λοιπόν, μια ανάσα για ένα καφεδάκι στο κέντρο της αθήνας.
κοντά στο νοσοκομείο του συγγρού, ένα όμορφο καφενείο, με κόκκινους τοίχους και ζεστασιά...
α, να εδώ θα πάμε!
πολύ όμορφη διακόσμηση, έξω καρέκλες αλλά με τέτοιο κρύο πού να κάτσεις, μπήκαμε μέσα. όμορφη διακόσμηση, αναπαυτικοί καναπέδες, ατμόσφαιρα.
ήρθε η γκαρσόνα. ο φίλος μου, που κόβει το μάτι του, μου μίλησε για τον πισινό της.
προσβλήθηκα σχεδόν, μετά την κοίταζα. όντως, εντυπωσιακό, μια νεαρή κοπέλα που πάει από τραπέζι σε τραπέζι κι η γραμμούλα του πισινούλη είναι έξω... διαρκώς. όντως θα έπρεπε να ήταν πιο προσεκτική, για πολλούς λόγους, ας πούμε μόνο να μη μου πάρει τον γκόμενο, αν και το θέμα θα μπορούσε να αφορά πρωτίστως εκείνη, έτσι δεν είναι;
παραγγείλαμε ένα καπουτσίνο κι ένα κόκκινο μαρτίνι.
ήταν πολύ αναπαυτικά, αλλά, όντως πέρασε μισή ώρα από την ώρα της παραγγελίας.
σκεφτήκαμε να φύγουμε, και να αφήσουμε έτσι την παραγγελία.
λυπήθηκα την δόλια τη γκαρσόνα που ίσως είχε τόση δουλειά που δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.
σηκώθηκα να δω τι γίνεται.
ε, τέλος ήρθε κι η παραγγελία, μαζί με την απόδειξη τιμής.
η τιμή ήταν 6 και 4.5 και 3, σίνολο 14 ευρώ!
φόρεσα τα γυαλιά μου να επλαηθεύσω.
περιμέναμε να πληρώσουμε, μάταια.
σηκωθήκαμε, κι είδαμε κι άλλους σηκωμένους στη με΄ση του μαγαζιού.
κι αυτοί ψαχνανε να βρουν τη γκαρσόνα για να πληρώσουν.
τελικά εμφανίστηκε.
ο φίλος της έδειξε την απόδειξη, κι εκείνη μας εξήγηαε ότι λάθος χρεώθηκε μια κόκα κόλα γιατί είχε γράψει μαρτίνι κόκκινο και το πέρασε ο ταμίας για κόκα.
τέλος πάντων πληρώσαμε και φύγαμε.
βγαίνοντας έξω ήταν μια κυρία και ρώταγε:
συγγνώμη, μήπως είδατε την γκαρσόνα; δεν μπαίνω μέσα γιατί έχω φάει μπακαλιάρο σκορδαλιά και την περιμέων έξω!
εντελώς τρελό!
την άλλη φορά που θα πάμε, θα έχουμε μαζί μας και μια ρέγγα, μια μακαρονάδα, κι ένα θερμός με τον καφέ μας.
ώραία θα είναι...
18 σχόλια:
Το χιουμοράκι σου το απύθμενο
χαϊδεύει και δαγκώνει
Τι μας συνδέει λοιπόν μ' αυτόν τον κόσμο τον θεοπάλαβο;
Λίγες στιγμές εξόδου απ' την καθημερινή εικόνα
των πραγμάτων. Θα μπορούσαμε να το πούμε και ποίηση.
πολλά φιλιά
Κώστας Μπραβάκης
Η λυπητερή...η μοναδική παροχή υπηρεσιών στο ελλαντα...μωρέ σκορδαλιά και πινέζα που τους χρειάζεται
Φιλιά
o φίλος μου λέει να μην έγραφα το χρώμα και την περιοχή.
έχει δίκιο.
γράφτε λάθος
το χρώμα ήταν το ουράνιο τόξο, και ο τόπος ήταν εκεί που κάθησε η κιβωτός του νώε στο αραράτ.
καμία σχέση με ελλάδα και παροχή υπηρεσιών/.
άλλωστε εδώ αυτό δεν υπάρχει.
υπάρχει μόνο, εκεί που μπορεί, φιλοξενία.
καλημέρα σε όλους με τραγούδια για όλους!
αχ,
και καλημέρα χωρίς ντράβαλα!
τραγούδια του μπραβάκη!
καλημέρα και σ' ε΄χω πεθυμήσει!
και το ρουλιώ μου.
l...μεταφέρεις εικόνες & αισθήσεις με τρόπο απίθανο!...φιλί!
Bρε Ελένη, εσύ που είσαι τόσο ευαίσθητη δεν σκέφθηκες μήπως η γκαρσόνα δεν είχε χρήματα να πάρει ένα νούμερο μεγαλύτερο παντελόνι, ώστε να μη φαίνεται η "γραμμούλα του πισινούλη" της;
αγραμπελάκι ευχαριστώ!
τρελά πράγματα!
σουέλ, είσαι ένα απαίσιο τσουνάμι που ξεμπροστιάζεις όχι μόνο τη γραφή μου (με τη γραμμή του πισινούλη), αλλά και την αδιάφορη ευαισθησία μου!
πήρα το μάθημά μου!
την άλλη φορά που θα πάω εκεί, θα έχω μαζί μου και μερικά τζην σε καλή τιμή...
και να βοηθήσω λόγω ευαισθησίας μου,
και να βγάλω κι εγώ το κατιτίς μου!
ναι, ναι, κυκλοφορούν αυτά... έχω καθήσει κι εγώ εκεί!!!!
όμως παραδίπλα από εκεί που κάθησες έχει ένα υπέροχο (και λιγότερο σουρεαλιστικό!) καφέ, με στυλ που σε μεταφέρει σε άλλες εποχές, σε άλλη χώρα, με γκαρσόνια που φορούν μακριές ποδιές και βιβλία στα ράφια...
η πιο καλή γκαρσόνα
είμ΄ εγώ!
σερβίρω γρήγορα
πάνω στο ποδήλατο
για εφέ
και φοράω κολάν
να διαγράφονται όλα
για να περάσω το κοινωνικό μήνυμα
διαγραφής όλων των χρεών
(διότι οι ωραίοι έχουν χρέη!)
ξωτικό, καλά τα λες! κι εκεί μπορεί να ξαναπάμε, προετοιμασμένοι για όλα, ακόμη και για να μείνουμε εκεί πίνοντας ένα καφέ από περίπτερο!
αλλά και με την κοινή μας φίλη!
κοκό κολάν καφέ και χρέος!
μ' αρέσει, κι οι ωραίοι, ναι, έχουν χρέη...
:)
το ξέρω!
νομίζω εσύ δεν είσαι σε φάση
καφέ και σφιχτόκωλου παντελονιού
μάλλον θες τσάι και ράσα
δηλαδή ταξιδάκι αραβικό
και το υπαινίσσεσαι
πολύ υπαινικτικά
αυτή είναι η δική μου ερμηνεία
τη φύλαγα για το τέλος! :)
κοκάκι κάτσε φρόνιμα
γιατί αν θέλω εγώ τσάι ή καφέ
σιγά μην πάω στην αραπιά
σε καμιά φυτεία θα πάω, εντάξει;
ολέ!
Ενδιαφέρον κείμενο,
ενδιαφέρον ιστολόγιο!!
:)
να ένα αγγελάκι που ρίχνει κομπλιμέντα!
ευχαριστώ ερυθριώσσ...
γιαυτό η γκαρσόνα έχει το μισό κώλο απόξω, γιά να χρεώνεται το κόκ-ινο σάν κόκ-ακόλα.Πού νάξεραν πως υπάρχει και θηλυκό μάτι αθόλωτο γιά τσεκάρισμα λογαριασμού.
:)
δ
δήμητρα, νομίζω πως ο μισός κώλος έξω ήταν απλώς αδιαφορία ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο για το 'πώς δουλεύουμε', τι κάνουμε, πώς φερόμαστε, και δεν φταίει μόνο η δόλια γκαρσόνα, αλλά ο τύπος που διευθύνει το μαγαζί και μάλλον προσπαθεί να εξοικονομήσει πολλά και διάφορα...
ένα μάτσο χάλια δηλαδή όλοι, αρχομένου του παντελονιού και με αποκορύφωμα τη 'σκορδαλιά' της κυρίας '¨Εξω'...
Δημοσίευση σχολίου