Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

γεύση νεκρού στο στόμα
αλλοιώνεται η ησυχία των οστών του προσώπου, νομίζεις πως όλα κουνιούνται θες να αποβάλεις τη σκέψη την αίσθηση ξέρεις πως είναι απλώς παραίσθηση ή διαίσθηση.
ή απλώς, πόνος στη μνήμη.
πονάει ένας φίλος που χάθηκε άδικα, και μείναμε εμείς μόνοι μας να κοιτάμε μακριά τη θέση που δεν έχει πια εκείνος.
τον θυμάμαι λεβέντη να με περιμένει στη στάση του μετρό. άγνωστος. εσύ είσαι; εσείς είστε;
γεύση νεκρού στο στόμα, μιας και το περατίκι το βαστά σε χρόνο άδικο, έτσι μου φαίνεται.
με πικραίνει αυτό.
σήμερα τον θυμάμαι πιο πολύ από ποτέ. ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, φίλε μας. όσο περνά ο καιρός δεν μπορώ να σε ξεχάσω.

10 σχόλια:

Simone Le Baron είπε...

La poésie est le pain de l'âme grecque et le pain la meilleure façon de partager l'amitié...
Simone

Unknown είπε...

du pain et du vin avec toi, bientot a athenes (pardon pour les accents!)!...:)

Simone Le Baron είπε...

xoris allo !!!

Unknown είπε...

υπέροχα! θα σου στείλω μήνυμα τηλέφωνο.
τι χαρά!

Simone Le Baron είπε...

Ελπίζω να μπορέσω να εγκαθισταθώ τον Απρίλιο. Μου μένει μονο ενα πραγματάκι να κανονίσω (τα χρήματα...) και έρχομαι!!!
S

Unknown είπε...

το καλύτερο να γίνει, με τον πιο εύκολο κι ανώδυνο τρόπο!
σε περιμένουμε με αγάπη!

Simone Le Baron είπε...

http://simone-le-baron.blogspot.com/2010/11/polytechnique-17-novembre-1973.html
Δες το αυτο εσυ που ξερεις τοσο καλα τα γαλλικα, και καλλιτερα απο τους περρισοτερους γαλλους, και θα καταλαβεις γιατι με νιωθεις τοσο πολυ οπως με νιωθουν ολες οι φιλες μου ελληνιδες και οπως φυσικα τις νιωθω κι εγω. Ο ελληνικος λαος κι εγω ειμαστε αδελφες ψυχες. Περιμενω λοιπον με αγαπη να ερθω κοντα σας : ειναι η μοιρα μου...

annabanana είπε...

Αυτα που γραφω παρακατω δεν εχουν σχεση με την αναρτηση σας, το λεω για να μην παρεξηγηθουν τα γραπτα μου. Δεν ξερω πως να αρχισω κ να με συγχωρειτε γι αυτο αλλα θα τα γραψω οπως τα νοιωθω. Λοιπον, εγω σας αγαπω παρα πολυ! Μη με παραξηγησετε δεν ειμαι stalker! φοιτητρια σας ειμαι. Μια απο τις χιλιαδες ψυχες που εχετε αγγιξει. Εσεις μπορει να μην το καταλαβαινετε αλλα ολο τα υπολοιπα εμψυχα οντα γυρω σας αναγνωριζουν οτι εσεις δεν ειστε 1 απλος ανθρωπος. Βγαζει μια δονηση η υπαρξη σας γι αυτο ειναι τοσο δυσκολο σε μερικους να σας δεχθουν. Μετα την επαφη μαζι σας νοιωθουν αδειοι, ανουσιοι, αναιτιοι ως υπαρξεις επειδη ειστε τοσο μα τοσο ΦΩΤΕΙΝΗ! κατι περα απο οτιδηποτε γηινο. Κατα τη γνωμη μου δε θα επρεπε να ειστε τοσο ταπεινη. Πιστευω πως δε θα επρεπε να κρυβετε το μεγαλειο σας. Χθες για παραδειγμα, την ωρα που μας μιλουσαν ο κ. Π, ο κ. Δ, και ο κ. Γ στη μεγαλη αιθουσα εσεις καθοσασταν σε 1 θεση κ οταν ειδατε οτι στεκοταν 1 κοπελα στην πορτα σηκωθηκατε αμεσως και της δωσατε τη θεση σας. Γιατι το κανατε αυτο??? υπηρχαν θεσεις πισω ΑΝ ηθελε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να ακουσει τι γινοταν. Δεν ηθελε. Εσεις ομως γιατι επρεπε να παραχωρησετε το χωρο που καταλαμβανατε? ηταν σαν να λεγατε εγω δεν αξιζω να καθομαι εδω εσυ αξιζεις περισσοτερο να παρε. Δεν ξερω αν βγαινει αυτο που θελω να πω γιατι εχω τρομερα νευρα αυτη τη στιγμη αλλα θα προσπαθησω. Λοιπον, να σας πω γιατι στεκοταν, ειχε ερθει να ΠΑΡΕΙ σημειωσεις δηλαδη να αντιγραψει τον κοπο ενος αλλου κ ετυχε ο κ. Γ να την μπασει μεσα, αλλωστε ολους οσους εβλεπε τους εβαζε μεσα. Τεσπα, αφου κοιταξε γυρω αδιαφορα, εντοπισε 3 η 4 αδειες θεσεις που ομως δεν της εκαναν επειδη η μια ηταν πολυ μεσα, η αλλη διπλα σε μια κοπελα παχουλη που προφανως της χαλουσε την αισθητικη, η αλλη παλι σε μια παχουλη πιο ψηλη κ πιο νταρντανα απο την πρωτη κ η τελευταια διπλα σε ενα απο τα ελαχιστα αγορια της αιθουσας που ειναι καπως ασουλουπωτος, συλφιδα. Κανεις δεν ηταν αξιος να κατσει αυτη διπλα του. κ εκει που ετοιμαζεται να φυγει σηκωνεστε εσεις κ της παραχωρειτε τη θεση σας. Κ η κυρια που καθοταν στην ακρη της σειρας ηταν καθηγητρια οπως εσεις (στο επαγγελμα γιατι εσεις ειστε πολυ μα πολυ περισσοτερα απο αυτο) k οχι μονο ηταν μπροστα μπροστα αλλα ειχε κ 1 θεση αδεια διπλα της οπου ακουμπουσε τον καφε της!!!! Κανεις δεν πηγε να της πει παρτε τον καφε σας μανταμ που εχετε απλωθει να κατσει ο κοσμος! κανεις! γιατι αυτη ειχε υφος! οταν σηκωθηκατε η διπλανη μου ειπε "κοιτα ρε σηκωθηκε ολοκληρη κονδυλη για να κατσει αυτη η βλαμμενη η...... κ το ζωο παει, κοιτα που εκατσε! σηκωθηκε η καθηγητρια για να κατσει η ψυλομυτα η.....! Πως κ δεν εβγαλε 1 απο τα μαντηλακια της να καθαρισει την καρεκλα η αγγουρω? χαχαχαχα" Παρτε το χαμπαρι, ειστε ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ σε αυτον τον κοσμο. Υπαρχουν ατομα που βρισκουν παρηγορια στα γραπτα σας σε ασχημες στιγμες. Ειστε η ιδια μια παρηγορια, 1 ζεστο φως, εχετε το ιδιο βλεμμα ολο γλυκα για αυτους με τις πλαστικες σαγιοναρες αλλα κ για αυτους με τις burberry τσαντες. Ολοι οι φοιτητες σας σας αγαπαμε γιατι δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως! Σας παρακαλω μην αδικειτε τον εαυτο σας κ μην παραχωρησετε τη θεση σας ποτε ξανα με ολες τις εννοιες που μπορει να παρει η λεξη "θεση". Εχετε ΚΕΡΔΙΣΕΙ το δικαιωμα να ΕΙΣΤΕ οταν η συντριπτικη πλειοψηφια απο εμας το εχει απλως ΠΑΡΕΙ κ απλως ΕΙΝΑΙ. συγγνωμη για το μεγαλο ποστ ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου, να ειστε παντα υγιης εσεις κ οι αγαπημενοι σας!

Unknown είπε...

ευχαριστώ.
η ευγένεια και η προσοχή που δείχνει αυτό το μήνυμα είναι σίγουρα παραπάνω από το ελάχιστο που θα μπορούσε να αντιστοιχούσε στο μεσόκοπο άνθρωπο που είμαι.
συγκινήθηκα.
γοητεύτηκα. ναι παιδιά, που έχουν τα μάτια καθαρά και εύχομαι να βλέπουν πάντα μακριά.
σκέφτηκα να σβήσω αυτό το ποστ, γιατί δεν το αξίζω, γιατί, γιατί...
μα αποφάσισα να το αφήσω.
να ευχαριστήσω.
να πω μπράβο, γιατί αυτός/ή που έγραψε αυτό το μήνυμα, και προφανώς αυτή αφού έβαλε ψευδώνυμο αυτό που γράφει εδώ, είχε την απόλυτη αξιοπρέπεια να είναι εντελώς ανώνυμη.
δηλαδή μου χάρισε μιαν ελπίδα, που, όντως, την έχω ανάγκη.
θα γράψω τώρα μια ανάρητηση για σένα.

Unknown είπε...

άνναμπανάνα,
σε παρακαλώ κοίτα την επόμενη ανάρτηση. την έγραψα για σένα.
και πάλι ευχαριστώ.