γειά.
είμαι η άμπτθα.
είχα πετύχει αυτό το απίθανο όνομα, κι έτσι θέλω να με λέτε όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το είχα πετύχει λοιπόν, επειδή δεν ήξερα τι μου γινόταν, και στην ουσία νόμιζα πως έβαζα πάσγουορντ!!!
είχα φτιάξει εκείνο το μπλογκ για να μπορέσω να απαντήσω σε μια φίλη.
αυτήν ακριβώς για την οποία, παραδίδοντας τα κλειδιά και τη σκυτάλη της φιλίας, κατέστρεψα το μπλογκ μου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις υπόνοιες προδοσίες που με φόρτωσε.
σήμερα βγήκα από το νοσοκομειάκι που μπήκα χτες για έλεγχο. ε λοιπόν, επαληθεύτηκε: κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. ωραία κουβέντα. είχα ένα τριπλό μπάι πας στο κεφαλάκι, για να αιματώνεται το δεξί ημισφαίριο, μιας και όλες οι κανονικές δίοδοι είχαν καταστραφεί σε μια όχι και τόσο πετυχημένη επέμβαση πριν μερικά χρόνια...
από τα τρία μπάι πας μόνο το ένα λειτουργεί.
ΌΜΩΣ,
ενώ μόνο αυτό λειτουργούσε, συγχρόνως, συμβαίνει και κάτι εντελώς φυσιολογικό, και γι'αυτό, θαυμαστό και σωτήριο: έχουν αναπτυχθεί πολλά αγγεία που τρέφουν το δεξί ημισφαίριο μέσω του αριστερού.
έχω λιγο δρόμο ακόμη.
έφευγα σήμερα από το νοσοκομειάκι μόνη μου. περπατούσα έξω μπανταρισμένη και φορτωμένη με τη τσάντα, τις σκέψεις και τα χρόνια μου.
θα μπορούσα να τηλεφωνήσω στην οικογένεια, σε φίλους, να έρθουν να με πάρουν.
δεν το έκανα, γιατί ξεκαθαρίζω λογαριασμούς.
το ξεκαθάρισμα λογαριασμών είναι σαν τα κρεμμύδια.
τα καθαρίζεις και κλαις -εγώ δεν έκλαιγα-
το κλάμα των κρεμμυδιών του νερούντα είναι από ευτυχία -για μένα δεν ήταν ούτε αυτό¯
το κρεμμύδι μένει γυμνό.
αυτό τρώγεται, το άλλο είναι για πέταμα.
κι εγώ προχωρούσα φορτωμένη με τα προηγούμενα, αλλά και με τη σκέψη της γύμνιας.
γυμνότης η αλήθεια.
μ'αυτή την έννοια η καταστροφή ενός ηλίθιου μπλογκ είναι μια επιτυχής διαδικασία: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα.
ένας καινούριος κύκλος ματαιότητας αρχίζει σήμερα.
καλό σκ!