αγαπημένοι μου φίλοι και ένθερμοι αναγνώστες!
ησυχία παρακαλώ εκεί κάτω!
παρακαλώ!
όπως σας είχα υποσχεθεί, ναι ναι,
τούτο το ποστ το χρώσταγα στο λάσκαρη!
σας είχα πει ότι μετά θα το καταστρέψω.
ο λάσκαρης το διάβασε,
άρα η αποστολή του ποστ έφτασε στον παραλήπτη της, όπως μια ζεστή πίτσα την ώρα ενός ποδοσφαιρικού ματς!
τα υπέροχα σχόλιά σας δεν τα αγγίζω, κάντε τα ό,τι θέλετε,
αλλά για να μην αποκτήσω φήμη ότι τα ρίχνω στο λάσκαρη, από την αρχή σας είχα πει ότι θα καταργούσα αυτό το ποστάκι.
πολύ καλημέρα σας.
βαστάω μόνο αυτήν την παρακάτω πρόταση, που μου αρέσει ιδιαίτερα και μου φωνάζει: "α παράτα μας!"
ε, την παρατάω κι εγώ λοιπόν μόνη κι έρημη!
Η ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΛΛΟ ΠΡΆΜΑ. ένα ζωντανό σκουλήκι που σε τρώει και ανθίζεις.
18 σχόλια:
- Καλά είμαι!
Ελπίζω κι εσύ. Αν κρίνω από το νέο μπλογκ είσαι καλά!
Τι κρίμα, να καταστρέψεις τα προηγούμενα και να χαθούν τόσο όμορφα πράγματα που αγαπήσαμε...
Ευτυχώς είχα κρατήσει τα ημέτερα ποιητικά, διότι εάν τα έχανα, δεν θα σού ξαναμιλούσα...
αγαπημένε μου π.κ.,
είμαι μήδεια!
αλλά απλώς μπορεί και μερικές φορές να είμαι 'πα βου γα δι κε ζω νη'.
το ζήτημα είναι πού θα φτάσω.
κάποιος, νομίζω ο χάππυ, μα δε θυμάμαι, έγραφε για το πιος είναι πλούσιος.
ε, εγώ είμαι πλούσια.
θα ήθελα όμως να φτάσω στην ουσία.
συγγνώμη αν μαζί με τα δικά μου παρέσυρα στον καιάδα και πολλά υπέροχα δικά σας σχόλια. μα, ούτως ή άλλως, τα λόγια μας σίγουρα δεν είναι αθάνατα, έτσι δεν είναι;
φιλώ σε.
Κούκλα μου.
Υπάρχουν πράγματα που τα κάνει κάποιος και είναι άγια και κάποιοι άλλοι και είναι πρόστυχα.
Εσύ ότι και να κάνεις είναι άγιο.
Και ξέρεις γιατί??
Είσαι ένα από τα πιο ηθικά πλάσματα που έχω γνωρίσει.
Για'υτό λοιπόν μη σε νοιάζει τι λέει κάποιος.
Εγώ παίρνω όρκο για σένα.
νίκο, να πάρεις όρκο για μένα όταν θα τα έχω κακαρώσει! πριν, μην το ρισκαρεις!!
:)
εννοείται πως στην προκείμενη περίπτωση, ό,τι ήταν να γίνει έγινε. ήταν να γίνει ένα κείμενο, κι ήταν να πω ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο.
αγαπημένε μου φίλε, είναι τιμή μου να γράφεις έτσι. θα προσπαθήσω να μη σε απογοητεύσω...
Κοίτα τώρα, καλή μου, πως γίνονται οι παρεξηγήσεις...
Ο Νίκος από τη Σκόπελο που ξέρει σίγουρα τη Ρίτα και θα μπορούσε να είναι φίλος μου, άσε που μπορεί να κάναμε μαζί Πάσχα με τη βροχή, σε συμβουλεύει να μην ακούε τι λέει ο "κάποιος".
Αν το πάρω με την κακή έννοια θα βγάλω το υποδεκάμετρο και θα ρωτήσω: Ρε συ "αποτέτοιε" που ξέρεις που ήμουνα εγώ χτες βράδυ και με ποιόν τα έλεγα; Θέλεις να μετρήσουμε την οικειότητα που έχουμε;
Κι αρχίζει ο φαύλος κύκλος... Και στο τέλος αν δεν το χειριστούμε καλά πάει περίπατο και το απομεσήμερο της Μεγάλης Παρασκευής στον Αγνώντα και η εικόνα της φύσης που μου κάνει αγαπητό τον άνθρωπο...γιατί εγώ έγινα "κάποιος" κι αυτός "αποτέτοιος"
Για όλα φταις εσύ. Εγώ δεν σου είπα ποτέ όσα αναφέρεις. Καμιά κυρία δεν έχει γκομενικές προθέσεις στο διαδίκτυο. Τουλάχιστον όσο ξέρω εγώ.
Που από έλλειψη, όλο ερωτολογώ και δεν βρέθηκε μήτε πουλί πετούμενο να με παρηγορήσει...:)
Άσε που αν έτρεχε κάτι δεν θα έκανες ποτέ το κείμενο αυτό.
Νίκο, καλέ μου Νίκο, δεν διεκδικώ τίποτε πέρα από τις ωραίες σου φωτογραφίες που με πάνε καρφί στα παιδικά μου χρόνια...
Ψάξε για ό,τι θες. Ακόμη και για πετρέλαιο. Γιατί ο κύριος Νίκος έχει δίκιο. Εσύ ό,τι και να ψάχνεις χρυσάφι θα βρεις. Άσε που μου αρκεί ότι είσαι εδώ γύρω. Θα μιλήσουμε σύντομα. Είναι μέχρι να το πάρω απόφαση. Είμαι γνωστή κωλώστρα. Ο Λύκος ξέρει. Σε φιλώ και κοιτά να κοιμηθείς βαθιά και γλυκά. Να ξεκουράζεσαι.
Μάκια!
άλλος με το κουτάλι άλλος με το πετάλι κι άλλος μ΄ ένα σανδάλι (το άλλο το πήρε το ποτάμι)
γυναίκες στο διαδίκτυο
γράφουνε μπλογκ να βρούνε γκόμενο
από το ένα ποστ στο επόμενο
σύνηθες το φαινόμενο
μετά το μεσονύκτιο
ο γκόμενος μονάχος
γράφει κι εκείνος ιστολόγιο
φλερτάρει με το λεκτικό όργιο
δίνοντας τόνο λόγιο
μα παραμένει βράχος
Παρακαλώ μην παρεξηγηθεί κανείς
δεν απευθύνομαι σε κανέναν προσωπικά!
άνοιξε η Αbbtha το μπλογκ της
και γω άρχισα τις σαχλαμάρες!
κοπτοραπτού
ΝΑΙ!
είμαι πολύ τυχερή. βρίσκω χρυσάφι.
λάμπει στα μάτια μου, ποτέ μέσα μου. γι'αυτό περπατάω, από μικρή περπατούσα με πόδια χαρισμένα από τους άλλους...
γι'αυτό η ζωή έχει τόση γοητεία.
το ταξίδι είναι το χρυσάφι.
το επόμενο μπλογκι μου θα το ονομάσω: η εύθυμη χρυσοθήρα!
αλλά έχουμε καιρό ακόμα!
υπάρχει ένα υπέροχο βιβλίο για τον καυσοκαλύβη...
το είχα δίπλα στη λαυσαϊκή ιστορία
δεν ξεχνιούναι τέτοια βιβλία.
τα καταπίνεις και είναι το απόβαρο της ζωής σου μέσα σου.
δεν ξέρω πού είναι τώρα το βιβλίο αυτό, να έδινα τα στοιχεία του...
ένας καψομπλόγκης άλλος εδώ πέρα που να γνωρίζω είναι ο γούφας.
ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ.
για την κοκό είμαι σίγουρη ότι κοιμάται αυτή τη στιγμή, άρα θα δείτε τι θα κάνω με το σχόλιό της. περιμένετε παρακαλώ.
Πίσω μαντράχαλοι! Ποιός είναι αυτός ο Λάσκαρης; Πες του να διαλέξει αυτός, δεν έχω πρόβλημα.
Μαχαίρι
πιστόλι
ή
γυμνά χέρια;
ρε συ ένα εκ των δύο!
τρελάθηκα ρε! έπιασε το κόλπο και ζήλεψες;
ναι, αλλά ξέχασες και κάτι! χωρίς να γίνω κουμπάρα δε γίνεται, δε λέει!
μόνο άμα η δικιά σου παραλάβει τη λάκτα, τότε, κάνουμε χωριό!
(και μη νομίσεις ότι θα το ξεχάσω! θα σε κυνηγάω πάντα... σαν μια θάλασσα το βράχο!
γελώσα και υπόχρεη,
ε
α, για τον ένα εκ των δύο ή και για τους δύο:
ο λάσκαρης σήκωσε το γάντι.
αλλά με τους δικούς του όρους σε παρακαλεί: μονομαχεί μόνο με ρούμι
(δλδ δεν κατάλαβα αν θέλει να μονομαχήσει με το ρούμι και όχι μαζί σου... )
λοιπόν, αν δε μου φύγει το καυσοκαλυβικό μου, σίγουρα δε θα έχω ανάγκη από θέρμανση το χειμώνα!
μήπως με έπιασε σε λάθος εποχή;
καλημέρα σας!
Δημοσίευση σχολίου