Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

χρόνια πολλά δημήτρη! σε χαιρόμαστε.

ναι δημήτρη, είμαστε περήφανοι για σένα, δε νομίζω να πειράζει!
ποιοί είμαστε;
φίλοι σου. και γιατί γράφω εγώ για τους φίλους σου; γιατί με σιγοντάρανε.

για να καταλάβουν εδώ στο μπλογκ,
θα πάω παλιά, σε χρόνια απλά...
συνάντησα το

ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΟΥΤΑ


στη βιβλιογραφία μου, όταν, πάλαι ποτέ, επιχειρούσα ένα διδακτορικό, έπεσα στο όνομα dimitri gutas, και δεν πίστευα ότι ένας συμπατριώτης μου, είναι τόσο βαθιά και τόσο καίρια γνώστης στον τομέα των αραβικών σπουδών.
θαύμαζα τις μελέτες του, κι έλεγα: άμα τελειώσω το διδακτορικό, ε, τότε μπορεί να τολμήσω να του γράψω!
να σου όμως, που μια μέρα, εκεί στο πανεπ, στη βιβλιοθήκη της λουβαίν, μου έρχεται ένα γράμμα!
από το γούτα!
ε, ήταν σαν να μου έπεφτε ο ουρανός στο κεφάλι...
ο γούτας ήταν τότε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της κρήτης.
'...αν έρθετε στη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους στην ελλάδα, σας πληρώνουμε το ταξίδι μέχρι την κρήτη να μας κάνετε μια ομιλία'!!!
μου ανέβασε την πίεση, τη δουλειά, και τελικά, βρέθηκα στην κρήτη.
ο γούτας μας περίμενε με ευγένεια στο λιμάνι. μας πήγε σπίτι του για πρωινό. ένα υπέροχο σπίτι σ'ένα χωριό πάνω από το ρέθυμνο.
η ευγενεια του γούτα και της γυναίκας του ήταν άψογη. αλλά, δατς όλ! ξέραμε όλοι, χωρίς πολλά λόγια, ότι ουσιαστικά, να περάσω μικρές εξετάσεις πήγαινα...
ήμουνα ένα φυντανάκι της δεκάρας, να δούμε τι παίζει, γιατί στον τομέα μας λίγοι υπάρχουν...
μετά, ο καθηγητής μας πήγε, τον άντρα μου κι εμένα, στον ξενώνα του πανεπιστημίου, και το απόγευμα ήρθε να μας πάρει για την ομιλία...
πριν την ομιλία, συζήτηση με δυο τρεις άλλους καθηγητάδες...
ποιοι είμασταν... κάτι νεαρά παιδάκια μετανάστες χωρίς επαφή με το ελληνικό κατεστημένο, πολύ εύκολο να μας σνομπάρεις, πιο εύκολο από ό,τιδήποτε. ο γούτας δε σνόμπαρε, όλα κι όλα. το σνομπάρισμα από αλλού, αλλά, πειράζει; εμένα προσωπικά καθόλου. το θαυμάζω σαν πρακτική, ένα είδος κουζίνας είναι κι αυτό.
είχα βάλει τα δυνατά μου, όλα τα γκάζια.
τέρμα κι η σνομπαρία μετά, αλλά τι με ένοιαζε ούτως ή άλλως.
από το γούτα, μια άτυπη πρόταση: τελειώστε τη διατριβή σας, θέλουμε συνεργασία εδώ, κλπ.
τη διατριβή μου εγώ δεν την τέλειωνα, σαν την πηνελόπη με τους μνηστήρες ένα πράμα ή σαν το γιοφύρι της άρτας, ολημερίς την έχτιζα το βράδυ γκρεμιζόταν.
κι ούτε ένα γραμματάκι από τη χαζοάμπτθα στο γούτα, για ευχαριστίες. που έπρεπε. που είθισται. κλπ κλπ.
ώσπου το έμαθα το νέο.
ο γούτας παραιτήθηκε.
τι να κάνουμε...
(...)
όμως, από ό,τι φαίνεται, πρέπει να γνώριζε το θυρωρό ενός άλλου πανεπιστημίου, ενός μικρού δα, κι εκεί του ανοίξανε μια πορτίτσα και στέριωσε.
έτσι, από τότε μέχρι σήμερα, ο δημήτρης μας, -προσοχή, από τότε λε΄με- είναι πρόεδρος των αραβικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του γέηλ.
όχι, ναι, μάλιστα. ενός από τα πιο δυνατά πανεπιστήμια στον τομέα.
τώρα πια, ακόμη και το σπίτι στο ρέθυμνο πουλήθηκε...

αυτά που καταθέτω εδώ, προσοχή, είναι προσωπικές αφηγήσεις. ουδεμία σχέση έχουν με άλλους ανθρώπους πέραν του ονόματος που αναφέρω.
και είναι προσωπική δική μου αφήγηση.

το έμαθα, με πόνεσε, σκέφτηκα ότι δεν είχα στείλει ούτε ένα γραμματάκι ευχαριστίες, ντροπή, κλπ. αλλά και πάλι δεν έγραψα πουθενά.
είμουνα ακόμη πολύ ψαρωμένη.

μετά μερικά χρόνια βρέθηκα εγώ στην πιο χαμηλή πανεπιστημιακή κλίμακα της πατρίδας μου.
ο γούτας διεμήνυσε μέσω του γνωστού και φίλου που του μετέφερε την εξέλιξή μου: η ελένη! πες της ότι θέλω να πάω να γνωρίσω τους φοιτητές της!
ξεσηκώθηκα.
ψάρωσα περσότερο.
ναι, να έρθει να γνωρίσει τους φοιτητές, αλλά, ένας τόσο διάσημος έλληνας του εξωτερικού, να μην τον καλωσορ΄σουν και κάποιοι αδιαμφησβήτητα πιο σεβαστοί από την ελένη;
έκανα ό,τι μπορούσα. ε, το μόνο που μπόρεσα, ίσως να μην ήξερα πώς να προσπαθήσω πιο σωστά, αλλά, το ξαναλέω, το μόνο που μπόρεσα, ήταν να πάρω μια άδεια, ο κύριος δημήτρης γούτας, πρόεδρος των αραβικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Yale, να μιλήσει στο μάθημα 'αραβικός πολιτισμός'. κανείς πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γραμματέας, κλπ κλπ δεν είχε καιρό να ασχοληθεί με την παρουσία του στο πανεπιστήμιό μας. ίσως να έφταιγε ότι φαινόταν να τον καλούσε ένα μικρό μικρόβιο σαν και του λόγου μου, κι ίσως να ειθισται να προσέχουμε μη μεγαλώσει η μύτη των μικρών μικροβίων..., γιατί υπάρχουν διάφορα, ίσως όμως όντως η πολλή δουλειά...
το τρίωρο μάθημα είχε ως εξης: πρώτη ώρα στην τάξη μας. αποστολή φοιτητών, αν μαζευτεί πολύς κόσμος να έχουμε καβάτζα ένα αμφιθέατρο για να μεταφερθούμε εκεί.
όντως, και στο αμφιθέατρο, από τα παράθυρα κρέμονταν τα παιδάκια κι άκουγαν το γούτα.
και μετά, ομάδα φοιτητών, με την ελένη και την έφη, τη μόνη συνάδελφο από το γερμανικό τμήμα, κάναμε το τραπέζι στο γούτα ρεφενέ, σ'ένα ταβερνάκι, στα ξύλινα, δίπλα στην καισαριανή...

ναι, το είχαμε χαρεί όλοι. αλλά είχα στεναχωρηθεί που δεν είχα καταφέρει να τιμήσω το δημήτρη γούτα όπως θα του άξιζε...

πέρασαν ακόμη ένα δυο χρόνια, δε θυμάμαι. και να σου ένας συνάδελφος μου λέει: έχει για σένα μια βιλιοκρισία ο γούτας στην μπιζαντίνισε τζάιτσριφτ. δεν είχα ιδέα. τη διάβασα κι έτρεξα στο γραφείο μου να στείλω ένα μέιλ. γιατί μου φάνηκε τερατώδες, να έχω γελάσει ακόμη και το γούτα, και να γράφει τόσο καλά λόγια για μένα...
μου απάντησε αναλόγως. δλδ άδολα και γενναιόδωρα. με σοβαρότητα και με επιείκεια...

δημήτρη, χρόνια σου πολλά...
σε σένα, στην αγαπημένη σου ιωάννα
στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου...

καταλαβαίνετε. η φιλία είχε ξεψαρώσει από όλες τις μεριές.
έβλεπα το γούτα σε διεθνή συνέδρια: στο κέμπριτζ, στο παρίσι, στη λουβαίν...
εγώ τον χαιρόμουνα πια σα φίλο,
καμάρωνα γιατί έβλεπα πολλοί άλλοι να βαράνε προσοχή μπροστά του, κυρίως όταν τον ακούς να κάνει μια ανακοίνωση, ή να έχει το κεντρικό θέμα ενός συνεδρίου.
γιατί η ελλάδα εκδικείται: μπορεί να μην έχει αραβικές σπουδές εδώ, αλλά ο μεγαλύτερος αραβολόγος αυτή τη στιγμή διεθνώς, έλληνας είναι.
φανταστείτε πως τα βιβλία του μέχρι και ιαπωνικά έχουν μεταφραστεί, άσε που μεταφράζονται και στη μαύρη:)

μια χρονιά, ο φίλος μου παρουσιάστηκε σε μια λαμπρή αίθουσα εδώ στη χώρα μας.
είπα με το νου μου: ευτυχώς! ό,τι δεν μπόρεσα να κάνω εγώ, το κατάφεραν κάποιοι άλλοι συνάδελφοι, μπράβο τους.
έμαθα την αλήθεια αργότερα: η αίθουσα είχε νοικιαστεί από ξένους!
είδατε που λένε 'ουδείς προφήτης εις την εαυτού πατρίδα, πώς το λέει να δεις...'

το 2005 βρέθηκα στη νέα υόρκη με σοβαρό πρόβλημα υγείας.
ο δημήτρης το έμαθε.
το τηλέφωνο έφτασε σε μένα όταν φόραγα αυτές τις φαρδιές χειρουργικές μπυτζάμες και περίμενα τη σειρά μου στην αίθουσα αναμονής των συγγενών.
αυτή τη φορά, ψαρωμένος ήταν ο ίδιος.
'ελένη ... δεν ξέρω πώς να στο πω. μην το πάρεις στραβά... άκου, στο λέω χωρίς περιστροφές, αν χρειαστείς χρήματα εδώ, υπολόγισέ με, χωρίς να το σκεφτείς'.

το γράφω τώρα, και νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι.
μ'αυτή την αναστάτωση μέσα μου, λέω

χρόνια πολλά δημήτρη, στα στέλνω δημόσια. το μπόγκ μου δεν το ξέρεις, δεν έχω καμιά διάθεση να το μάθεις, να ξέρεις όμως πως όσοι το διαβάσουν, όσο χαζά κι αν τα'χω γράψει, την αλήθεια θα τη δουν, και θα συμμεριστούν τις ευχές μου, που έτσι, με το σεβασμό και την εκτίμηση και την αγάπη που δημιούργησες μέσα μου, κι αυτοί θα την μοιραστούν και θα σου ευχηθούν

τα καλύτερα για τη ζωή σου.

του αγίου δημητρίου σήμερα! να ζήσεις, να είσαι καλά.

21 σχόλια:

anepidoti είπε...

η ζεστασιά σου αφόρητη, συγκλονίζει κι ας μην ξέρει κανείς καταστάσεις και ονόματα.
Μακάρι όλοι να εύχονται με τον ίδιο τρόπο σ' αυτούς που αγαπάνε!
φιλια.

roula karamitrou είπε...

Άντε κυρία με τις αρλούμπες σας πρωί πρωί :ρ
Ακούς εκεί η σνομπαρία είδος κουζίνας...πού τακούσατε αυτό;
Ακούς εκεί υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...που τους απαντήσατε;
Μας ξεγελάτε κυρία Ελένη, όπως ξεγελάσατε και τον Δημήτρη...και σας χαιρόμαστε παρέα
Καλημέραααααα
:)

P. Kapodistrias είπε...

Τα κατάφερες πάλι, να με κάμεις να βουρκώσω!... Έχεις εξειδικευτεί στα... πονετικά;;;;

Ευχαριστώ πάντως. Όλ' αυτά δηλούν υγεία!

Unknown είπε...

ανεπίδοτη, λογικό να μιλάς για αφόρητη ζεστασιά...
ε, δόσε λίγη όπου θες!
πάντως κι εμένα μου 'δωσες!
σ'ευχαριστώ και καλημέρα!

Unknown είπε...

ρούλα, τι γίνεται εδώ;
δέχτηκα γράμμα από ένα φίλο αρλουμπιστή, κι εσύ με κατατάσσεις στην ίδια κατηγορία!
ε, όμοιος τον όμοιο! ε, κι εσύ, το ίδιο, υπέροχη κουζίνα τα αρλουμπιστικά!
σε φιλώ!

Unknown είπε...

π.κ., σ'αυτό το μπλογκ, από την αρχή, ειδικεύομαι στα ...κρεμμύδια!
που και που δακρύζουνε λίγο! δεν είναι ότι πονάνε, είναι ότι θυμούνται πως χρωστάω παντού, και με πνίγουν τα χρέη...
χρωστάω και σε σένα.
αλλά, άσε να σου χρωστάω! να κάνεις προσευχές να μην τα κακαρώσω για να μην πάει έτσι το χρέος:)...

Coco είπε...

Χρόνια Πολλά κι αφήστε τα κρεμμύδια να φάτε κάνα γλυκάκι!

ector p είπε...

Αχ αυτή η Ελένη χείμαρρος συναισθήματος και τι χρυσάφια!

Ηλίας Οικονομόπουλος είπε...

Αυτές οι ιστορίες κι αυτές οι εκμυστηρεύσεις αφήνουν πάντα μια πίκρα, όχι μόνο σ' εσάς μα και σε άλλους. Αλλά έστω κι έτσι καλό είναι να λέγονται. Είναι όντως θλιβερή η κατάσταση στη χώρα μας από πολλές απόψεις.

ATHENA είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑ!

MenieK είπε...

δεν τίθεται θέμα σχολίων σε τόσο προσωπικά ποστ... άρα?
Χρόνια πολλά στο Δημήτρη σου κι αρκεί :-)

Unknown είπε...

koko, εσύ με τέτοιο όνομα, είναι φυσικό να είσαι υπέρ της ζαχαροπλαστικής και κατά της μαγειρικής!
:)

Unknown είπε...

έκτορα, με την ευγένεια που σε διακατέχει, όλα ωραία τα βρίσκεις!
την καλησπέρα μου! τα ποιήματα του τύπου από τον καναδά που μου έστειλες τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα. έχουν μια δική τους φωνή, εντελώς άγνωρη για μένα. και ποιος τα μετέφρασε; εσύ;

Unknown είπε...

ηλία, ζούμε εδώ. δεν το βάζουμε κάτω. θέλουμε και να βλέπουμε, και να ζούμε, και να μην ξεχνάμε, και να βλέπουμε τον τρόπο να ελπίζουμε προχωρώντας όσο πιο θετικά γίνεται.
ξέρω γιατί μιλάς τώρα...
να σου πω ότι έχεις άδικο; δεν τολμώ!
όμως όταν σε καλεί ένας δρόμος, φωνάζει τόσο πολύ, που στο τέλος εισακούγεται και τον προχωράς θες δε θες!
την καλησπέρα μου

Unknown είπε...

αθηνά, έχεις κι εσύ κανένα δημήτρη; δήμητρα; αν όχι, ε, χρόνια πολλά για ... μένα! για σένα! να μας χαιρόμαστε:)

Unknown είπε...

μένηεκ:)
ευχαριστώ για κείνον και για μένα!

ATHENA είπε...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΥΛΑ, ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ, ΗΤΑΝ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ...

the world's people είπε...

Ο Δημήτρης ο Γούτας! ναι, χρόνια του πολλά. Τον γνώρισα κι εγώ, τυχαία, από μακριά, με ένα μήνυμα. Ευγενέστατος και δεν με ήξερε. Για ένα συνέδριο λίγο διαφορετικό. Μου είπε όχι. Ήταν σα να μου έλεγε ναί. Μετά, πάλι τυχαία γνώρισα εσένα Ελένη. Που τον γνώριζες!!

Μικρός τελικά που είναι ο κόσμος!!

Unknown είπε...

καλημέρα μυθοπλάστη!
ο κόσμος είναι σίγουρα μικρός, αλλά το διαδίκτυο λίγο σκοτεινό και δε φοράω γυαλιά! εχουμε γνωριστεί!; χαίρομαι σίγουρα, μα, θύμησέ μου, με δέρνει κι η βλακεία, μη σου πω κατευθείαν αμνησία πολλές φορές!

ritsmas είπε...

μα τί ομορφα που αφηγεισαι τα κομμάτια της ζωής σου ; Σπανιο πράγμα αυτό.. Τί θαλεγες για ενα Γεηλ ; πού ξέρεις ;

Unknown είπε...

είναι αλήθεια πως έχω πλούσια ζωή!
και σε θετικά και σε αρνητικά, το ξέρεις ριτς...