Παλαιστίνη
Μπερδεύω τ’ αλφάβητα, σου παίρνω την ψυχή και την κάνω πέτρα
Καλά, στο ‘χα πει
Να είσαι σκληρή
Ποιος σου είπε να γεννάς παιδιά με χαμόγελο
γυναίκες με ταπεινωμένη γλύκα στην ανωτερότητα της ανάγκης
Άντρες να φέρνεις στην επιφάνεια που κάνουν άτρωτο έρωτα σαν το τοπίο του παραθύρου
Έπρεπε την ψυχή απ’ την αρχή να φτιάχνεις σκληρή πέτρα,
Να μολύνεις τα νερά σου με κατάρες
Να ετοιμάζεις τροφή με μίσος
Να χαραμίζεις τα παιδιά σου σαν οβίδες
Να γεννάς εξαρχής εκρηκτικά
Να θωπεύεις με οβίδες
Μα δεν μπόρεσες.
Γέννησες ξανά ανθρώπους που ονειρεύονται.
Τούτο,
Είναι το πιο σκληρό απ’ όλα.
ελένη κονδύλη.2009-01-03
19 σχόλια:
οι αδικημένοι όταν έχουν ανθρωπιά μέσα τους δεν μπορούν παρά να γεννήσουν ανθρώπους, προβληματίζομαι από κείνους που γεννούν βασανιστές.
Ένα μεγάλο Γιατί;;
όταν ο άνθρωπος έχει γλυκιά καρδιά..
http://angryarab.blogspot.com/2009/01/non-stop.html
κρίμα. ντροπή. λέμε είμαστε πολιτισμένοι λαοί! Μας αμφισβητεί κάθε μικρό παιδί στην Παλαιστίνη..
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ:
http://angryarab.blogspot.com/2009/01/non-stop.html
είναι η διεύθυνση που κατέθεσε ο ρόνι. τι να πει κανείς μπροστά...
μπροστά από τι;
ας μην πω τίποτε άλλο.
μπροστά στα γεγονότα.
από το ΄91 έχουν βομβαρδιστεί αδίστακτα τόσες πόλεις. δεν μπορούμε ν΄αναπνεύσουμε πια
για το ποιήμα τι να πω
πόνος και δύναμη
βρε κοκό, πάρε με επειγόντως τηλέφωνο, γιατί δεν το σηκώνεις;
φιλάκια!
αν με πάρεις θα σου γράψω το διαμέρισμα που μένω στη διαθήκη μου! γρήγορα!!!
Αμ έπος...
ποιο έπος; του γκιλγκαμές;
την ιλιάδα; την οδύσσεια; το έπος του 40;
(διαθήκη γιοκ. ήταν για να μου τηλεφωνήσεις, χε χε χε...)
υγ. άλλη φορά να προσέχεις. να ζητάς αποδείξεις.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!
Πανέμορφο....
Καλησπέρα
πόσο άλλο πόνο μπορεί να αντέξουν αυτή η χώρα, αυτοί οι άνθρωποι...
τελίτσα, μπορώ να αναρτήσω το ποίημα σου στο πρόχειρο μου τετράδιο?
του Γκίλγκαμες!
τις αποδείξεις δεν τις ζητάω ποτέ, ή τις έχω ή δεν τις έχω και το ξέρω από πριν!
λύκε και δήμητρα
να κοκκινίσω τώρα;
καλώστους!
σιρίν, καλή χρονια...
μπερδεύουμε τις ευχές με την αγωνία και τον πόνο αυτό τον καιρό...
φυσικά μπορείς να το κάνεις! αν βέβαια το θες ακόμη!
εγώ πολλές φορές 'κλέβω' αναρτήσεις άλλων και αναφέρω το όνομά τους, και δεν είχα ποτέ τη δική σου λεπτότητα να το ζητήσω...:)
κοκό, πώς πήγες; από γατάκι έγινες παπάκι;
τέλεια, δεν έβρεχε!
καλοβράδυ!
Απο χτες μπαίνωβγαίνω μπερδεμένη με ένα αχ πόσο ωραίο είναι, πόσο περήφανη που το γραψε ένα φυλλαράκι μου και πόσο πόσο θα θελα να μην ήταν ανάγκη να το γράψει
Φιλιά στα μούτρα
... ναι, δίκιο έχεις. νιώθω γελοία να γράφω αράδες κι οι άλλοι να παλεύουν για τη ζωή. αλλά νιώθω και επαναστατημένη για κάθε είδους ρατσισμό που με πειράζει, για κάθε είδους ετικετάρισμα. κι επειδή είμαι τρελή για δέσιμο, θα αναρτήσω τώρα ένα κείμενο που έγραψα σε μιαν άλλη τρομερή στιγμή της παλαιστίνης.
και θεού θέλοντος θα πάω με το σεραφείμ και τον άλλο μου γιο στη διαδήλωση. 6 ώρα, πλατεία ελευθερίας μέγαρο μουσικής.
συχαίνομαι να λένε ποια κόμματα θα είναι και πού. θέλω να είμαι εκεί γιατί ο οργανωμένος πόλεμος εναντίον αμάχων είναι έγκλημα. από όπου κι αν γίνεται.
Κι αν δεν υπήρχε η Παλαιστίνη;
Η Δυση η ευσυγκίνητη, η φιλανθρωπη, η φιλειρηνικη, η μεταμοντερνα, η νεοφιλελευθερη, η κυνική, η κουλτουριάρα, η μη κυβερνητικη Δυση θα έπρεπε να την ειχε δημιουργησει την Παλαιστίνη.
Ευτυχως την προλαβε, πολυ βολικά, ο μεσαιωνικός σταυροφορος εαυτος της.
Εκτοτε και νυν, δεν είχε παρα να συνεχισει να την συντηρεί, την Παλαιστίνη
και να την χρησιμοποιεί κατα περίπτωση:
- σαν γεωπολιτικο ξορκι,
- σαν μεταφυσικο πολιτικο-οικονομικο γιατρικο,
- σαν μαζικό συναισθηματικο εμβολιο,
- σαν συλλογικό συνειδησιακό βαλσαμο,
- σαν επιλεκτικό _ποιητικο αψεντι_,
- σαν διαχρονικό ιστορικό ναρκωτικό,
- σαν παραδοσιακό και αποτροπαιο νεκροτομειο άσκησης πολιτισμικης και ηθικης χειρουργικής και εποχιακής διενεργειας αυτοψιών ρουτίνας για να συσκοτιστούν τα αίτια θανάτου του ανθρωπισμού
- σαν παμπάλαιο εργαστηρι ταριχευσης του ιδεολογικου κουφαριού παρανοϊκων μειοψηφιων, οι οποίες μασκαρεμενες πίσω απο τις γελοίες μασκες των "-ισμων" τους, διακατέχονται από τον ακατανόητο μα διακαή όσο και ανόσιο πόθο, να επιμολύνουν με την αποκρουστική σκιά του ιδεοληπτικού στίγματός τους το μέλλον.
ώσπου στο τελος κατι σε κάνει να αναρωτιέσαι: ποιά είναι επιτέλους αυτή η Παλαιστίνη; και γιατί χρειάζεται να υπάρχει και να "γεννάει ξανά ανθρώπους που ονειρεύονται"; που ονειρεύονται τί;
αγαπημένε μου μύθε,
να ονειρεύεσαι ότι θα φυτέψεις ελιές και θα θρέψεις τα παιδιά σου και θα αγοράσεις σπίτι, ότι θα σηκώνεσαι και θα μπορείς να πας τη γυναίκα σου στο νοσοκομείο να γεννήσει αν χρειάζεται, ότι θα υπάρχει ένα ησυχο νεκροταφείο να θάψεις τους γονιούς σου.
ότι θα μπορείς να ζεις μακριά από τις σκευωρίες της κυβέρνησής σου, σ'ένα χώμα δύσκολο και δικό σου.
ότι θα μπορείς να αγαπάς πιο πολύ από ό,τι να φοβάσαι.
Δημοσίευση σχολίου