Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

πατρίδα πατρίδα, τι απομένει από σένα...

να σου δανείσω; κι αν σου δανείσω, τι μου δίνεις;
αν είναι να φτιάξω σπίτι, βάζω ενέχυρο την ελευθερία μου, γνωστό, έτσι;
αν είναι να παντρέψω παιδί, για τα έξοδα, βάζω ενέχυρο το σπίτι μου, τι να γίνει; κλπ
αν είναι να βαφτίσω, έλα μωρέ, ό,τι είχαν κονομίσει οι παππούδες πάει σούμπιτο, εντάξει;
κι η δασκάλα από τη βόρεια χώρα, το ίδιο λέει: θες λεφτά; δώσε κάτι!
κι εγώ λέω: τι στο %$#^%$ΡΔ^Υ% ξέρουν αυτοί από κάτι που δεν υπάρχει παρά μόνο στην ιστορία, στο χτες, στο άπιαστο σήμερα, στων ψαρρών την ολόμαυρη ράχη, ξέρω γω;
κάπου, ανάμεσα σε ίμια και λωζάνη των δέκα μικρών μήτσων, ...
ποιοι τα έφαγαν;
τι έγινε;
άει .΄λξ%^$^%ΕΔ%^$#&...
ένα πράμα ξέρω μόνο. κλέφτες, μπορεί. μα
πατρίδα,
που δεν ξέρω τι είναι,
έχουμε.

αυτό δεν πουλιέται.

1 σχόλιο:

marianaonice είπε...

Ax τι ψάχνεις κι εσύ...
πατρίδα τι είναι;
κι αν αυτό που σήμερα έχουμε είναι η πατρίδα μας;
και που πήγαν οι κλέφτες;
κι αν οι κλέφτες είναι η πατρίδα μας;
Μια φίλη καλή, η @Κατερίνα είπε κάποτε κάτι πολύ αληθινό:
Το κράτος τους δεν είναι η ...πατρίδα μας!!!
Όταν το διάβασα οι σκέψεις μου βρήκαν τάξη και σειρά και τώρα έχω την εξήγηση...
Φιλιάαα!
:))))