ελλάς το μεγαλείο σου και πώς κόβονται γέφυρες για τη χώρα μας

λοιπόν, ένας 'γνωστός' μου, πήρε ένα βραβείο από άλλη χώρα.
έγραψαν στο πανεπιστήμιό του, σε συγκεκριμένα πρόσωπα (που μάλιστα τον είχαν ρωτήσει ποια είναι ονομαστικά). η επιστολή είχε ως εξής:


τάδε πανεπιστήμιο δυτικής ευρώπης
τάδε καθηγητής
διευθυντής της τάξης των Γραμμάτων της τάδε βασιλικής Ακαδημίας της τάδε χώρας

επιστολή με κόκκινη σφραγίδα που γράφει 'COPIE' , δλδ 'αντίγραφο'. 

τάδε πόλη, 

ημερομηνία 2008.

 
κύριε καθηγητά,
αγαπητέ συνάδελφε,

έχω τη μεγάλη ευχαρίστηση να σας ανακοινόσω ότι η ετήσια επιβράβευση του τάδε οργανισμού που ίδρυσε η Ακαδημία μας το 1925, που έχει ως σκοπό την ανάπτυξη του τάδε τομέα, αποδίδεται φέτος στον τον κ. τάδε, καθηγητή του ιδρύματός σας.

ο κ. τάδε δεν είναι άγνωστος στη χώρα μας, όπου και έχει σπουδάσει. μάλιστα, το έτος 1993, του αποδόθηκε το βραβείο τάδε (άλλο βραβείο). η τωρινή δεύτερη επιτυχία καταδείχνει την αξιοσύνη του προσωπου ως προς την ανάπτυξη της  επιστήμης που υπηρετεί, και οι εργασίες του εντυπωσίασαν την επιτροπή της οποίας έχω την τιμή να προϊσταμαι.

δεχθείτε, κύριε καθηγητά, αγαπητέ συνάδελφε, την έκφραση της εκτίμησής μου

καθηγητής τάδε.
----------------
κανείς όμως δεν απάντησε. καμιά συνέχεια δε δόθηκε σε ανθρώπους που θα επιθυμούσαν συνεργασία. κρίμα.

ρέστα από ομιλίες.

είναι μια αρρώστεια που έχω να πηγαίνω σε ομιλίες άσχετες με την ειδικότητά μου.
αυτή η αρρώστεια λειτουργεί ομοιοπαθητικά και θεραπεύει την ασθένεια του 'καβαλάω το καλάμι' (μεταφράστε: τα ξέρω όλα δοξάστε με).
φεύγεις από την ομιλία με τη σκέψη: μωρή, τίποτα δεν ξέρεις, το είδες;
φεύγεις επίσης από την ομιλία με νησίδες σκέψης για διάφορα πράγματα που δεν είχαν περάσει από το μυαλό σου.

πάντα κρατάω σημειώσεις από τις ομιλίες. το χούι αυτό το απέκτησα στα 16 μου, πλησιάζω τα 60 και δε λέει να φύγει, κι ούτε θα φύγει όσο έχω δάχτυλα που κουνιούνται.

βρήκα λοιπόν μια σελίδα με σημειώσεις από μια ημερίδα που είχε κάνει το κέντρο ερευνών για το θάνατο και τη ζωή. είχε μιλήσει ο αθάνατος νανόπουλος, ευαγγελοπούλου (εντατικολόγος) ο φιλίπ ναβαρόν, γάλλος ψυχαναλυτής αν θυμάμαι καλά. τα ονόματα αυτά τα είχα γραμμένα με το τι είπε ο καθένας.

δεν θα ενδιαφέρουν προφανώς κανέναν στα σοβαρά, όμως εγώ αυτό τον καιρό πετάω χαρτιά. ε, θα τα πετάξω στη μαύρη τρύπα του διαδικτύου...
--------------------
'τα σύμπαντα'
μέσα σ'αυτά ο άνθρωπος είναι μια μικρή ύπαρξη. ένα ελάχιστο. και γι' αυτό πολύτιμο.
ενέχεται από θαυμασμό και φόβο για τον κόσμο και τη θέση του σε αυτόν.
έχει μια εικόνα του κόσμου.
τι είναι η πραγματικότητα και τι η εικόνα της. πόσο χάος και τι έχει ανάμεσά τους...

το πνεύμα είναι παράγωγο της ύλης. ο εγκέφαλος είναι το όργανο του νου. ιεραρχική δομή (αυτό είναι του νανόπουλου κι εγώ που είμαι χαζή δεν καταλαβαίνω το 'ιεραρχική δομή'). η εξωτερική πληροφορία γίνεται ηλεκτρομηχανική (αν εννοεί ότι το ανθρώπινο πνεύμα είναι απότοκος της ύλης, ναι, συμφωνώ, κυρίως επειδή είμαι χριστιανή και σκέφτομαι ότι η δημιουργία είναι έργο του Θεού). ο νανοπουλος είπε 'προδιαγεγραμμένςο αρμονικός χορός'
τρελάθηκα που το άκουσα, μου καρφώθηκε και το σκεφτομαι ακόμη τώρα, χρόνια μετά την ομιλία 2 ή 3.
η ύλη δεν παράγει μόνο το πνεύμα.
η τέχνη και όλες οι μορφές του ανθρώπινου πολιτισμού είναι η προσπάθεια να καταλάβει ο άνθρωπος τον κόσμο.
ο χώρος για το θαύμα (μήπως είναι το χάος; λέω γω)
νανόπουλος: νους και βίωμα (μεγαλείο)
μετά/νοια
αξιοπρέπεια;
παρά-δοση και ανανέωση.

η εντατικολόγος κα ευαγγελοπούλου είχε μιλήσει για τα 'νανουρίσματα'
σημαντικό αν σκεφτείς ότι αυτή είναι στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου (το έχω βιώσει, καταλαβαίνω)
από την ομιλία της λοιπόν:
ο ύπνος συνορεύει με το θάνατο.
τραγική εμπειρία παιδικού ύπνου, από πολλ΄ς πλευρές: η αγωνία του 'φεύγω' (τραγουδάω νανουρίζω, κουνάω σ'αγγίζω να μην καταλάβεις το φευγιό), και παράλληλα φεύγεις γιατί:
(το αντίθετο από το προηγούενο): 'κοιμήσου ορφανό παιδί μη βλέπεις την ορφάνια'...
νανούρισμα, τελευταία ηχώ της μέρας.

πραγματικά τροφή για σκέψη.

θυμάμαι και τι τους είπα εγώ, κι ο ψυχαναλυτής είπε 'εγώ είμαι χριστιανός, δεν μπορώ να απαντήσω'. μα κι εγώ χριστιανή ορθόδοξη λέω ότι είμαι και θέλω να είμαι.
αφού μιλούσαν για το θάνατο, τους έφερε παράδειγμα τη σκύλα μου.
η σκύλα μου γέννησε τρία σκυλάκια.
1. ο 18χρονος γιος μου λουκάς, μου είπε έντρομος: μαμά, η αμίνα έφαγε το ένα σκυλάκι της!!!
ο πανδαμάτωρ χρόνος, η καλύτερα ο Κ/Χρόνος (κρόνος = χρόνος) που τρώει τα παιδιά του
2. γύρισα απόγευμα από τη δουλειά μου. μόλις έφτασα κι άνοιξα την πόρτα του κήπου η αμίνα μου έφερε πάνω στο χαλάκι ένα νεκρό παιδί της!!!
το ζώο μου κοινοποίησε ένα θάνατο. μου ζήτησε να το δω!
3. το τρίτο επιβίωσε, το έχουμε ακόμα και το λέμε 'κουτάβιο', τώρα πια είναι τεράστιος ο κουτάβιος.
άρα τα ζώα έχουν ηθική σκέψη πολύ μα πολύ κοντά στον πολιτισμό του ανθρώπου σε όλες τις εκφάνσεις του....

τώρα πετάω το χαρτί αυτό στην ανακύκλωση. μη νομίζετε ότι τυχαία το έγραψα. θα σκεφτομαι ακόμη για καιρό πώς βλέπουν τον κόσμο οι άνθρωποι...