Και το κάστρο, και την κάμαρη, μου είπες έμπα, και
Μπήκα στο νόημά σου.
Μήτε το κάστρο μήτε η κάμαρη, άλλο από ουρανό δεν είχαν πλάκωμα.
ανενόχλητα και αχνά βαδίζουν τ' άστρα κάθε νύχτα στο πλακόστρωτο,
τα συναντούν τα βήματά μου και χαίρονται
Τ’ άστρα κατεβαίνουν εκεί που υπάρχουν παιδιά, κι εγώ κλαίω από ευτυχία.
ελένη κονδύλη.2009-02-03
16 σχόλια:
Αχ, Ελένη... :)
σ' έχω πεθυμήσει σταυρούλα, και θέλω να βρεθούμε και με την αδερφή σου...
ψυχούλες μου...
:)))))))))))))
Τί να πώ μ αυτά τα παιδιά ; Καμιά φορά λέω μήπως έτσι μεσα στην αγνοια της παιδικότητας, μέσα στην αθωότητα που ζουν είναι καλα; Δεν ξέρω....
genna, κατεβαίνουν τ' άστρα εκεί που είναι παιδιά, έτσι δεν είναι;
χάρμα τα μικρά!
το κάστρο τους είναι το χαμόγελό τους.
ριτς, μου φαίνεται ότι μερικές φορές η ευτυχία είναι ο αγώνας...
κι αυτά τα παιδιά αγωνίζονται από τώρα.
στενόχωρα....
καρδούλες......
και μεις να μην μπορούμε να δούμε ούτε την λύπη ούτε την χαρά τους...
Τα παιδιά είναι ευλογία Θεού!
Και στα μάτια των παιδιών υπάρχει και βλαστώνει η ελπίδα μας!!
άστα , δεν υπάρχει γιατρειά .
Και το χειρότερο.Τα βλέπεις, και πρέπει να μάθεις να προσπερνάς.
δ
Ολα καλά κυρία μούρη;)
Κουνέλι μου θύμισαν τα λόγια σας.
Κουνέλι που μυρίζει τη θλίψη και θέλει να τη γυρίσει σε χαμόγελο
Κυρία κουνελομούρη το λοιπόν από σήμερα ...ή καλύτερα μυτοκουνέλη ε;)
Πολλά φιλιά στα μούτρα
Τουλάχιστον τ' άστρα κατεβαίνουν εκεί που είναι παιδιά... Εμείς;
Στα προσωπάκια τους νιώθεις την αθωότητα. Έστω...
μου είπαν πολλά... πάρα πολλά οι στίχοι σου!
γλύκα, ζεστασιά, ομορφιά, ΖΩΗ!!!
Θα έρθουμε σε καμία εκδήλωσή σου. Μέχρι τώρα, δεν καταφέραμε να συντονιστούμε, είναι τα ωράριά μας τέτοια.
Υπόσχομαι ότι θα βρεθούμε.
αγαπημένοι φίλοι, είμαι μπαϊλντισμένη με τις διορθώσεις.
σας φιλώ όλους και το χαμόγελο των παιδιών με σπρώχνει στο επόμενο ποστ.
Ας σου απαντήσει ένας άλλος ποιητής....
"... αν το παιδί σου γεννηθεί νεκρό
θά 'ναι δικό μου..."
(Α. Ασλάνογλου: Πένθιμο τραγούδι της Επανομής)
...!!!
ασλάνογλου.
Δημοσίευση σχολίου