Θα δρομολογήσω τις ακοές της μνήμης σμήνος μύγες πάνω στα κουφάρια της φωνής.
Η φωνή
Μπήγει τα νύχια της στο νου
Την ανάγκη να απαλλαγώ τη μεταφέρω γράφοντας.
Γράφοντας και γνέφοντας στον καιρό να φύγει
Κι εσύ
Ο τίτος
Μιλάς
Σαν να έχεις παρκάρει στο κεφάλι μου
Η αγάπη κολυμπάει πνιγμένη
Το ειδικό βάρος του θανάτου σφίγγει τον καιρό
Στεγνώνουν τα όνειρα
Και μένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου