Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

τι καιρό κάνει στην ανθρωπότητα

η ανθρωπότητα
όπως η ποσότητα ή η ικανότητα
κι όμως, λέει, ανθρωπότητα, είναι το σύνολο των ανθρώπων. ας πούμε η ανθρωποθάλασσα, ελ-μπάσαρ, αλ-νας, η ουμανιτέ.\
ένα σύνολο ανθρώπων που αφαδάζει με την πίεση της καταπίεσης και την προσπάθεια αξιών όπως η αλληλεγγύη των λαών.
ας πούμε.
λαός.
λεώς.

μου κάνει εντύπωση, μάνα είμαι, η αντίληψη της ανθρωπότητας.
η ανθρωπιά και η απανθρωπιά είναι μέσα στην ανθρωπότητα σαν σφίνα της πραγματικότητας στις γαμημένες τις ιδέες μας.
τις ιδέες μας τις λέω γαμημένες γιατί τις έχουμε πηδήξει, ακριβώς όπως ένας ματσό πηδάει αλλοδαπές χωρίς διάκριση, γιατί γι' αυτόν όλες οι γυναίκες που δεν είναι συγγενείς του, και προπαντός οι ξένες, πουτάνες είναι.
έτσι και κάτι ψωριάρηδες καθωσπρεπιστές, γαμάνε τις ιδέες γιατί δεν είναι οι δικές τους. δικές τους ιδέες είναι μόνο τα άλλοθί τους. τα πολιτικά άλλοθι, οι αριστεροί κουλτουριαρέοι, τα θρησκευτικά άλλοθι, οι ανθρωποφάγοι που χαμογελάνε με επιείκεια μόνο στα παιδιά τους, με οικονομικά άλλοθι, οι καννίβαλοι που θεωρούν ότι είναι καλύτερος όποιος κλέβει με αρχές και κυρίως με κίνητρα.
μέσα σε μια τέτοια ανθρωπότητα ο νόμος της ζούγκλας είναι ένας αθώος νόμος, ενώ το παράστημα του νόμου δίνει συνήθως δίκιο στους ισχυρούς. ρυθμιστικός παράγων εξουσίας ο νόμος, κι όχι θέληση δικαιοσύνης, πολλές φορές.
τι καιρό κάνει στην ανθρωπότητα...

να θυμόσαστε αυτή την πρόταση.
κάνει μποφόρ
κάνει θύελλες
κάνει σεισμούς
κάνει εκρήξεις
κάνει θάνατο και καταφρόνια στην καθημερινότατα

τόσων ανθρώπων.

όχι μόνο στο πακιστάν. στη γειτονιά μας, στο δρόμο μας, στο σπίτι μας. στην ιντελιγκέντσιά μας. στον καθωσπρεπισμό μας.

σταύρο, θα ξαναγράψω γι' αυτά που έγραψες. πέρασα σήμερα από ένα υπόγειο γεφύρι. απλωμένη μια κουβέρτα στο κηγκλίδωμα. κοιμόταν ακόμη.
αν ήταν ξένος, θα λέγαμε: είναι ξένος.
αν ήταν ανάπηρος, θα λέγαμε: είναι ανάπηρος.
αν ήταν καθυστερημένος, θα λέγαμε: είναι καθηστερημένος.
αν ήταν τρελός, θα λέγαμε: είναι τρελός.

τι καιρό κάνει στην ανθρωπότητα. δεν μπορώ να σας πω.

ίσως εκεί να ήταν ένας άνθρωπος,
ναι,
απλώς.
ένας άνθρωπος.

αποκλείεται. δεν εμπίπτει στις δημοκρατικές θεωρίες τέτοιος ορισμός.
θα περάσει από την επιτροπή το κείμενό σας. το δικό σας δλδ. θα εκγριθεί.
ξαπλώστε αγαπημένε στο κρεβάτι του προκρούστη σας, και κοιμηθείτε τον ύπνο του δικαίου μέχρι να μικρύνετε όσο κι εμείς.
οι μεγάλοι.

7 σχόλια:

Unknown είπε...

το κείμενο αυτό αντέγραψα από κάποιον/αν που επιθυμεί να μη γνωστοποιηθεί το όνομά του/της.
η ελευθερία του λόγου μου επέτρεψε φυσικά να το κάνω. τα σχόλια δικά σας.

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

αλήθεια, τι καιρό κάνουμε στην ανθρωπότητα?
γιατι δεν "κανει"....
ότι "κάνει" εμείς το κάνουμε

Unknown είπε...

αγαπημένε μου, παρόλο που είστε πάντα εντελώς απαράδεχτος, εγώ πάντα σας παραδέχομαι...
ναι, ναι, σας δέχομαι και σας παραδέχομαι.

το 'εμείς' μας έχει κάνει κυμά. κάναμε κυμά την ανθρωπότητα.

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Μα το πηγάζει το ίδιο το κείμενο, ...

Σε μια ανθρωπότητα γεμάτη διεθνείς νταβατζήδες, στην ανθρωπότητα, αυτό το διάστημα, ... "κάνει ελαφρά πουτάνα..." !!!

Ζητώ συγγνώμη για την "ανθη-ροστομία μου..." -που λέει και μια φίλη ...

MenieK είπε...

Η απανθρωπότητα...

Unknown είπε...

πάνο, τα ...άνθη γίνονται καρποί. κι η αθυροστομία επιτρέπει μερικές φορές να σκεφτόμαστε, ναι, να σκεφτόμαστε!

Unknown είπε...

μένη, η φωτιά στις συνειδήσεις μένεται, όπως και στα δάση. μα εκεί που λές: δεν υπάρχει πια τίποτα, ένας τόπος σου δείχνει ότι οι ρίζες έχουν απίστευτη δύναμη. μερικές φορές ανθίζουν άνθρωποι, ακόμη και μέσα μας. εννοείται πως λέω μπούρδες ακόμα μια φορά.
ίσως η απανθρωπότητα να είναι πυρ. κι εκεί ακριβώς να ξεχωρίζει η ανθρωπιά.
όλοι μ'ένα φανάρι κυκλοφορούμε, όλοι σ' ένα απίθανο πιθάρι γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε...
μια φλόγα κι ένα όραμα είναι η ζωή.