λοιπόν, δουλεύω σ'ένα ίδρυμα ξακουστό. όντως σπουδαίο, που το αγαπώ. εκεί στην πόρτα του Ιδρύματος, περνούσε ώρες ο Κολοκοτρώνης, νουθετώντας με την ύπαρξή του, όχι μόνο με την κουβέντα του, τους πρώτους φοιτητές.
ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης είναι δύο εξέχουσες μορφές του απελευθερωτικού αγώνα της Ελλάδας εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. στα πλαίσια των επαναστάσεων της εποχής, που είχαν αρχίσει στην Ευρώπη με τη Γαλλία του 1789 κι είχαν συνεχιστεί σε διάφορες χώρες, όπως η Ελλάδα, το Βέλγιο, η Ιταλία κλπ. μερικοί βλαμμένοι λένε ότι η ελληνική επανάσταση έγινε εναντίον των κοτζαμπάσηδων, και μετατρέπουν αφενός μια επανάσταση σε εμφύλιο, ενώ -βεβαίως-βεβαίως και λόγω εμπειριών δικών τους- ξεχνούν ότι συνεργαζόμενοι με τον εκάστοτε κατακτητή υπήρχαν πάντοτε, και καμιά φορά οι συνεργαζόμενοι δεν ήταν αυτοί που νομίζουμε (πρόταση αντίθετη από αυτήν: 'δεν είν' αυτό που νομίζεις', στην πόρτα μιας κρεβατοκάμαρας).
ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης πάλεψαν και οι δυο, όπως και άλλοι, για την ανόρθωση του ελληνικού πολιτισμού, όπως, λίγο αργότερα, κάποιες δεκαετίες, πάλεψαν και οι Άραβες για να πετάξουν το ζυγό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και να ξαναβρούν το δικό τους εαυτό και τη δική τους αραβική ύπαρξη.
ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης, ήταν προσωπικά εχθροί μεταξύ τους.
είναι γνωστό κι από τις αναμνήσεις και τα γραφούμενα και των δυο. όμως είναι εξίσου αλήθεια, και βαθύτερη αλήθεια ακόμη, ότι πάνω απ' όλα, θυσίασαν τη ζωή τους (όχι το θάνατό τους), τα χρόνια τους, τις στιγμές τους, όλα, για την πατρίδα τους.
στα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, συγκινητική είναι η στιγμή που ο Μακρυγιάννης συναντάται μ'ένα γάλλο αξιωματούχο του γαλλικού ναυτικού που στηρίζει την Ελλάδα.
η ιδέα του γάλλου είναι διαφορετική από την ιδέα του μακρυγιάννη.
ο γάλλος σκέφτεται και εξηγεί, προφανώς μέσω μετάφρασης, στο μακρυγιάννη, ότι αφού οι ελληνικές δυνάμεις είναι τόσο μικρές, δεν πρέπει να κάνουν την επίθεση που ετοιμάζουν.
ο μακρυγιάννης έχει αντίθετη άποψη.
στηρίζεται όχι στον αριθμό, προφανώς, αλλά, προφανέστατα, σε κάτι άλλο που ο γάλλος δεν μπορεί να καταλάβει: την επανάσταση στην καρδιά των ελλήνων, το 'δεν πάει άλλο, αλλάζουμε τώρα' που εμφωλεύει την πραγματική επανάσταση.
ο γάλλος ακούει, βλέπει ότι έχει αποτύχει να μεταπίσει τον μακρυγιάννη, σηκώνεται και λέει 'τρε μπιέν' (γράφει ο μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα, άρα με διερμηνέα έγινε η κουβέντα).
τρες μπιέν,
σαν να λέει: εντάξει, εγώ σας τα είπα, εσείς όμως δε θέλατε να με ακούσετε. (δείτε παρακάτω στο παράρτημα το εν λόγω κείμενο)
μη σας τα πολυλογώ, αν το γράφω τώρα είναι γιατί η ιδέα που είχε ο μακρυγιάννης έσωσε την κατάσταση, παρά το 'τρε μπιέν' του γάλλου.
φυσικά και το θυμάμαι τώρα. μόλις είδα στην τηλεόραση έναν έλληνα πολιτικό με αρχαιοπρεπές ελληνικό όνομα, που είχε ακριβώς τη θέση του γάλλου.
η ελλάδα δε σκύβει το κεφάλι.
δε με ενδιαφέρει αν αυτό είναι μήνυμα διαφημιστικό κόμματος, δε με νοιάζει κανένα κόμμα. σκασίλα μου για τον κάθε κόπανο που ενδεχομένως σε καλό ή κακό κόμμα θέλει να ανελιχθεί, να φανεί, να, να, να...
με ενδιαφέρει ότι αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, γίνεται μια προσπάθεια όπου η ελλάδα δε μαθαίνει γαλλικά για να λέει τρε μπιεν στον καθένα. δε μαθαίνει αγγλικά ή γερμανικά για να σκύβει το κεφάλι. δεν 'σκέφτεται ευρωπαϊκά' σε ξένη γλώσσα. σκέφτεται ότι είμαστε πολίτες μιας χώρας της ευρώπης, πως έχουμε αξιοπρέπεια που δεν εξαργυρώνεται ούτε πωλείται, καλλιεργείται μόνο, από το όραμα της ζωής.
παράρτημα:Γιώργος Σεφέρης, Ένας Έλληνας - ο Μακρυγιάννης
Πηγή: Γιώργου Σεφέρη, «Δοκιμές», εκδ. Ίκαρος, Αθήναι 1981 (4). πηγή από όπου εγώ, ελένη κονδύλη, βρήκα τώρα το κείμενο, και σας παραπέμπω για να διαβάσετε το συνολικό κείμενο: http://palio.antibaro.gr/culture/seferis_makrugiannhs.htm
ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης είναι δύο εξέχουσες μορφές του απελευθερωτικού αγώνα της Ελλάδας εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. στα πλαίσια των επαναστάσεων της εποχής, που είχαν αρχίσει στην Ευρώπη με τη Γαλλία του 1789 κι είχαν συνεχιστεί σε διάφορες χώρες, όπως η Ελλάδα, το Βέλγιο, η Ιταλία κλπ. μερικοί βλαμμένοι λένε ότι η ελληνική επανάσταση έγινε εναντίον των κοτζαμπάσηδων, και μετατρέπουν αφενός μια επανάσταση σε εμφύλιο, ενώ -βεβαίως-βεβαίως και λόγω εμπειριών δικών τους- ξεχνούν ότι συνεργαζόμενοι με τον εκάστοτε κατακτητή υπήρχαν πάντοτε, και καμιά φορά οι συνεργαζόμενοι δεν ήταν αυτοί που νομίζουμε (πρόταση αντίθετη από αυτήν: 'δεν είν' αυτό που νομίζεις', στην πόρτα μιας κρεβατοκάμαρας).
ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης πάλεψαν και οι δυο, όπως και άλλοι, για την ανόρθωση του ελληνικού πολιτισμού, όπως, λίγο αργότερα, κάποιες δεκαετίες, πάλεψαν και οι Άραβες για να πετάξουν το ζυγό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και να ξαναβρούν το δικό τους εαυτό και τη δική τους αραβική ύπαρξη.
ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης, ήταν προσωπικά εχθροί μεταξύ τους.
είναι γνωστό κι από τις αναμνήσεις και τα γραφούμενα και των δυο. όμως είναι εξίσου αλήθεια, και βαθύτερη αλήθεια ακόμη, ότι πάνω απ' όλα, θυσίασαν τη ζωή τους (όχι το θάνατό τους), τα χρόνια τους, τις στιγμές τους, όλα, για την πατρίδα τους.
στα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, συγκινητική είναι η στιγμή που ο Μακρυγιάννης συναντάται μ'ένα γάλλο αξιωματούχο του γαλλικού ναυτικού που στηρίζει την Ελλάδα.
η ιδέα του γάλλου είναι διαφορετική από την ιδέα του μακρυγιάννη.
ο γάλλος σκέφτεται και εξηγεί, προφανώς μέσω μετάφρασης, στο μακρυγιάννη, ότι αφού οι ελληνικές δυνάμεις είναι τόσο μικρές, δεν πρέπει να κάνουν την επίθεση που ετοιμάζουν.
ο μακρυγιάννης έχει αντίθετη άποψη.
στηρίζεται όχι στον αριθμό, προφανώς, αλλά, προφανέστατα, σε κάτι άλλο που ο γάλλος δεν μπορεί να καταλάβει: την επανάσταση στην καρδιά των ελλήνων, το 'δεν πάει άλλο, αλλάζουμε τώρα' που εμφωλεύει την πραγματική επανάσταση.
ο γάλλος ακούει, βλέπει ότι έχει αποτύχει να μεταπίσει τον μακρυγιάννη, σηκώνεται και λέει 'τρε μπιέν' (γράφει ο μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα, άρα με διερμηνέα έγινε η κουβέντα).
τρες μπιέν,
σαν να λέει: εντάξει, εγώ σας τα είπα, εσείς όμως δε θέλατε να με ακούσετε. (δείτε παρακάτω στο παράρτημα το εν λόγω κείμενο)
μη σας τα πολυλογώ, αν το γράφω τώρα είναι γιατί η ιδέα που είχε ο μακρυγιάννης έσωσε την κατάσταση, παρά το 'τρε μπιέν' του γάλλου.
φυσικά και το θυμάμαι τώρα. μόλις είδα στην τηλεόραση έναν έλληνα πολιτικό με αρχαιοπρεπές ελληνικό όνομα, που είχε ακριβώς τη θέση του γάλλου.
η ελλάδα δε σκύβει το κεφάλι.
δε με ενδιαφέρει αν αυτό είναι μήνυμα διαφημιστικό κόμματος, δε με νοιάζει κανένα κόμμα. σκασίλα μου για τον κάθε κόπανο που ενδεχομένως σε καλό ή κακό κόμμα θέλει να ανελιχθεί, να φανεί, να, να, να...
με ενδιαφέρει ότι αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, γίνεται μια προσπάθεια όπου η ελλάδα δε μαθαίνει γαλλικά για να λέει τρε μπιεν στον καθένα. δε μαθαίνει αγγλικά ή γερμανικά για να σκύβει το κεφάλι. δεν 'σκέφτεται ευρωπαϊκά' σε ξένη γλώσσα. σκέφτεται ότι είμαστε πολίτες μιας χώρας της ευρώπης, πως έχουμε αξιοπρέπεια που δεν εξαργυρώνεται ούτε πωλείται, καλλιεργείται μόνο, από το όραμα της ζωής.
παράρτημα:Γιώργος Σεφέρης, Ένας Έλληνας - ο Μακρυγιάννης
Πηγή: Γιώργου Σεφέρη, «Δοκιμές», εκδ. Ίκαρος, Αθήναι 1981 (4). πηγή από όπου εγώ, ελένη κονδύλη, βρήκα τώρα το κείμενο, και σας παραπέμπω για να διαβάσετε το συνολικό κείμενο: http://palio.antibaro.gr/culture/seferis_makrugiannhs.htm
Την αιτία της ελληνικής επανάστασης και του ολέθρου των τυράννων τη διατυπώνει ο Μακρυγιάννης με μιά λέξη στο στόμα ενός αντιπάλου, όπως ο Αισχύλος βάζει τους εχθρούς να μιλούν για την καταστροφή της Σαλαμίνας. «Θα χαθούμε γιατί αδικήσαμε». Τους αρχαίους, αν θέλουμε πραγματικά να τους καταλάβουμε, θα πρέπει πάντα να ερευνούμε την ψυχή του λαού μας. Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν στα 1821. Ο Μακρυγιάννης τα κρατά στη μνήμη του για να τα σημειώσει χρόνια αργότερα, κατά τα 1829, αφού μάζεψε όλη την πείρα της τρομαχτικής εκείνης πάλης. Tον βλέπω να τα συλλογίζεται σε δύσκολες ώρες. Υπάρχουν πίσω από κάθε του πράξη και από κάθε του απόφθεγμα. Πίσω από την ακόλουθη συνομιλία που έχει με το Γάλλο ναύαρχο de Rigny, όταν ετοιμάζεται να πολεμήσει στους Μύλους:
«Εκεί πού 'φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί: Μου λέγει:
»- Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες· τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;
»Του λέγω:
»- Είναι αδύνατες οι θέσες κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξομε την τύχη μας σ’αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’έναν τρόπο· ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.
»- Τρε μπιεν, λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος» (Β' 169).
Αυτή είναι η πίστη και η ασφάλεια που μας δίνει ο Μακρυγιάννης.
