η άννα και οι οδοντίατροι

η άννα δε καθόταν στον οδοντίατρο, όταν της παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα πριν να πάει νήπιο. η οδοντίατρος μας είπε: αυτό το παιδάκι θελει ψυχίατρο.
τελικά μάλλον παιδοδοντίατρο ήθελε. τουλάχιστον έτσι φάνηκε στη συνέχεια.
ήταν ανέκαθεν ένα κακομαθημένο κατσικάκι μ'ένα τεράστιο φιόγκο στο κεφάλι της!
χάρη σ'αυτήν υποστήριξα εκείνο το διδαχτορικό καθιστή, καθότι 6 μηνών κυοφορούσα.
και μετά αυτή η μικρή είπε: βαρέθηκα! όλο θα μας τα πρήζεις με τους εκτυπωτές, τα τάκα τάκα του υπολογιστή, το άγχος του τέλους!
ε, %$#^$#^$#^, κι έπαψε να μεγαλώνει κι εγώ έπαθα υπερκόπωση.
δλδ αηδίες. αποφάσισα να ξεκουραστώ του κερατά, κι αφού έτρωγα του κερατά ψάρι πρωί, ψάρι μεσημέρι, ψάρι βράδυ, αποφάσισε να γεννηθεί εμπρόθεσμα έναν οκτώβρη... μια κουκλάρα, καταλαβαίνετε
(ε, κόρη μου είναι!)
τη γέννησα στην ελλάδα! ντόπιο κατσικάκι γάλακτος!
6 μηνών όμως, ο αδελφούλης μου ο παιδίατρος σώνει και καλά να τη δουν κάποιοι συνάδελφοι στο νοσοκομείο.
-γιατί;
-έτσι, μου φαίνεται αληθορίζει λίγο.
μπαμπάς στρατό, εγώ μόνη. οκ.
στο νοσο, το ραντεβού είναι με παιδονευρολόγο. αγριεύομαι.
(ήμουνα ακόμη χαζή τότε, τώρα έχω ξυπνήσει)
στην πλατη μου, βλέπω τη νευρολόγο να κάνει νόημα καταστροφής στον αδελφό μου.
το κερατό σου, γλυκιά μου. λέω τώρα.
γιατί γονιος είμαι. δεν είμαι ζώο να με κοροϊδεύεις.
μιλάω στο αρνάκι μου -έτσι τη λέω μέχρι σήμερα- γαλλικά.
η νευρολόγος μου λέει:
-τι κάνετε εκεί!!!;;
-της μιλάω γαλλικά. 20 χρόνια ζήσαμε έξω. να μη συμμετέχει το παιδάκι μας στην ιστορία της οικογένειας;
-τι λέτε κυρία μου!
σε έναν άρρωστο εγκέφαλο μιλάτε ξένη γλώσσα! αυτό το παιδί δε θα περπατήσει ποτέ, δε θα μιλήσει ποτέ!
Ε, ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ! ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟΜΑΤΑ: σε λυπάμαι χαμένη επαρχιώτισσα, δεν υπάρχουν ξένες γλώσσες για τα παιδιά, και λέγε εσύ ό,τι θέλεις...
ζητούσε του κόσμου τις εξετάσεις. κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι όλα είναι περίπου αηδίες και δεν έκανα καμία. με παρέπεμψαν σε εργασιοθεραπεύτρια, με την οποία τα καταβρήκα,
βέβαια με το δικό της τρόπο, το δόλιο το αρνάκι δεν το άφηνα ήσυχο... τι να αγγίζει νάιλον, μάλλινα, τριχωτά, πλαστικά, χίλια δυο. τι να γυρνάει από τη μια πλευρά κι εγώ να το καταπι΄ζω κι από την αλλη, τι το ένα τι το άλλο, ....
αλλά τα γαλλικά, γαλλικά!
μπαμπάς ελληνικά, μαμά γαλλικά.
χωρίς διακοπή, ό,τι μαλακία κι αν μου έλεγαν.
το παιδάκι μεγάλωνε.
16 μηνών η άννα ζωγράφιζε, εντάξει, όωπς πιάνουν το μολύβι τα μωρά!
στο ραντεβού καθόταν κι ήρθε η εργασιοθεραπεύτρια να τη δει. η άννα ζωγράφιζε.
την κοίταζε η άλλη από πίσω, γαλλομαθής και η ίδια.
-μιλάει;
-μιλάει.
-και τι λέει;
-διάφορα, πολλά.
η κυρία τ. ρωτά την άννα, η άννα δεν απαντάει. στο σπίτι βέβαια τραγουδούσε 'δυο δυο, στην μπανιέρα δυο δυο', ανήθικο πλάσμα! και να μας επιβάλλει να ξελιγωνόμαστε στο γέλιο και στο καμάρι, με τέτοια ανήθικα άσματα!
για να βοηθήσω, ρωτάω στα γαλλικά την άννα διάφορα.
η κυρία θέλει να τη φέρει σε δύκολη θέση. πώς να πούμε το σβέρκο;
και προσπαθώντας να την αγγίξει στο σβέρκο, ακουμπάει στον αγκώνα της άννας, και η άννα της λέει με σοβαρότητα:
σε λε κούντ!
(είναι ο αγκώνας)!
η κυρία γυρίζει και μου λέει: είναι άλλο παιδί. αυτό είναι άλλο παιδί.

ναι, δώσαμε το κανονικό στην ανακύκλωση και πήραμε ένα από τη λαϊκή....

το αρνάκι μου μεγάλωσε. με τα χάδια του παιδιού, τις υστερίες της μαμάς, τις σαχλαμπούχλες του μπαμπά, την αγάπη των παππούδων.
η ζωγραφική ήταν πάντα η αγάπη της.
ποιος μιλά για ζωγραφική και δε μιλά για μοναξιά...

ου...
πόσα να πω για την άννα.
που έπαιζε σε πανελλήνιους αγώνες πιν πόνκ κι εγώ δεν το ήξερα...
που κατόρθωνε να επιβιώνει σε κάθε δυσκολία χωρίς κάν να την αναφέρει...
που έπαιρνε πάντα τη θέση των άλλων και συνέτιζε και τους γονείς της ακόμη μπροστά σε πραγματικά προβλήματα...
που είχε το δικό μου ελάττωμα, να μην μπορεί να περάσει εύκολα εξετάσεις, γιατί στις εξετάσεις τα έχανε...

ΣΗΜΕΡΑ ΕΜΑΘΑ ΠΩς Η ΑΝΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΏΝ ΤΕΧΝΩΝ!

μου έρχεται να σας φιλήσω όλους!
θέλω να ευχηθείτε στο κοριτσάκι μου να είναι ευτυχισμένο! ακόμη κι από μέσα σας, δε με νοιάζει! αλλά να το κάνετε!