιγάκι τον 'ανερχόμενο'.
-θέλω νερό!' μου λέει ο σεραφείμ.
δίπλα στον όρθιο νεαρό είναι το ψυγειάκι με ένα κάρο ποτηράκια, και διάφορα για τα μέλη της γραμματείας.\
αφού έχω ευχηθεί σε όλους καλή χρονιά, με τους τρόπους που ποτέ δεν αλλάζω, όποιον κι αν χαιρετάω, λέω στον νεαρό:
μπορείτε να δώσετε ένα ποτηράκι νερό στο σεραφείμ που διψάει;
κοιτάζει στο ψυγείο, και μου λέει:
-εδώ έχει ο κάθε υπάλληλος το μπουκάλι του. πηγαίνετε στο καμαράκι εκεί πίσω, ανοίξτε την πόρτα, έχει ποτήρια και βάλτε νερό από το νιπτήρα.


μου φάνηκκε αγενέστατη η απάντησή του, αλλά είπα: πάει στο διάολο, ας πάω μέχρι εκεί, έστω για να επαληθεύσω το επίπεδο συζήτησης και ευγένειας.

πρόκειται για ένα νιπτηράκι με κάποια ποτήρια που φυσικά κανείς δεν μπορεί να μεταχειριστεί, γυάλινα δυο ποτήρια πάνω στο ραφάκι του καθρέφτη. ένας νιπτήρας χωρίς καμία αξίωση καθαριότητας ή βρωμιάς. ένας τόπος όπου κανείς δεν μπαίνει να πιει νερό, πόσω μάλλον ένας 'φιλοξενούμενος' της υπηρεσίας.

επαλήθευσα το επίπεδο του νεαρού 'κυρίου', γύρισα στο σεραφείμ και του είπα γαλλικά: αγόρι μου, δεν έχει καθαρό νερό εδώ, ο κύριος δεν ήταν καθόλου ευγενικός, θα φύγουμε γρήγορα και θα πιούμε νερό έξω'.
-εντάξει, δεν πειράζει, δεν διψάω και τόσο, μου είπε στα ελληνικά ο σεραφείμ.

σκέφτομαι την επόμενη φορά να προσφέρω ένα μπουκαλάκι νερό στον υπάλληλο με το λαμπρό μέλλον.
μπορεί να τον βοηθήσει να ξελαμπικάρει τις ιδέες του και κυρίως να το έχει, αν κάπιος του ζητήσει νερό, να μπορεί να του το δώσει...

ξέρω γω;

εμένα όλο αυτό μου βρώμισε ψυχική μιζέρια. άσε που είμαι σίγουρη ότι αν του έλεγα 'πήγαινε σε παρακαλώ να μου φέρεις ένα νερό', μπροεί να γινόταν πιο ευγενικός.

:)