Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

21 Μαρτίου λαμπερός ήλιος

μπορεί να είχα βάλει τα καλά μου για να βρούμε σπίτι στο βέλγιο. όταν άκουσαν να μιλάμε άλλη γλώσσα, μας είπαν γεια!

ο έλληνας από το κογκό είχε φτάσει με πυροβολημένο τον καρπό στην επανάσταση των 'μαύρων' στο αεροδρόμιο του ζάβεντεμ, βρυξέλλες. παραχώρησαν στην οικογένειά του σπίτι στη λουβαίν, πήγαμε με τη μαμά να τους δούμε. πικρό, να έχεις χάσει χέρι. πολύς θυμός. κι η κόρη του θυμόταν εκδικητικά: καλά κάναμε κι εμείς, όταν δεν ήταν καλά σιδερωμένο το πουκάμισό μου, γέμιζα την μπανιέρα νερό κι έχωνα το κεφάλι του υπηρέτη μέσα.

ε, η κυρία κονδύλη, καθηγήτρια πανεπιστημίου. κι απάντηση: εμ, από τη γνωστή οικογένεια βλέπεις!

αντ' από δω! αλβανέ! ε αλβανέ!

δεν μπορούν οι βόρειοι να πληρώνουν λεφτά για να περνάνε καλά οι νότιοι. (οι αμερικάνοι τον έκαναν πιο νωρίς αυτό τον πόλεμο, εμείς τον κάνουμε τώρα).

χωριάτη!

να φύγουν οι ξένοι! έχουν κάνει την αθήνα μπάχαλο! χτες πάντως, που έφευγα από το πανεπιστήμιο, ανάμεσα στη νομική σχολή και το δημοτικό κέντρο της αθήνας, μια κυρία μου φώναζε: φύγετε! κινδυνεύετε, δεν το καταλαβαίνετε;! = εις άπταιστον ελληνικήν, προφοράντε και λεξιλόγιο κυνηγούσαν όλοι μαζί κάποιον που βάσταγε μια σύριγγα. ήθελαν να του την πάρουν και τον χτυπούσαν. μπήκα λίγο στη μέση, το έσκασε, παρακάτω βγήκε από τη νομική ένας άλλος, ψηλός δυο μέτρα μα ετοιμόροπος, έκοψε το δρόμο σ'αυτόν που έτρεχε με τη σύριγγα στο χέρι κι άρχισε το ξύλο. κάθησα εκεί μιλώντας και προσπαθώντας να τους χωρίσω. το ψέμα περί ασύλου να λήξει, κανένα θέμα: οι έλληνες ναρκομανείς έχουν καταλάβει το χώρο ανάμεσα στη νομική και το δημοτικό κέντρο, τρυπιούνται μέρα μεσημέρι, βλέπεις χίλια δυο. θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά μου και τα παιδιά μας. είναι όλοι τους παιδιά μας. τώρα.

η μαύρη ψυχή είναι σαν τη μαύρη μέρα, δεν έχει σχέση με το δέρμα.

μέρα της ποίησης σήμερα. είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά τον ελύτη. μου είχε χαιδέψει τα μαλλάκια, καθώς καθόμουν και τον άκουγα στη σκουφά. είχα γνωρίσει το βρεττάκο, που μου είχε στείλει μια συλλογή στο βέλγιο. αυτόν τον είχα γνωρίσει χάρη στον φοβερό κωστή τσιρόπουλο.
είχα γνωρίσει τον αγαπημένο μου άραβα, τον άδωνη. κι άλλους πολλούς! πω πω, γνωριμίες! τις λες και χορταίνεις.

όμως χωρίς όνομα, έχω διαβάσει στίχους στο διαδίκτυο που με συγκλόνισαν, που μου έδωσαν κλωτσιά, που με κινητοποίησαν. κι ας είναι ξένος προς τη δόξα ο συγγραφέας τους. αυτός ο μαύρος ποιητής, αυτός που γράφει όπως ο άνεμος τραγουδάει μέσα στις φυλλωσιές,
αυτός ο ξένος ποιητής,
αυτός ο μικρός μπροστά σε κάτι 'παιδιά που τα έλεγαν κριτικούς' και πορεύονται με δικούς τους γνώμονες, και δικά τους αγγούρια, και δικά τους έμπλοκα και σύμπλοκα και κόμπλεξ και σου μου του και να μην πω

τω αγνώστω ποιητή,
αυτόν,
σήμερα εγώ του λέω, όποιος κι αν είναι, ευχαριστώ. και να συνεχίσει.

σήμερα είναι η ημέρα του οποιουδήποτε ρατσισμού.
καλή σας μέρα, να το θυμάστε όχι σήμερα. διαρκώς.
ο ρατσισμός έχει να κάνει και με την αρνητική, αλλά και με τη θετική άποψη για κάτι που δεν είναι από αυτή την οπτική, ουσιώδες.

11 σχόλια:

Sue G. είπε...

Καλημέρα! Πολύ καίρια ανάρτηση :-)

Unknown είπε...

ευχαριστώ σού! να είσαι καλά!
ο ρατσισμός και η σνομπαρία το ίδιο είναι, η κριτική δεν είναι πάντα καλόβολη και καλόβουλη.

Dreamer on the Poof είπε...

Πάντα χρειάζεται η δράση/αντίδραση, ακόμη και εάν είναι κακόβουλη . . .

Σε ενεργοποιεί . . .

Στο χέρι του καθενός είναι να μάθει να την αξιοποιεί Θετικά . . .

Σχολείο είναι η Ζωή . . .


« Του αγέρα τη βοή αγάπησα
Σαν παιδί μου
Τον παρακαλούσα να μη σταματήσει ποτέ . . . »

Unknown είπε...

αγαπημένε μου μιχαηλάν!
δε με ξέχασες ακόμη λοιπόν, κι αυτό ακριβώς μέσα στην ανωνυμία του είναι απόλυτα θετικό! χίλια ευχαριστώ.
σίγουρα και το κακόβουλο, αν είναι όντως κακόβουλο, και το καλόβουλο, αν όντως είναι αληθινό, είναι θετικά κομμάτια ΜΑΣ, δλδ μπαίνουν μέσα μας και μας καλλιεργούν. ουσιαστικά, ο κόσμος μας, που είναι κόσμος αισθήσεων, είναι κόσμος στραμμένος προς τα έξω.
η ενεργοποίηση έρχεται από έξω, σφηνώνει μέσα, αν υπάρχει μέσα, και γίνεται σκέψη στο γαϊτάνι της ανθρωποσύνης μας.
όταν όμως στο σχολείο που είναι η ζωή, κάποιοι από μας μπαίνουν συστηματικά στην τάξη του 'κονέ και σε ξέρω, με ξέρεις και δοξαζόμαστε', ωπ, εκεί...:(

υγ. να σε ρωτήσω τώρα κάτι; αυτοί οι στίχοι που έβαλες ποιανού είναι;
καλημέρα!

Dreamer on the Poof είπε...

. . . λόγω του ότι ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και έχοντας την πεποίθηση ότι τελευταία κάνω λάθη επαναλαμβανόμενα , άνοιξα το "Λάθος Τρένο"΄;)


ΥΓ. σε όποια τάξη και με όποιους συμμαθητές και αν μας βάζουν,
αυτό που μετράει είναι, εάν ΕΜΕΙΣ στο τέλος της χρονιάς θα περάσουμε τις εξετάσεις . . .

θα έρθει κάποια στιγμή που οι μη επιμελείς θα μείνουν μεταξεταστέοι και έτσι θα χωρίσουν οι δρόμοι μας . . .

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Ο Μαύρος ειναι ο καλύτερος φίλος του Ανθρώπου ... Το πίστευα, το πιστεύω και ΠΑΝΤΑ θα το πιστεύω. Πού βλέπετε λοιπόν "ρατσισμό" σε μιαν άποψη, ενός πολίτη, μιας δημοκρατικά φερόμενης, Κοινωνίας ????

ΜΗ Χ@!$Ω ...........

Unknown είπε...

μιχαηλάν, με έχεις συγκινήσει με την εκτίμηση που θαρρώ πως μου δείχνεις. ευχαριστώ, κ δεν ξέρω αν την αξίζω.

μα, τι λέω! ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΖΩ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ, ΠΕΣΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥς ΑΛΛΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΕΤΡΙΟΦΡΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ,
ΆΛΛΩΣΤΕ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΔΟΞΑ

(μεταξύ μας αυτό παίζεται, αλλά κυρίως μου αρέσει να με αγαπάνε, αυτό το έχω ανάγκη)!!!!!!

Unknown είπε...

πάνο, για ποιον μαύρο μιλάς; λόγω εκλογών εγώ σκέφτηκα τον μαυρογιαλούρο, χα χα χα!
και μια και μιλάμε για μαύρο, μια φορά που δε θα την ξεχάσω ποτέ,
τότε που είχαμε τον πρώτο σκύλο στην οικογένεια (τώρα είμαστε στον τρίτο), τον γουίζι, που ήταν κατάμαυρος, και τον αγαπούσε ιδιαίτερα αυτός που τον είχε διαλέξει μεταξύ των αδεσπότων, ο σεραφείμ, 4 χρόνων τότε...
κάτι έκανα στην κουζίνα, μιλούσα και με το σεραφείμ και του λέω: θα μου δώσεις ένα φιλάκι;
έσκυψα για να με φτάσει.
αυτόματα πήρα δυο φιλιά, ένα σε κάθε μάγουλο:
ο σεραφειμάκος με φίλησε από το ένα μάγουλο, κι ο γουίζι από το άλλο.
ήταν τόσο υπέροχη η στιγμή που δε θυμάμαι από ποιο μάγουλο φίλησε ο ένας ή ο άλλος. και τα δυο ήταν το ίδιο συγκινητικά...
φιλώ σε και καλή σου μέρα, που είναι ηλιόλουστη και είμαι σίγουρη πως κάτι καλό θα σου συμβεί σήμερα!

Dreamer on the Poof είπε...

Είναι μεγάλη κουβέντα για το τι υπερισχύει ή θα έπρεπε να υπερισχύει στην πραγματική ζωή.

Η αγάπη ή κάποιος αντίπαλος της στην πρώτη θέση ;

Ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε το ‘(παν) μέτρον άριστον’
και να ακολουθήσουμε τα μονοπάτια των φύλλων. . .

[ δεν διαφωνούμε . . . επαναστατούμε . . . ]

Unknown είπε...

να σταθούμε λοιπόν όρθιοι ξανά.
θέλουμε ρίζες και φύλλα
αέρα
νερό
δε θέλουμε πολλά.
τα έχουμε ήδη όλα.

(εκτός από όραμα) φοβούμαι.