δεν είμαι περήφανη, είμαι προβληματισμένη.

πού πάμε, που λέει ο κόσμος.

εγώ είχα κουβεντιάσει με την κόρη μου, είχα αφήσει το γιο μου στο νοσοκομείο, είχα πάει να πληρώσω μια πεντακοσάρα σε δικηγόρο για μια μήνυση.

δλδ είμουνα στην τσίτα.

επειδή ο θεούλης αγαπάει, αυτά τα 500 τα βρήκα κρυμμένα σ' ένα ντουλάπι. το φανταζόσαστε;

τώρα έχω λιγότερο από 50.

και είχα πάρει το μετρό.

συνωστισμός.

μεσημέρι, πιτσιρίκια με τσάντες, προσπαθώ να εισχωρήσω ανάμεσα.

ελευθερώνεται μια θέση κι ένας πολύ νεαρός, αμούστακος σχεδόν, την καταλαμβάνει με αγενέστατη ταχύτητα, ενώ ήταν μπροστά στη θέση μια σιτεμένη πιο χοντρούλα από μένα.

μου φαίνεται αγενής η στάση του νεαρού, αλλά, οκ, τι να γίνει.

και ο νεαρός, στα όρια της ψυχογενούς επιθετικότητας, λέει στην χοντρή κυρία: 'υπάρχει και το συγγνώμη όταν πατάμε κάποιον, ε, τι λές;'

γίνομαι έξω φρενών και τον κοιτάζω επιτιμητικά.

στην αγκαλιά του πέφτει αμέσως μια νεαρή, γύρω στα 17 την έκανα, κι αρχίζουν ένα χαμούρεμα απίστευτο.

όπως ήδη έχω τα μάτια μου πάνω στο νεαρό, παρατηρώ τα δικά του: είναι κατακόκκινα, και κλείνουν. τα ανοίγει με δυσκολία, μιλά με δυσκολία.

είναι φανερά ή μαστουρωμένος ή όπως είμαι εγώ σήμερα, άρρωστος με πολύ πυρετό.

η πιτσιρδέλα τον φιλά, τον προσέχει. εκείνος φαίνεται να την αγαπά. τα χέρια του είναι με τόση στοργή πάνω της, ξέρει να βαστά γυναίκα στα χέρια του.

όσο και να προσπαθεί τα μάτια του κλείνουν΄.

κάνω προσευχή. ο θυμός έχει φύγει, το βλέμμα μου παίρνει τον τρίτο της παρέας.

ένας που πρέπει να είναι 23 με 25, στέκει όρθιος μαζί τους, αυτοί κάθονται στην ίδια θέση.

κι αυτός είναι μαστουρωμένος αλλά κρατάει καλά.

η μικρή γυρίζει και με κοιτάει.

της σκάω ένα χαμόγελο και το ανταποδίδει με τέτοια γλυκα... τέτοια γλύκα.

ο νεαρός στον κόσμο του. ο αποπάνω τους από κοντά.

το πράγμα είναι πολύ σοβαρό.

τους σκέφτομαι να βγαίνουν μαζί, να χώνονται σ' ένα δωμάτιο, λυπάμαι τη μικρή που δεν είναι μαστουρωμένη. τα αγόρια δε θα έχουν αναστολή για τίποτα.

ανάβω, σκέφτομαι.

η μικρή είναι στην αγκαλιά του και χαμουρεύεται για να κρυφττεί αυτό που βλέπουν όλοι και κανείς δε μιλάει: ένα παιδί που δεν μπορεί να σταθεί όρθιο.

βουτηγμένο στην πρέζα.

αντί να είναι το θύμα, αυτό το γλυκό κοριτσάκι μπορεί να είναι η συνεργός του μεγαλύτερου, και καλύπτουν τον μικρόν.

όπως και να γίνει είναι σε κίνδυνο, όλοι το βλέπουν και κανείς δε μιλά,

σκέφτομαι τα παιδιά μου και παίρνω την απόφαση να μην κάνω πίσω.

απευθύνομαι στη μικρή και της λέω: πού πάτε;

ξέρεις ότι αυτό το αγόρι είναι άρρωστο; πρέπει να το πας σε γιατρό για να το βοηθήσεις!

εγω; λέει επιθετικά ο καθισμένος. τι τολμάς να πεις;

εσύ, του λέω, βεβαίως εσύ αγόρι μου! μάνα είμαι και ξέρω: τα μάτια σου καίνε, και δεν μπορείς να μιλήσεις! δε βλέπεις; μπερδεύεις τα λόγια σου. φαίνεσαι σαν μαστουρωμένος. η κοπελίτσα είναι καθαρή, πρέπει να σε βοηθήσει.

πριν προλάβω να τελειώσω, έρχεται εξαγριωμένος ο όρθιος.

είμουνα αποφασισμένη να παλέψω και με τα χέρια. θα μπορούσα να τον νικήσω, τέτοια λύσσα είχα μέσα μου!

έρχεται και μου λέει: πώς τολμάτε και προσβάλετε!

κι εσύ του λέω παιδί μου, χάλια είσαι, αλλά αυτός που κάθεται είναι χάλια!

τι χάλια;

είναι σα μαστουρωμένος!

εγώ ήρθα από καλαμάτα ταξίδευα όλη νύχτα, λέει ο όρθιος.

πώς βρίζετε αυτόν που κάθεται;

δεν τον έβρισα!

τον είπατε μαστουρωμένο!

και λοιπόν; έτσι μοιάζει. η ζωή του είναι σε κίνδυνο!

κι εσείς άμα πίνατε ένα μπουκάλι κρασί...

φυσικά, του απαντάω, κι εγώ μαστουρωμένη θα ήμουνα!

μα μαστουρωμένος είναι για ουσίες...

ε, εσύ το είπες για ουσίες. προφανώς κάτι θα ξέρεις.

εμένα με νοιάζει κι αυτή η κοπελίτσα κι αυτό το παλλικάρι που δεν στέκει ορθό.

η κοπελίτσα πάνιασε.

καιρό είχα να δω τέτοια θλίψη.

αποφασιστικά σηκώθηκε προκαλώντας και τους υπόλοιπούς.

όχι παιδάκι μου, αν δεν είναι να κατέβεις εδώ, εγώ θα κατέβω στην επόμενη, δε θα με ξαναδείς.

πρόσεχε τη ζωή σου και τη ζωή του φίλου σου.

όλοι κοίταζαν. ένας ηλικιωμένος μόνο πήρε ευγενικά το μέρος μου, χωρίς να κατηγορήσει τα παιδιά.

μετά όλοι κουνούσαν το κεφάλι.

λίγη ζωή, πατριώτες!

λίγη ζωή, έχετε; δώστε, δώστε....